Ιστορικά, η σχέση των δύο συγκεκριμένων κρατικών δρώντων είναι κυρίως συγκρουσιακή, σε γεωπολιτικό και σε γεωπολιτισμικό επίπεδο. Στον οικονομικό τομέα είναι πάντα έντονη και εκτεταμένη. Η εξέταση των παραμέτρων που δομούν την σημερινή σχέση Άγκυρας-Μόσχας καταδεικνύει την κρισιμότητα των εξελίξεων.

Ακόμα και αν η Μόσχα δεν απαντήσει (πράγμα απίθανο), η κίνηση της γείτονος στην παρούσα περίπτωση και με το τρέχων διεθνές κλίμα κατά του ΙΚ, θα την οδηγήσει σε διεθνή απομόνωση, περιθωριοποίηση στο ΝΑΤΟ, άτυπο ή και επίσημο εμπάργκο όπλων, πιθανό εμπάργκο ενέργειας και εμπορικών συναλλαγών από τη Ρωσία, και τέλος οικονομική κατάρρευση.

Ο μέγας διεθνής απροσάρμοστος που η γεωγραφία έταξε να βρίσκεται δίπλα στην Ελλάδα, βάζει φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή, για να διασωθεί, ποντάροντας σε συμμετοχή του ΝΑΤΟ...

Η τουρκική ηγεσία ανέλαβε μεγάλο ρίσκο με την απόφαση για κατάρριψη ρωσικού μαχητικού, το οποίο φέρεται να παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο. Το πραγματικό όμως επεισόδιο, μόλις τώρα αρχίζει…

Κάτι που φαίνεται να μην λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπ’ όψιν στις έως τώρα αναλύσεις σχετικά με τα τρομοκρατικά κτυπήματα του «Ισλαμικού Κράτους» (Daesh) στο Παρίσι είναι η κατάσταση στην οποία αυτό έχει βρεθεί το τελευταίο διάστημα στην Μέση Ανατολή.

Οι εξελίξεις στην Συρία ξαναφέρνουν στο προσκήνιο την ιδέα μίας «ζώνης ελεύθερης από το Ισλαμικό Κράτος» στα βόρεια σύνορα της Συρίας. Γράφει ο Γεώργιος Φίλης.

Η σύγκρουση των γεωπολιτικών συμφερόντων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και η αντικειμενική αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να παρέμβει όταν το αυταρχικό καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσσαντ κατέπνιγε με την βία την άνοιξη 2011 τις πρώτες κατ’ αρχήν ειρηνικές

Η δημόσια συζήτηση που άρχισε το τελευταίο διήμερο στη χώρα μας και οι αλληλοσυγκρουόμενες αναλύσεις σχετικά με την όποια στρατιωτική δράση θα αναλάβει η Γαλλία με συμμάχους και εταίρους εναντίον του ISIS και την πιθανή εμπλοκή της Ελλάδας, μετά την επίκληση (είναι λάθος να αναφερόμαστε σε ενεργοποίηση) του… γνωστού πλέον άρθρου 42.7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υποχρέωση βοήθειας και συνδρομής αντί να διαφωτίσει την κοινή γνώμη μάλλον την… μπέρδεψε.

Οι δραματικές εξελίξεις στο Παρίσι και η αναμενόμενη κλιμάκωση της εμπλοκής των δυνάμεων της Δύσης στην περιοχή της Συρίας, φέρνει στο προσκήνιο για ακόμα μία φορά τον πλέον «αξιόπιστο και αποτελεσματικό σύμμαχο» όλων εκείνων που θέλουν να χτυπήσουν το Ισλαμικό Κράτος στη ρίζα του.

η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ μπορεί σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα να καταβάλλει στρατιωτικά οποιονδήποτε αντίπαλο, είτε πρόκειται για μόρφωμα όπως οι Ταλιμπάν είτε για συμβατικά οργανωμένο καθεστώς όπως το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν.

Η συγκυρία της τύχης έφερε τη συνεδρίαση των ηγετών των 19 ποιο σημαντικών οικονομιών του πλανήτη με την προσθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (G20) να γίνεται μόλις δυο μέρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και μάλιστα στην Τουρκία.

Μετά τα πολλαπλά τρομοκρατικά πλήγματα στο Παρίσι, και τη χρέωσή τους στο Ισλαμικό Κράτος, αλλά και στο μαζικό φαινόμενο της μετανάστευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη μέσω Τουρκίας, το μεγάλο ζήτημα που εγείρεται είναι τι μέλει γενέσθαι στην ευρύτερη περιοχή, καθώς όλα συνηγορούν στο ότι οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.

Από το διάγγελμα του F. Hollande κρατάμε δύο αναφορές, καθώς φαίνεται ότι θα είναι τα βασικά επιχειρήματα «νομιμοποίησης» της μάχης κατά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.

Η διαστροφή μας έφτασε στο σημείο να συνηθίσουμε ακόμα και το να βλέπουμε τις ειδήσεις με τους αποκεφαλισμούς του Ισλαμικού Κράτους, όταν αυτό ξεκίνησε τη δράση του, τρώγοντας το μεσημεριανό ή το βραδινό μας.

H απόπειρα του κ Τσίπρα να παρακάμψει τις ενεργειακές ισορροπίες που είχε κατορθώσει η χώρα μας, επέφεραν μία επιβάρυνση στη σχέση μας με τους Αζέρους.

Οι εξελίξεις στο μέτωπο της Συρίας ραγδαίες. Βασικό τους χαρακτηριστικό, οι νίκες τόσο των καθεστωτικών δυνάμεων σε συνεργασία με ρωσικές και ιρανικές δυνάμεις, με την προσθήκη της Χεζμπολάχ, όσο και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, τη συμμαχία που δημιούργησαν πρόσφατα οι δυνάμεις της Δύσης, εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.

Εν μέσω, όμως, διαπραγματεύσεων για την εξασφάλιση οικονομικών πόρων που θα κρατήσουν τη χώρα στη επιφάνεια, η Ελλάδα αντιμετωπίζει καταιγιστικές εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα ενδιαφέροντος, από την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση και το όνομα της ΠΓΔΜ, στο Κυπριακό.

«Μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα», αναφέρει η γνωστή παροιμία, κάτι που δείχνει να ισχύει σε μεγάλο βαθμό και στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, τουλάχιστον για χώρες με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας.

Το φιάσκο της αμερικανικής πολιτικής στην Αίγυπτο δεν επιτρέπει αμφιβολίες για τη δυσκολία στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία.

Μέχρι σχετικά πρόσφατα, προτού τουλάχιστον ενσκήψει η σφοδρή οικονομική κρίση στην Ελλάδα και αποδιοργανώσει συνολικότερα το ελληνικό κράτος, οι ενασχολούμενοι με τις διεθνείς σχέσεις και την άμυνα της χώρας συνήθιζαν να θέτουν το εξής ερώτημα: Πού το πάει η Τουρκία; Στις σημερινές συνθήκες και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότερο, το ερώτημα που δείχνει να τίθεται είναι λίγο διαφορετικό: Πού το πάνε Ε.Ε. και ΗΠΑ με την Τουρκία…

Εκμεταλλευόμενη ένα τεράστιο ανθρωπιστικό πρόβλημα, η Τουρκία προσπαθεί να κερδίσει «πόντους» στο Αιγαίο.

Είναι το παλιό σημείο ανάφλεξης της Ευρώπης, τα Βαλκάνια, λόγος ανησυχίας για μια ακόμη φορά; Μια πρόσφατη δήλωση από την Άνγκελα Μέρκελ ίσως άξιζε περισσότερη προσοχή από αυτήν που έλαβε. Η επιλογή των λέξεων εκ μέρους της, σίγουρα είχε στόχο να προσδώσει ένα αίσθημα έκτακτης ανάγκης.

Ενημέρωση με άποψη για την οικονομία, την πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις.