Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Η «γενναιόδωρη» και «φιλόδοξη» πρόταση που έστειλε ο Αλέκος Φλαμπουράρης στις Βρυξέλλες και την Φρανκφούρτη, πυροδότησε την βόμβα των αντιδράσεων που ταρακούνησε συθέμελα το τραπεζικό σύστημα. Τόσο δυνατά που το αντιλήφθηκε ακόμη και ο πρωθυπουργός.
Η χθεσινή σύσκεψη των τραπεζιτών με τους υπουργούς και τον Αλέξη Τσίπρα, ξεκίνησε πολύ νωρίτερα από τις 6 το απόγευμα.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος από τις Βρυξέλλες έστειλε μήνυμα ότι οι θέσεις των τραπεζιτών απηχούν πλήρως τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία με διακριτικό τρόπο ειδοποίησε ότι «τέτοιου είδους ιδέες και προτάσεις απειλούν την ευστάθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την πορεία της Ελλάδας στις αγορές».
Υπήρξαν δεκάδες τηλεφωνήματα ανταλλαγή μηνυμάτων και ηλεκτρονική αλληλογραφία. Πολύ σύντομα οι 250.000 όριο προστασίας της πρώτης κατοικίας, κατρακύλησαν γρήγορα στις 150.000 ευρώ. Μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου έπεσαν στις 100.000 ευρώ.
Ο Νόμος Κατσέλη δεν πρόκειται να παραταθεί ούτε μία μέρα.
Συμφώνησαν όλοι. Το βασικό σχέδιο είναι να μπορέσουν οι τράπεζες να περιλάβουν τους 231.000 δανειολήπτες που έχουν προσφύγει στον Νόμο Κατσέλη ο οποίος καταργείται σε λίγες μέρες, στα πακέτα δανείων που τιτλοποιούν και πωλούν σε ενδιαφερόμενους επενδυτές και funds. Για να γίνει αυτό πρέπει να σταματήσει η «ασυλία» των δανείων αυτών (συνολικού ύψους 18 δισ. ευρώ) και να δοθεί η ευκαιρία στους αγοραστές των τιτλοποιημένων δανείων να εισπράξουν ένα μέρος των χρημάτων.
Το κούρεμα των δανείων δεν πρόκειται να είναι «αυτόματο» ούτε θα αφορά το σύνολο του δανείου. Κούρεμα θα υπάρχει μόνον στο υπόλοιπο του δανείου.
Δεν θα μετρά μόνο η αξία της κατοικίας αλλά και το συνολικό εισόδημα του δανειολήπτη.
Ο υπουργός Φλαμπουράρης επέμεινε στην τελευταία γραμμή άμυνας. «Πρέπει οπωσδήποτε να ενταχθούν στο νέο αυτοματοποιημένο σύστημα διαχείρισης κόκκινων δανείων και τα επιχειρηματικά δάνεια» δήλωσε κατηγορηματικά. Άλλωστε αυτό τον ενδιέφερε μόνο από την αρχή.
Τα κυβερνητικά στελέχη επέμειναν ότι εκλογές με μαζικούς πλειστηριασμούς και εξώσεις δεν μπορούν να γίνουν. Η προστασία της α'' κατοικίας έπρεπε να είναι καθολική είτε αφορούσε στεγαστικά δάνεια είτε επιχειρηματικά με εγγύηση την α'' κατοικία.
Οι τράπεζες ζήτησαν σαφώς προσδιορισμένα τα όρια παρέμβασης (επιμήκυνση, «κούρεμα») όχι όμως και αυτοματοποιημένα. Θα έπρεπε να υπάρχει μια αξιολόγηση της ικανότητας του δανειολήπτη «να βγάλει λεφτά από το σεντούκι» για να τακτοποιήσει την οφειλή του.
Οι τραπεζίτες θεωρούσαν ότι η συζήτηση έπρεπε να επικεντρωθεί αποκλειστικά στα στεγαστικά «κόκκινα» δάνεια. Συμφώνησαν να τα ξαναπούν την επόμενη εβδομάδα…
