«Πολλοί οικονομολόγοι στις ΗΠΑ και στη νότια Ευρώπη υποστήριξαν ότι η κρίση θα μπορούσε να επιλυθεί μόνο με μια επίσημη διαγραφή του ελληνικού χρέους –ενώ τάχθηκαν και υπέρ της άποψης πως οι γερμανοί τραπεζίτες ήταν αυτοί που έφταιγαν για την κρίση και όχι οι έλληνες συνταξιούχοι», σημειώνουν οι Financial Times.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο, «η κ. Merkel όμως γνώριζε πως εντός της Γερμανίας το επιχείρημα ότι οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί δεν έπρεπε να κληθούν να διαγράψουν τα χρέη των σπάταλων Ελλήνων ήταν πολύ ισχυρό για να ανατραπεί. Μπορούσε να επιτύχει πρόοδο στην αντιμετώπιση της κρίσης μόνο αν σεβόταν βασικές ιδέες για την προσπάθεια και την ανταμοιβή».
Μάλιστα, τονίζουν πως «μια ολόκληρη γενιά δυτικών πολιτικών μεγάλωσε με το σλόγκαν του Clinton «είναι η οικονομία, ηλίθιε». Στα σημερινά δεδομένα της πολιτικής όμως «η οικονομία» δεν αφορά μόνο την ανάπτυξη αλλά και τη δικαιοσύνη».
Επίσης, σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα, «οι Γερμανοί έχουν δίκιο: τα οικονομικά θα έπρεπε να αποτελούν κομμάτι της ηθικής φιλοσοφίας –η οικονομική πολιτική δεν πρέπει να αφορά μόνο την ανάπτυξη αλλά και τη δικαιοσύνη. Μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση οι «παγκοσμιστές» (ένας όρος που χρησιμοποιεί ο Donald Trump) άρχισαν να χάνουν στο μέτωπο των ηθικών επιχειρημάτων: το γεγονός ότι οι τράπεζες διασώθηκαν την ώρα που το επίπεδο διαβίωσης έμενε στάσιμο, προσέβαλε το αίσθημα δικαιοσύνης πολλών ψηφοφόρων».
Οι Financial Times προειδοποιούν μάλιστα ότι «η πίστη πως το οικονομικό σύστημα είναι άδικο έχει οδηγήσει στην άνοδο του ακροδεξιού και ακροαριστερού λαϊκισμού σε ολόκληρη τη Δύση... Μια ολόκληρη γενιά δυτικών πολιτικών έχει μεγαλώσει με το σλόγκαν του Clinton είναι η οικονομία, ηλίθιε''. Αλλά στη σημερινή πολιτική, «η οικονομία δεν έχει να κάνει με την ανάπτυξη. Έχει να κάνει και με τη δικαιοσύνη».
Φωτογραφία: Ιntime
