Σε δεύτερες σκέψεις φαίνεται πως μπαίνουν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και διακινούν τα προϊόντα τους στην Ευρώπη μέσω του λιμανιού του Πειραιά και του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου. Αφορμή, οι υψηλές οικονομικές τους ζημιές, που προκαλούνται από την προσφυγική κρίση και το μπλοκάρισμα του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ειδομένη.
Το Νοέμβριο του 2012, η αμερικανικών συμφερόντων εταιρία πληροφορικής HP, σε συνεργασία με την COSCO, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το λιμάνι του Πειραιά ως το επίκεντρο της διακίνησης των προϊόντων της στην Ευρώπη.
Μετά από μεγάλη προσπάθεια της τότε κυβέρνησης η συμφωνία αυτή γίνεται ο πιλότος και για άλλες μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες να εμπιστευτούν την Ελλάδα και να την καταστήσουν κέντρο των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων τους.
Έχουμε ασκήσει σκληρή κριτική στην προηγούμενη κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, ειδικά στα ζητήματα της οικονομίας. Όμως οφείλουμε να της πιστώσουμε -και ειδικά στον πρώην Πρωθυπουργό Α. Σαμαρά- ότι παρά την περίοδο της βαθιάς ύφεσης που βρισκόταν η χώρα, κατάφερε να προσελκύσει σημαντικές πολυεθνικές εταιρίες και ξένους επενδυτές. Μπορεί η τακτική του να επικρίθηκε τότε από την αντιπολίτευση, αλλά θεσμικά το γραφείο του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν ανοικτό σε όποιον ξένο επενδυτή ήταν διατεθειμένος να ρίξει ζεστό χρήμα στην διψασμένη Ελληνική οικονομία.
- Ποιος άλλωστε, δεν θυμάται την ελπίδα που γέννησε, το Νοέμβριο του 2012, η ανακοίνωση ότι η Αμερικανική Hewlett-Packard συμφώνησε να μεταφέρει το κέντρο των Ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων της στην Ελλάδα; Να διακινεί όλα της τα προϊόντα προς την Ευρώπη μέσω του λιμανιού του Πειραιά και του σιδηροδρομικού δικτύου του ΟΣΕ;
- Ποιος όμως γνωρίζει ότι ο αμερικανικός κολοσσός με τζίρο 112 δις δολάρια ετησίως, ήταν έτοιμος σήμερα να διπλασιάσει τον όγκο των εμπορευμάτων που διακινεί μέσω του Πειραιά;
- Ποιος γνωρίζει ότι η διακίνηση των προϊόντων τους με τρένο προς την Τσεχία πραγματοποιείται -πλέον- μόλις μέσα σε τέσσερις ημέρες, όταν οι εναλλακτικές διαδρομές απαιτούν δώδεκα μέρες;
- Ποιος γνωρίζει ότι η (τότε) Ελληνική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να συμφωνήσει με τους Αμερικανούς την μεταφορά των εργοστασίων συναρμολόγησης των υλικών της από την Τσεχία στην Ελλάδα;
Όλα αυτά θα προχωρούσαν, όχι γιατί ξαφνικά μας αγάπησαν οι Αμερικανοί, αλλά λόγω μια βασικής παραμέτρου που ισχύει παντού στην οικονομία: Της εξοικονόμησης κόστους. Η μεταφορά των προϊόντων της HP στην Ευρώπη μέσω Πειραιά - Ειδομένης, ήταν κατά πολύ συμφερότερη για τους Αμερικανούς. Εξοικονομούσαν τουλάχιστον 8 ημέρες σε κάθε μεταφορά προς την κεντρική Ευρώπη, και εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Μέχρι που τους προέκυψε το προσφυγικό ζήτημα...
Τα ανεξέλεγκτα κύματα παράνομων μεταναστών (όχι προσφύγων) που βρέθηκαν στην χώρα με κατεύθυνση την Ευρώπη “συνωστίστηκαν” στα σύνορα με την ΠΓΔΜ με αποτέλεσμα να παραμένει κλειστή η σιδηροδρομική γραμμή για τουλάχιστον 20 ημέρες.
Τα προϊόντα της ΗP παραμένουν στοιβαγμένα στα βαγόνια, μαζί με προϊόντα και άλλων εταιριών που διακινούνται μέσω Πειραιά, η Εταιρία έχει ήδη απωλέσει το πλεονέκτημα που είχε, ενώ αρχίζει να αντιμετωπίζει πρόβλημα τροφοδοσίας των ευρωπαϊκών αγορών ενόψει της υψηλής ζήτησης της Χριστουγεννιάτικης περιόδου.
Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και δεκάδες άλλες ελληνικές και ξένες εταιρίες που διακινούν τα προϊόντα τους στην Ευρώπη μέσω του σιδηροδρομικού δικτύου.
Λύση στο πρόβλημα δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Η κυβέρνηση βυθισμένη στις ιδεοληψίες της αρνείται να δώσει λύση στο πρόβλημα:
Αρνείται να ξεχωρίσει τους πρόσφυγες πολέμου από τους δεκάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες που εισχώρησαν στη χώρα, είτε αγοράζοντας συριακό διαβατήριο στην μαύρη αγορά, είτε εκμεταλλευόμενοι την πολιτική “ανοιχτών θυρών” που εφαρμόστηκε το προηγούμενο διάστημα.
Αρνείται να επιβάλει το νόμο και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης αγαθών, ελευθερώνοντας το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.
Αυτό που ήδη ψιθυρίζεται μεταξύ των ξένων επενδυτών που εμπιστεύτηκαν τον Πειραιά και την Ελλάδα για την διακίνηση των προϊόντων τους, είναι η αναζήτηση εναλλακτικών διαδρομών. Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε ανεπανόρθωτο κόστος για την Ελληνική Οικονομία.
Αυτό όμως που σίγουρα συζητείται μεταξύ των πολυεθνικών κολοσσών είναι ότι η (Επενδυτική) εμπιστοσύνη σε μια χώρα κερδίζεται μετά από πολύ κόπο, αλλά μπορεί να χαθεί από μια πράξη ή αδυναμία.
Ας μην βρεθούμε στο σημείο, εξαιτίας των αδυναμιών μας, να χαθεί εντελώς η όποια ανοχή των ξένων επενδυτών στην χώρα μας...
