Τον κώδωνα του κινδύνου που συνεπάγεται η προσκόλληση της ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό και την ανάγκη να αλλάξει το παρωχημένο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, κρούουν επιχειρήσεις και φορείς της αγοράς, επικαλούμενοι την τρέχουσα διεθνή κρίση.
Κύκλοι επιχειρήσεων σημειώνουν ότι η κρίση χτυπά την Ελλάδα σε μία στιγμή που η οικονομία της παραμένει η 6η πιο εξαρτημένη από το τουριστικό προϊόν μεταξύ 35 κρατών-μελών του ΟΟΣΑ χώρα, επομένως στο βαθμό που η υγειονομική κρίση επεκταθεί πέραν του Μαιόυ και ο τουρισμός, από τον οποίο το ΑΕΠ εξαρτάται άμεσα και έμμεσα σε ποσοστό άνω του 20% υποστεί σοβαρή ζημιά, αυτή θα διαχυθεί στο σύνολο της οικονομίας.
Η εμπειρία εξάλλου της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, έχει δείξει ότι χώρες με ισχυρή βιομηχανία επιδεικνύουν πολύ μεγαλύτερη αντοχή απέναντι σε εξωγενή σοκ έναντι εκείνων που στηρίζονται κατεξοχήν στις υπηρεσίες, όπως η Ελλάδα, όπου η απόλυτη σχεδόν εξάρτηση από τον τουρισμό, ενισχύει τις ανησυχίες ότι το πλήγμα από τον κορονοιό θα είναι ισχυρό.
Στη χώρα μας η οικονομική δραστηριότητα του τουρισμού αντιστοιχεί στο 6,3% του ΑΕΠ και η απασχόληση που δημιουργεί αντιστοιχεί στο 9,9% της συνολικής απασχόλησης στην Ελλάδα. Ο μέσος όρος για τη συμβολή στο ΑΕΠ των χωρών του ΟΟΣΑ βρίσκεται στο 4,2% και για την απασχόληση στο 6,9%. Σύμφωνα μάλιστα με παλαιότερη έρευνα του Ινστιτούτου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ), άμεσα και έμμεσα ο τουρισμός συνέβαλε το 2018 στην δημιουργία του ΑΕΠ από 25,7% (47,4 δισ. ευρώ) έως και 30,9% (57,1 δισ. ευρώ). Σε κάθε δηλαδή δυσμενή συγκυρία για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, όπως η σημερινή παγκόσμια κρίση, αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο, όχι μόνο ο συγκεκριμένος κλάδος, αλλά σωρευτικά ολόκληρη η οικονομία.
Σε αυτή την λογική, οικονομολόγοι, αλλά και στελέχη της αγοράς θεωρούν ότι η κρίση αποτελεί μια καλή ευκαιρία να ανοίξει η συζήτηση για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και την στροφή στην βιομηχανία.
Σαν παράδειγμα φέρνουν τις πρόσφατες επιδόσεις της οικονομίας κατά το δ’ τρίμηνο του 2019, που δείχνουν ότι παρά τη λήψη φιλοαναπτυξιακών μέτρων και τη φιλότιμη προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση, εντούτοις η αύξηση των επενδύσεων, αφορούσε κυρίως μεταφορικό εξοπλισμό και εισαγωγές σε αυτοκίνητα. Στην ουσία δηλαδή οι επενδύσεις νέας γενιάς, αυτές που επιβάλει η 4η βιομηχανική επανάσταση και η ανάγκη μετασχηματισμού της οικονομίας σε τομείς όπως οι τεχνολογίες πληροφορικής και ο μηχανολογικός εξοπλισμός, παραμένουν νωθρες και η έμφαση συνεχίζει να δίνεται στην οικοδομή και στις κατασκευές.
Στην λογική αυτή η “Ελληνική Παραγωγή” απευθύνει σε προ ημερών ανακοινώσή της, έκκληση για συστράτευση όλων των παραγωγικών δυνάμεων και με “κεντρικό το ρόλο του ΣΕΒ”, όπως χαρακτηριστικα αναφέρει, προκειμένου η προσπάθεια για την δυναμική επανεκίνηση της οικονομίας να στραφεί κυρίως προς την κατεύθυνση της βιομηχανίας και της ενίσχυσης της παραγωγής.
Την αφορμή για την ανακοίνωση έδωσε η νέα “Βιομηχανική Στρατηγική” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παρουσιάστηκε την Τρίτη από την Κομισιόν. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει η "Ελληνική Παραγωγή", η νέα ευρωπαική στρατηγική αποσκοπεί, στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας και της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης, σε μια εποχή γεωπολιτικής αβεβαιότητας και αύξησης του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Στις βασικές της κατευθύνσεις η νέα στρατηγική της ΕΕ, περιλαμβάνει δέσμη μέτρων για τη στήριξη της βιομηχανικής υπεροχής της Ευρώπης, τα οποία κινούνται σε τρεις τομείς:
Διατήρηση της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και διασφάλιση ισότιμων όρων ανταγωνισμού στο εσωτερικό και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Κλιματική ουδετερότητα της Ευρώπης έως το 2050.
Διαμόρφωση του ψηφιακού μέλλοντος της Ευρώπης.
Στην ουσία το μήνυμα της “Ελληνικής Παραγωγής” που έχει πολλούς αποδέκτες είναι ότι η παρούσα συγκυρία της έντονης γεωπολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας καθιστά σαφές πως η μεταποιητική βιομηχανία, με την ισχυρή οικονομική και κοινωνική πολλαπλασιαστική της επίδραση, συνιστα δικλείδα ασφαλείας για να είναι καλύτερα θωρακισμένη η εθνική οικονομία απέναντι σε εξωγενή σοκ.
Το μήνυμα δεν είναι τυχαίο. Ερχεται σε μια στιγμή όπου το τιμόνι του ΣΕΒ περνά από τον Θεόδωρο Φέσσα στα χέρια ενός ανθρώπου από την βιομηχανία και συγκεκριμένα του διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου ΤΙΤΑΝ Δημήτρη Παπαλεξόπουλου. Επιλογή που σηματοδοτεί την πρόθεση του ΣΕΒ να φέρει στο προσκήνιο τα θέματα που απασχολούν τη βαριά βιομηχανία. Τα τελευταία χρόνια και καθώς ο ΣΕΒ πραγματοποιούσε «ανοίγματα» σε άλλους κλάδους επιχειρηματικής δραστηριότητες, του είχε ασκηθεί έντονη κριτική ότι έχει παραμελήσει τη μεταποίηση.
“Στις σημερινές συνθήκες και υπό το φως της νέας Βιομηχανικής Στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη διαμόρφωσης μιας εθνικής, συνεκτικής και ολοκληρωμένης, βιομηχανικής στρατηγικής, όπως είχε επισημανθεί με την κοινή διακήρυξη ΣΕΒ – Ελληνικής Παραγωγής- Περιφερειακών και Κλαδικών Συνδέσμων το Νοέμβριο του 2017”, αναφέρει με νόημα η "Ελληνική Παραγωγή".
