Του Κώστα Μήλα
Ο κ. Τσίπρας αναλώνει τον προεκλογικό του χρόνο του μιλώντας για τον... Άρη Βελουχιώτη και... την δολοφονία του Λαμπράκη.
Στον αντίποδα, ο κ. Μητσοτάκης αντί να ασχολείται με ιστορικά «σκιάχτρα» μιλά με οικονομικούς όρους του μέλλοντος όπως τον τρόπο με τον οποίο θα βελτιωθεί το κοινωνικό πρόσωπο της Ελλάδας.
Δίνει λοιπόν έμφαση στην προσεκτική αύξηση του κατώτατου μισθού.
Πράγματι, η εξαγγελία του κ. Μητσοτάκη, σύμφωνα με την οποία ο κατώτατος μισθός θα αυξάνεται με ρυθμό διπλάσιο από την αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) αποτελεί λογική και οικονομικά ρεαλιστική πρόταση η οποία δεν «ναρκοθετεί» την μείωση της ανεργίας.
Πράγματι, λαμβάνοντας υπόψιν τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ για την μελλοντική πορεία του ελληνικού ΑΕΠ μέχρι και το 2024 εκτιμώ ότι ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί από το τρέχον επίπεδο των 650 Ευρώ στα 752 ευρώ το 2024. Σημειώνω δε, ότι τα 752 Ευρώ είναι περίπου τα ίδια με τα 750 Ευρώ που είχε καταγράψει η ελληνική οικονομία το 2009 (στην αρχή της κρίσης δηλαδή).
Εάν οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία αποδειχθούν απαισιόδοξες, τότε ο κατώτατος μισθός θα επιστρέψει στο επίπεδο του 2009 πιο γρήγορα από το 2024.
Καλοδεχούμενο δεδομένο αφού η μεγαλύτερη (από την προβλεπόμενη από το ΔΝΤ) ανάπτυξη θα δικαιολογεί επιτάχυνση της αύξησης του κατώτατου μισθού! Καθαρά οικονομικά κριτήρια στην εξέλιξη του κατώτατου μισθού.
Μια λογική και προσεκτική λοιπόν αύξηση η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την μη οικονομικά τεκμηριωμένη αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 10,92% που αποφάσισε, για το 2019, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.
Αυτά λοιπόν θα πρέπει να σκεφθούν οι Έλληνες ψηφοφόροι την ερχόμενη Κυριακή. Θέλουμε επιστροφή στην αναμόχλευση του παρελθόντος η τεκμηριωμένο πρόγραμμα για το οικονομικό μας μέλλον;
