Του Γιώργου Φιντικάκη
Στις αγορές τον Οκτώβριο, και πάντως πριν τις αμερικανικές εκλογές, προγραμματίζουν να βγουν τα ΕΛΠΕ με σκοπό την αναχρηματοδότηση ομολόγου ύψους 500 εκατ. ευρώ που λήγει το 2017.
Δίχως φυσικά να είναι γνωστό το επιτόκιο, αφού κάτι τέτοιο θα εξαρτηθεί από τη προσφορά και τους όρους των ξένων επενδυτών, εντούτοις οι πληροφορίες λένε ότι τα ΕΛΠΕ προσδοκούν σε επίπεδα της τάξης του 5% (!), προκειμένου να αναχρηματοδοτήσουν το ομόλογο που είχε συναφθεί προ τριετίας, με επιτόκιο 8%, και ενώ σήμερα το ελληνικό 10ετές διαπραγματεύεται σταθερά σε επίπεδα 8,3%-8,5%.
Στην ουσία η κίνηση των ΕΛΠΕ αποσκοπεί να «τεστάρει» τη διάθεση των επενδυτών, ενώ το τάιμινγκ συνδέεται και με την ευρύτερη κουβέντα που γίνεται τελευταίως ότι η Ελλάδα θα επιχειρήσει να βγει δοκιμαστικά στις αγορές με ομολογιακή έκδοση μικρού βεληνεκούς, υπό μια σειρά φυσικά από αιρέσεις: Να έχουν ενταχθεί τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, και να έχει προηγηθεί η συμφωνία για το χρέος.
Από την άλλη πλευρά τα ΕΛΠΕ μπορεί να έχουν έδρα την Ελλάδα και να επηρεάζονται από το ρίσκο χώρας, εντούτοις λόγω εξωστρέφειας, εξαρτώνται όλο και λιγότερο από τα σκαμπανεβάσματα της ελληνικής οικονομίας. Εξάγουν πλέον το 60% των πετρελαϊκών προϊόντων που διυλίζουν, τα φετινά τους αποτελέσματα αναμένεται να κινηθούν σε επίπεδο EBITDA σε άνω των 650 εκατ. ευρώ, παρά τη σημαντική μείωση των διεθνών περιθωρίων διύλισης, ενώ επωφελούνται από τις νέες συμφωνίες για απευθείας αγορά αργού από Ρωσία και Ιράν παρά μέσω traders. Πλέον ο όμιλος αγοράζει κατά 50% πετρέλαιο από προμηθευτές και κατά 50% από traders, γεγονός που αντανακλά και στα κόστη του.
Μπορεί και ποσό κάτω των 500 εκατ. ευρώ
Αυτοί είναι και οι λόγοι, όπως λένε πηγές του ομίλου, που η εισηγμένη έχει εδώ και καιρό πάρει απόφαση να μην περιμένει για να βγει στις αγορές, να μπουν πρώτα τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα της ΕΚΤ ή να υπάρξει συμφωνία για το χρέος.
Αντίστοιχα με τα ΕΛΠΕ κινούνται και άλλες μεγάλες εισηγμένες επιχειρήσεις που έχουν στο παρελθόν εκδώσει εταιρικά ομόλογα και σκέφτονται να τα αναχρηματοδοτήσουν, προκειμένου να δουν το κόστος τους να μειώνεται σημαντικά.
Αναφορικά με το ποσό που θα αντλήσουν τελικά τα ΕΛΠΕ, αυτό θα εξαρτηθεί από την ανταπόκριση που τελικά θα βρουν, με τη μέχρι τώρα εικόνα να είναι θετική. Αν για παράδειγμα τους προσφερθούν κεφάλαια 600 εκατ. ευρώ αλλά με επιτόκιο π.χ. μισή μονάδα πάνω από το επιθυμητό, η αναχρηματοδότηση θα αφορά μέρος του ομολογιακού και όχι και το σύνολο των 500 εκατ. ευρώ. Σημειωτέον ότι το Μαίο, τα ΕΛΠΕ είχαν αποπληρώσει άλλο ένα ομόλογο (διετές δολαριακό) ύψους 400 εκατ. ευρώ, και το οποίο είχε συναφθεί με επιτόκιο 4,62%.
Στάση αναμονής για ΔΕΣΦΑ
Αν και ο συνδυασμός από αύξηση εξαγωγών και εναλλακτικών πηγών τροφοδοσίας άρχισε να αποδίδει, αυτό δεν σημαίνει ότι η τελική εικόνα δεν θα ήταν καλύτερη με την προσθήκη των εσόδων από την πώληση του ΔΕΣΦΑ. Στο θέμα αυτό ο όμιλος παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις και τηρεί στάση αναμονής, δίχως να έχει "ξεχάσει" τα 212 εκατ. ευρώ που θα εισπράξει από την διάθεση του 35% που κατέχει στην εταιρεία. Δέσμευση για την πώληση του ποσοστού αυτού έχει πάρει άλλωστε από το Σεπτέμβριο 2013 η γενική συνέλευση του ομίλου, και η απόφαση μπορεί να αλλάξει μόνο με νέα απόφαση άλλης γενικής συνέλευσης.
Τα πάντα θα κριθούν κατά τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με το αφεντικό της SOCAR Ρόβναγκ Αμπντουλάγεφ τις επόμενες ημέρες (27 ή 28 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με τα αζέρικα μέσα), και ενώ το πολυνομοσχέδιο-σκούπα με τα προαπαιτούμενα που ψηφίζεται αύριο, έχει ήδη ανοίξει παράθυρο για να διασωθεί η ιδιωτικοποίηση.
Και αυτό καθώς παραπέμπει με ειδική διάταξη στην επικείμενη απόφαση της ΡΑΕ για τις ταρίφες του ΔΕΣΦΑ, δίνοντας της δυνατότητα να εκδώσει απόφαση που θα προβλέπει αυξήσεις (σσ: τα σενάρια μιλούν για 30%-35% έναντι του 23,2% που έχει εισηγηθεί ο ΔΕΣΦΑ), προκειμένου να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των Αζέρων.
Στο τραπέζι έχει πέσει και η ιδέα να μειωθεί η διάρκεια της ανακτήσιμης διαφοράς προηγουμένων ετών από τα 40 χρόνια στα 30. Άνθρωπος πάντως με γνώση των συζητήσεων ανέφερε προ ημερών ότι «μια μικρή υποχώρηση από εμάς, και μία αντίστοιχη μικρή υποχώρηση από εκείνους, μαζί φυσικά με μια πολιτική δέσμευση ότι θέλουμε τη SOCAR ως επενδυτή στην Ελλάδα, ίσως οδηγήσει στη ζητούμενη χρυσή τομή».
