Υπήρξε μία εποχή που στα δημοτικά συμβούλια γινόντουσαν ομηρικές μάχες για την μετονομασία οδών και λεωφόρων με βασιλική... «κληρονομιά»...
Ήταν η εποχή που διάφοροι θα έπρεπε να αποδείξουν το … δημοκρατικό τους παρών. Ήταν κάτι σαν διαγωνισμός, ποιος ήταν πιο δημοκράτης από τον άλλον! Δηλαδή πιο … αριστερός. Διότι η δημοκρατικότητα μετριότανε με την αριστεροσίνη. Κάπως έτσι μας προέκυψε και εκείνο το «ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις». Λες και όλοι οι άλλοι πλην αυτού του «μπλοκ» ήταν χουντικοί.
Σήμερα δεν απέχουμε πολύ από εκείνα τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να μιλούν για «δημοκρατική διακυβέρνηση» και η Κεντροδεξιά να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι … ελέφαντας.
Η αλήθεια, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι η δημοκρατία δεν φοβάται και ότι η κεντροδεξιά δεν έχει κάτι να αποδείξει για τους αγώνες της και για την προσήλωσή της στις αρχές της δημοκρατίας. Της πραγματικής δημοκρατίας, της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ο φιλελεύθερος
