Ο Mάριο Ντράγκι ποτέ δεν δίστασε μπροστά σε μία πρόκληση, από την αποκατάσταση της φήμης της κεντρικής τράπεζας της Ιταλίας μέχρι και τη διάσωση του ευρώ.
Τώρα καλείται να αντιμετωπίσει ένα πιθανώς δυσκολότερο εγχείρημα σαν εντολοδόχος πρωθυπουργός, να σχηματίσει κυβέρνηση και να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και τη Γερουσία μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης του Τζουζέπε Κόντε.
Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του από την προεδρία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη, ο 73 χρονών τραπεζίτης δέχθηκε την πρόταση του προέδρου της Ιταλίας να δώσει ένα τέλος στο πολιτικό χάος στη Ρώμη και να σχηματίσει την 67η μεταπολεμική κυβέρνηση της χώρας.
Οι προσδοκίες δεν μπορούσαν να είναι υψηλότερες για τον Ντράγκι, η επιφανής καριέρα του οποίου του κέρδισε το παρατσούκλι "Super Mario". H αποδοχή της πρόκλησης από τον ίδιο πυροδότησε ανοδική αντίδραση στις ιταλικές αγορές, με τις επικεφαλίδες των ιταλικών εφημερίδων να μιλούν για τη «Στιγμή του Ντράγκι».
Μετακινούμενος από τους χαμηλόφωνους διαδρόμους του πύργου της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη στο πανδαιμόνιο της πολιτικής αρένας της Ρώμης, ο Ντράγκι θα αφήσει πίσω του τις συζητήσεις με τους άλλους κεντρικούς τραπεζίτες για τα επιτόκια και θα μπει στα βαθιά των διαπραγματεύσεων για τα πόστα των υπουργείων με πολιτικούς όπως τον δημαγωγό Ματέο Σαλβίνι, τον ηγέτη του ακροδεξιού κόμματος της Λίγκας.
Αν τα καταφέρει θα είναι άλλο ένα κεφάλαιο επιτυχίας στην αξιοσημείωτη καριέρα του, που πιθανότατα θα του ανοίξει τον δρόμο για το αξίωμα, της προεδρίας της χώρας το 2022.
Υπάρχουν και οι σκεπτικιστές όπως ο Wolfgang Munchau, επικεφαλής της δεξαμενής σκέψης EuroIntelligence, που αποκάλεσε την πρόκληση «αδύνατη αποστολή» για τον Ντράγκι, καθώς θα πρέπει να επανεφεύρει τον εαυτό του ως πολιτικό.
«Υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να αποτύχει παρά να πετύχει», προειδοποίησε.
Ο Ντράγκι, κοσμοπολίτης και ήπιων τόνων, υπήρξε διαχειριστής κρίσεων χωρίς ποτέ να τις υπερδραματοποιεί.
Υπήρξε κεντρικός άξονας του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών στην πολυτάραχη δεκαετία του 1990, όταν η Ιταλία αναγκάστηκε να βγει από τον Μηχανισμό Ευρωπαϊκών Ισοτιμιών, να υποτιμήσει το νόμισμά της και να βρεθεί αντιμέτωπη με την προοπτική να μείνει εκτός της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης.
Τότε ήταν που ο Tύπος του έδωσε το παρατσούκλι «Super Mario» μετά από τη φρενήρη δραστηριοποίησή του στο υπουργείο, από το σχεδιασμό ιδιωτικοποιήσεων μέχρι και τη σύνταξη της Συμφωνίας του Μάαστριχτ που έθεσε τους κανόνες για την έλευση του ευρώ.
Ο Ντράγκι άφησε την Ιταλία για να γίνει αντιπρόεδρος στην επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs στο Λονδίνο από το 2002 έως το 2005. Η φήμη του ως διαχειριστή κρίσεων απέκτησε περισσότερο λούστρο όταν κλήθηκε πίσω στη Ρώμη για να αναστηλώσει την κεντρική τράπεζα της Ιταλίας, ο διοικητής της οποίας Antonio Fazio είχε εγκαταλείψει το πόστο μετά από σκάνδαλο διαφθοράς.
Από το τιμόνι της Τράπεζας της Ιταλίας, η φήμη του Ντράγκι, ο διαφανής τρόπος διοίκησης και ο εξωστρεφής προσανατολισμός του έφεραν φρεσκάδα μετά το κλειστό στυλ μάνατζμεντ του Fazio.
Προετοίμασε δε το έδαφος για την άνοδό του στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το 2011 έως το 2019. Το 2012, μετά τη φημισμένη υπόσχεσή του να κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να σώσει το ευρώ, στην κορύφωση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, ο Ντράγκι έγινε ο αγαπημένος των χρηματοοικονομικών αγορών.
Παρόλο που επιφανειακά η καριέρα του Ντράγκι μπορεί να μοιάζει με πορεία θριάμβου, δεν λείπουν οι επικριτές που επισημαίνουν τις αποτυχίες του στη διαδρομή αυτή.
Από τη θέση του προέδρου της ΕΚΤ, ο Ντράγκι έβαλε την υπογραφή του σε μία επιστολή προς την ιταλική κυβέρνηση ζητώντας σκληρές πολιτικές λιτότητας που πολλοί θεωρούν ως την αιτία που προκάλεσε τη βαθιά οικονομική ύφεση και την άνοδο του δημόσιου χρέους η οποία ακολούθησε τα επόμενα χρόνια.
Ο Ντράγκι επίσης ήταν αυτός που διέκοψε την παροχή έκτακτης ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες το 2015 στην κρίση χρέους, που πολλοί ερμήνευσαν ως πολιτική κίνηση για να αναγκαστεί η ελληνική κυβέρνηση να υποταχθεί στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που υπερβαίνει τον ρόλο μιας κεντρικής τράπεζας.
Σύμφωνα με τον καθηγητή οικονομικών Francesco Saraceno στο πανεπιστήμιο της Ρώμης, η απόφαση αυτή ήταν το σημείο που έκανε την υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης αναπόφευκτη, κάτι που χαρακτήρισε «σκοτεινό επεισόδιο στην ευρωπαϊκή κριίση χρέους».
Από τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ιταλίας, η απόδοση του Ντράγκι ως επόπτης του ιταλικού τραπεζικού συστήματος άφησε ερωτηματικά κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης της αρχαιότερης τράπεζας του κόσμου, της Monte dei Paschi di Siena.
Ο Ντράγκι είχε εγκρίνει την εξαγορά της ανταγωνίστριας τράπεζας Antonveneta από την Monte dei Paschi σε υπερβολικό τίμημα, κίνηση που συνέβαλλε στην κατάρρευση της αργότερα.
Ήταν επίσης υπεύθυνος για την εποπτεία της όταν η τράπεζα ενεπλάκη σε συναλλαγές παραγώγων που έβλαψαν τον ισολογισμό της και κατέληξαν σε ποινικές περιπέτειες.
Αν τελικά γίνει ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, ο Ντράγκι θα βρει μπροστά του τα προβλήματα της τράπεζας Monte dei Paschi. Η ανάμιξη του επίσης στις αποφάσεις ιδιωτικοποιήσεων τη δεκαετία του 1990 δεν έχει μείνει εκτός κριτικής, καθώς κάποιες επιχειρήσεις που ξεπουλήθηκαν είχαν άσχημη μετέπειτα πορεία ή κατέληξαν σε ιδιωτικά μονοπώλια με τεράστια κέρδη για τους νέους ιδιοκτήτες τους.
