Του Γιώργου Φιντικάκη
Το μήνυμα που στέλνουν οι 62 εργαζόμενοι των παροπλισμένων μονάδων της ΔΕΗ οι οποίοι ζητούν να μετατεθούν εκεί που θέλουν οι ίδιοι, όπως και η μερίδα συνδικαλιστών που υποστηρίζει το αίτημά τους, αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη νοοτροπία στο Δημόσιο. Το δικαίωμα να συνδιαμορφώνω με την διοίκηση της εταιρείας όπου εργαζομαι τους κανόνες του παιχνιδιού.
Αν και στην επιστολή της προς τον επικεφαλής της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκη, η Ένωση Τεχνικών διατείνεται ότι αυτό που ζητά δεν είναι οι 62 εργαζόμενοι των μονάδων που έκλεισαν (Αγ. Γεωργίου, Κερατέας-Λαυρίου, και Αλιβερίου), να συνεχίσουν να παίρνουν το μισθό χωρίς να έχουν αντικείμενο απασχόλησης, εντούτοις η αλήθεια δεν απέχει και πολύ απ' αυτό.
Σε μια οποιαδήποτε επιχείρηση που λειτουργεί κάτω από κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης, και όπου δεν συνυπάρχουν ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός με το βαθύ κράτος που έστησαν όλα μαζί τα κόμματα εξουσίας τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι δουλειά μόνο της διοίκησης να βρει τις ανάγκες και να αποφασίσει πως αυτές πρέπει να καλυφθούν. Το επιχείρημα των συνδικαλιστών ότι "δεν χρειάζεται να μετατεθούν οι συνάδελφοι γιατί μπορούν κάλλιστα να εργασθούν σε υπηρεσίες των Ν. Αττικής και Εύβοιας, σταματώντας ή περιορίζοντας τον αριθμό υπερωριών και εργολαβιών", θα είχε βάση, μόνο εφόσον συμφωνούσε με αυτό το μάνατζμεντ της εταιρείας. Από την στιγμή που ο επικεφαλής της ΔΕΗ αφενός υπόσχεται ότι θα ισχύσουν όσο το δυνατόν πιο κοινωνικά κριτήρια στις μετακινήσεις, αφετέρου όμως κρίνει πως τα πραγματικά κενά βρίσκονται στην Κρήτη ή στα νησιά, θα έπρεπε η συζήτηση να είχε αυτόματα τελειώσει εκεί.
Αλλά η ΔΕΗ δεν είναι μια συνηθισμένη επιχείρηση. Και ενώ κάποιοι θα έπρεπε να διεκδικούν το δικαίωμα να εργάζονται, διεκδικούν και μάλιστα στα δικαστήρια το δικαίωμα να... συναποφασίζουν πού και πώς θα απασχοληθούν. Έχουν ευτυχώς απέναντι τους την ίδια τη διοίκηση της ΓΕΝΟΠ, που προς τιμήν της αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να στηρίξει τέτοιο αίτημα.
Ακόμη όμως και αν έχουν δίκιο τα μέλη της Ενωσης Τεχνικών (ΕΤΕ-ΔΕΗ), ότι οι συνάδελφοί τους δεν ρωτήθηκαν πριν μετατεθούν, ότι αυτό ανατρέπει και αποδιοργανώνει τις ζωές 62 ανθρώπων, ότι η ΔΕΗ τους εκβίασε με τη λογική "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" ή ότι υπάρχουν κενά που μπορούν να καλύψουν σε κοντινές περιοχές αντί να μετακινηθούν πολλά χιλιόμετρα μακριά, δείχνουν με τη στάση τους το χάος που χωρίζει το Δημόσιο από τον ιδιωτικό τομέα.
Εργάζονται άλλωστε στη ΔΕΗ. Την εταιρεία που ενώ μπορεί από το νόμο να απολύσει δεν το κάνει φοβούμενη τις αντιδράσεις των συνδικαλιστών, που ενώ είναι εκτεθειμένη στον ανταγωνισμό το υπ. Πολιτισμού τη φορτώνει με όσους αρχαιολόγους και εργάτες θέλει, και που πριν από λίγο καιρό αποκαλύφθηκε ότι στην τότε θυγατρική της, ΑΔΜΗΕ, τα διορισμένα από την κυβέρνηση μεγαλοστελέχη απέσπασαν για τον εαυτό τους αυξήσεις και αποζημιώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ο ένας μάλιστα εκ των οποίων αρνούνταν να τα επιστρέψει.
Τα ασφαλιστικά μέτρα της ΕΤΕ-ΔΕΗ κατά της ΔΕΗ για τις μεταθέσεις πρόκειται να εκδικαστούν αύριο. Στο μεταξύ το σωματείο κατηγορεί τα μέσα ενημέρωσης για διαστρέβλωση της αλήθειας, αρνείται ότι πρόκειται για μια συντεχνία που υπερασπίζεται αργόμισθους (σ.σ.: είναι πρώτο σε θανατηφόρα ατυχήματα σε όλη τη χώρα), και θεωρεί λάθος μέτρο σύγκρισης για την αντιμετώπιση κάθε αιτήματος το γεγονός ότι "1,5 εκατομμύριο συνάνθρωποί μας δεν έχουν εργασία".
Στην ουσία, και ενώ ουδείς αμφισβήτησε την επικινδυνότητα του επαγγέλματος των τεχνικών, το σωματείο με τη στάση του στέλνει μήνυμα ότι δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας και παραπέμπει σε άλλες εποχές, τότε που η ΓΕΝΟΠ έλυνε και έδενε. Σκιές της νοοτροπίας εκείνης υπάρχουν ακόμη, όπως και πρακτικές, αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες για να αναγκαστεί η ΔΕΗ να διώξει όσους από τους εργαζόμενους σε παροπλισμένες μονάδες έχουν συμπληρώσει τα όρια συνταξιοδότησης, εξετάζει να τους δώσει μέχρι και μπόνους. ''Οπως δηλαδή έκανε προ μηνών, δίνοντας μπόνους αποχώρησης 15.000 ευρώ σε κάθε έναν από τους 200 προχωρημένης ηλικίας κοντά στα 60 έτη, που αρνούνταν να αποχωρήσουν οικειοθελώς, παρ' ότι είχαν συμπληρώσει τα όρια συνταξιοδότησης.
Προφανώς και δεν θα ρίξουν έξω τη ΔΕΗ ούτε οι 62 εργαζόμενοι, ούτε οι αρχαιολόγοι, ούτε και τα πρώην golden boys του ΑΔΜΗΕ. Η ΔΕΗ κινδυνεύει να πέσει έξω γιατί λίγο πριν την μεγάλη μετάβαση, δεν έχει κανένα σχέδιο στα χέρια της και διανύει την δυσκολότερη περίοδο της ιστορίας της, χωρίς προτάσεις για την επόμενη ημέρα.
Δείχνει ωστόσο αυτή η υπόθεση με τις μεταθέσεις μια ολόκληρη αντίληψη που διαπερνά ακόμη την επιχείρηση, η οποία εξακολουθεί να κινείται με την κεκτημένη ταχύτητα των πρακτικών μιας εποχής που δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή της κατάσταση.
