Η Τουρκία, κύριε Πρόεδρε, ξοδεύει αμύθητα ποσά για τις δημόσιες σχέσεις της στο εξωτερικό. Έστω κι αργά, πρέπει κι εμείς να κάνουμε τα ανάλογα βήματα...
Ο ανταγωνισμός δεν υπάρχει μόνο στον αέρα και στη θάλασσα. Το «παιγνίδι» παίζεται σε όλα τα πεδία. Στις διεθνείς σχέσεις, στον επηρεασμό της διεθνούς κοινής γνώμης, στα social media. Οι Τούρκοι ξοδεύουν πολλά χρήματα για δημόσιες σχέσεις εδώ και πολλά χρόνια. Κι έχουν και αποτέλεσμα. Εμείς υπήρξαμε φθηνοί στο λάδι και ακριβοί στο ξύδι. Αρκεστήκαμε στην επίδραση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στη Δύση. Καλές είναι οι ιδέες, αλλά τα χρήματα στον καπιταλισμό έχουν στο τέλος κι αυτά τη χρησιμότητά τους.
Η τουρκική ακτοφυλακή σπρώχνει τους μετανάστες να παίξουν τις ζωές τους κορώνα γράμματα στο Αιγαίο, αλλά την Ελλάδα κατηγορούν διεθνή δημοσιεύματα. Είτε από «άγνοια», είτε από ιδεοληψία των μέσων, η ζημιά στο τέλος γίνεται. Φταίμε εμείς που δεν τους έχουμε ενημερώσει σωστά; Φταίμε εμείς που δεν έχουμε προσλάβει έναν καλό επαγγελματία να κάνει αυτή τη δουλειά στο εξωτερικό; Ότι φταίμε, πάντως, φταίμε. Δεν είναι κάτι που διαπιστώνεται για πρώτη φορά. Εκείνο που λείπει είναι να περάσουμε από τις διαπιστώσεις στις πράξεις. Και κυρίως μια πολιτική δημοσίων σχέσεων και παρεμβάσεων στο εξωτερικό με χαρακτηριστικά ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού.
Ο φιλελεύθερος
