Η πολιτική είναι γεμάτη απογοητεύσεις, επειδή το πολιτικό προσωπικό είναι αυτό που είναι. Οι άνθρωποι φτιάχνουν τα όνειρα, οι άνθρωποι γκρεμίζουν τους κόσμους.
Γνωρίζετε καλά, κύριε Πρόεδρε, ότι η παθογένεια του συστήματος ξεκινάει από την παθογένεια της χώρας. Αυτή είναι η Ελλάδα, όπως έλεγε και ο Κώστας Σημίτης. Δεν θα μπορούσε, δηλαδή, να είναι μία άλλη Ελλάδα και να υστερεί μόνο το πολιτικό της προσωπικό. Δεν φταίνε οι πολιτικοί για την κατάντια μας ή αλλιώς έχουμε τους πολιτικούς που μας ταιριάζουν.
Οι άνθρωποι απογοητεύουν. Παίρνω για παράδειγμα έναν υπουργό σας, ο οποίος έλεγε με περίσσια αυταρέσκεια στον περίγυρό του πόσο έξυπνος ήταν που χρησιμοποίησε όλες τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν στη ζωή, μεταξύ των οποίων και μία λέσχη ευφάνταστων ανθρώπων που πίστεψαν οι άμοιροι ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο. Την οποία λέσχη την διάλυσε όταν πλέον δεν την είχε ανάγκη. Αυτός ο κυνισμός κουράζει. Και είναι φανερός στον τρόπο ομιλίας των ανθρώπων, στον τρόπο με τον οποίον στέκονται στον χώρο και αντιμετωπίζουν τους άλλους.
Αυτός ο υπουργός σας δεν είναι η εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Κι επειδή είναι ο κανόνας, οι άνθρωποι θα τον προσπεράσουν, όπως έχουν προσπεράσει τόσους και τόσους. Κάποια στιγμή, λοιπόν, οι άνθρωποι πίστεψαν ότι η δική σας ΝΔ, κύριε Πρόεδρε, θα κουβαλούσε ένα διαφορετικό φορτίο. Με περισσότερους ονειροπόλους ανθρώπους απ’ ότι μεταφέρουν συνήθως οι πολιτικοί σχηματισμοί. Αυτή η αίσθηση έχει κατά κάποιον τρόπο χαθεί. Και χρειάζεται να αποκτηθεί και πάλι. Με νέα πρόσωπα!
Δεν θα αλλάξει αύριο το πρωί η χώρα μόνο και μόνο επειδή θα βρείτε δύο - τρεις διαφορετικούς ανθρώπους για να τους κάνετε υπουργούς. Ούτε και μπορεί κάποιος να σας κατηγορήσει ότι δεν το έχετε ήδη προσπαθήσει. Αλλά αυτοί οι δύο - τρεις ξεχωριστοί άνθρωποι (εφόσον βρεθούν) θα συντηρήσουν την ελπίδα. Και η ελπίδα είναι σημαντικό πράγμα. Μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Και ας μοιάζει αυτό αδύνατο…
Ο φιλελεύθερος
