του Χρήστου Ν. Κώνστα
H κυβέρνηση δεσμεύει 20 δισ. ευρώ από τους φόρους του ελληνικού λαού για να τις κάνει «μαξιλάρι» ενώ ταυτόχρονα υποθηκεύει το σύνολο της περιουσίας του Κράτους, έναντι των δανείων που έχει πάρει.
Και όλα αυτά για να καταλήξει να υποχρεωθεί σε μια σκληρή -ακόμη σκληρότερη από τη σημερινή- μεταμνημονιακή εποπτεία, που θα περιλαμβάνει επιθεωρήσεις ανά τρίμηνο, με το ΔΝΤ σε «ελεύθερο ρόλο», προκειμένου να πάρει μία ρύθμιση χρέους σε... δόσεις.
Στο πλαίσιο αυτό η πρώτη δόση ρύθμισης του χρέους θα αφορά τις χρηματοδοτικές υποχρεώσεις της επόμενης 5ετίας, και δεύτερη δόση θα φτάνει μέχρι το 2030. Και μετά... βλέπουμε.
Ο Κλάους Ρέγκλινγκ χθες το βράδυ, στο περιστύλιο του Ζαππείου δεν έκρυψε τα λόγια του:
Η Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση» γι'' αυτό χρειάζεται «ειδική εποπτεία» και αυστηρότερη εποπτεία σε σχέση με τις άλλες μεταμνημονιακές οικονομίες.
Ήδη Λαγκάρντ και Μέρκελ δείχνουν να βρήκαν τον τρόπο της μελλοντικής «συμβίωσής τους» στην Ελλάδα, με το ΔΝΤ να αποκτά έναν νέο ρόλο τον οποίο η Γενική Διευθύντρια του αποκάλεσε «ρόλο έκπληξη».
Το συμπέρασμα είναι απλό:
Η Κυβέρνηση θα πανηγυρίζει την έξοδο από τα Μνημόνια, πισθάγκωνα δεμένη, με την υποχρέωση να μην αναιρέσει ψηφισμένες μνημονιακές πολιτικές και να υλοποιήσει περαιτέρω Μεταρρυθμίσεις.
Και αυτό διότι Ουάσινγκτον-Βερολίνο και Βρυξέλλες φοβούνται και δεν το κρύβουν, ότι η κυβέρνηση είναι ευάλωτη «στην επίδραση των εδραιωμένων συμφερόντων».
Φοβούνται την κυβέρνηση της Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνησης. Έχουν λόγους να πιστεύουν ότι αμέσως μετά τον Αύγουστο, η κυβέρνηση Τσίπρα θα προσπαθήσει να προσεταιρισθεί συγκεκριμένα «εθνικά» επιχειρηματικά συμφέροντα με «ειδικές εξυπηρετήσεις» με σκοπό να παρατείνει -όσο είναι δυνατό- την παραμονή της στην Εξουσία.
Ο Κλάους Ρέγκλινγκ ο «εθνικός μας δανειστής», χθες το βράδυ το είπε ξεκάθαρα:
«Η Ελλάδα μετά τον Αύγουστο θα υπόκειται σε τακτική παρακολούθηση στη βάση του λεγόμενου Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης».
Αμέσως μετά συμπλήρωσε:
Η επιτήρηση της χώρας θα είναι ειδική και «προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες της».
Δεν είναι λοιπόν μόνο οι ανά τρίμηνο αξιολογήσεις για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
Είναι - κυρίως - οι συγκεκριμένες πολιτικές δεσμεύσεις για την αποκομματικοποίηση του Κράτους, την απαγκίστρωση της Διοίκησης από τα συμφέροντα της εγχώριας διαπλοκής και η απελευθέρωση της οικονομίας από τους κρατικιστές επιχειρηματίες.
