Του Γιώργου Φιντικάκη
Βουτιά για 3ο συνεχόμενο μήνα καταγράφει στην Ελλάδα το οικονομικό κλίμα, δείγμα ότι παρά την έξοδο από τα μνημόνια η πραγματική οικονομία βλέπει μπροστά της σύννεφα.
Είναι ένα ακόμη ηχηρό καμπανάκι ότι οι άνθρωποι του χρήματος, λόγω και του δυσμενούς διεθνώς περιβάλλοντος, δεν πείθονται ότι η οικονομία ανακάμπτει, αφού από τον Ιούλιο και μετά, ένα μήνα δηλαδή πριν την έξοδο της χώρας από το 3ο μνημόνιο, το οικονομικό κλίμα υποχωρεί συνεχώς. Τον Ιούλιο ο σχετικός δείκτης βρισκόταν στις 105,3 μονάδες, για να υποχωρήσει τον Αύγουστο στις 105,2, να πέσει πολύ τον Σεπτέμβριο στις 101,3 μονάδες, και να υποχωρήσει περαιτέρω τον Οκτώβριο στις 101 μονάδες.
Τα παραπάνω προκύπτουν από τα στοιχεία που συγκέντρωσε η Κομισιόν για το μήνα Οκτώβριο, και θα είχαν μικρότερη αξία αν η απαισιοδοξία ήταν αποκλειστικό προνόμιο μόνο των πολιτών. Την ίδια εικόνα δείχνουν και τα νούμερα για τη βιομηχανική δραστηριότητα, που είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί δείχνει πως βλέπει ο επιχειρηματικός κόσμος τις προοπτικές της οικονομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μείωση της ανεργίας.
Αντί να ακολουθεί αυξητική πορεία, ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής καταγράφει συνεχή πτώση, και από 5,4 μονάδες τον Ιούλιο, διαμορφώθηκε στις 6,3 μονάδες τον Αύγουστο για να βουτήξει στις... 0,3 μονάδες τον Σεπτέμβριο, και να καταγράψει τον Οκτώβριο αρνητικό πρόσημο, με -3,4 μονάδες. Αντίστοιχα ο δείκτης παραγγελιών, συνεχίζει να έχει σταθερά... αρνητικό πρόσημο, και από 9,9 μονάδες τον Ιούλιο, διαμορφώθηκε στις 6,3 μονάδες τον Αυγουστο, για να κλείσει στις 8,9 μονάδες τον Σεπτέμβριο και στις 13,7 μονάδες τον Οκτώβριο.
Κακά είναι τα μαντάτα και από το δείκτη εμπιστοσύνης στον τομέα των υπηρεσιών. Οι 15,9 μονάδες του Ιουλίου, υποχώρησαν στις 11,9 μονάδες τον Αύγουστο, διαμορφώθηκαν σε 10,5 μονάδες τον Σεπτέμβριο και στις 10,7 μονάδες τον Οκτώβριο.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, τα στοιχεία ακολουθούν αντιστρόφως ανάλογη πορεία με εκείνη που θα άρμοζε σε χώρα που έχει ξεμπερδέψει με τα μνημόνια, επιβεβαιώνοντας ότι η οικονομία δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει την έξοδο.
Τα καμπανάκια άλλωστε έχουν ηχήσει εδώ και καιρό αναφορικά με την ανταγωνιστικότητα, την οικονομική ελευθερία, την ενσωμάτωση της τεχνολογίας στην παραγωγή, της παραγωγικότητας της εργασίας, τη διαφθορά, όλα δείχνουν επιδείνωση. Στις περισσότερες κατατάξεις είμαστε κάτω από τις βαλκανικές χώρες (π.χ. κάτω από Βουλγαρία και Ρουμανία στην ανταγωνιστικότητα, Global Competitiveness Report 2018-2019), οι οποίες καλύπτουν σταθερά την απόσταση τους από εμάς.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται άλλωστε και από τις προβλέψεις του ίδιου του προϋπολογισμού. Τα στοιχεία για την ιδιωτική κατανάλωση που αντιπροσωπεύει ακόμη το 70% του ΑΕΠ, δείχνουν ότι θα μείνει στάσιμη (+1% η φετινή πρόβλεψη). Όταν εκτός από τη κατανάλωση, δεν αυξάνονται και οι επενδύσεις (+0,8% η φετινή πρόβλεψη), τότε δεν μπαίνουν νέα κεφάλαια στη παραγωγή, άρα οι ελληνικές εξαγωγές χάνουν σε ανταγωνιστικότητα έναντι των γειτόνων μας. Αφού ούτε οι εξαγωγές μπορούν να κάνουν την "έκπληξη", για μια ακόμη χρονιά, η οικονομία θα περιμένει τον πελαργό της ανάπτυξης από τον τουρισμό.
