Προσπαθώ να σκεφτώ την εικόνα του κ. Κατρούγκαλου να τρέχει το 2019 πίσω από τον κ. Τσαβούσογλου και να τον ικετεύει για μία συνάντηση. Κι ο άλλος να του λέει κάτι σαν «αργότερα παιδί μου, αργότερα».
Αυτά είπε επί της ουσίας ο πρέσβης επί τιμή, κ. Αϋφαντής. Κάθε φορά, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, που η αξιωματική αντιπολίτευση αναφέρεται στην εξωτερική πολιτική της δικής σας κυβέρνησης, πρέπει να της θυμίζετε την μαρτυρία του κυρίου πρέσβη.
Λέει λοιπόν ο κ. πρέσβης ότι ο κ. Κατρούγκαλος εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπές «όχι», όταν έτρεχε πίσω από τον κ. Τσαβούσογλου για να τον παρακαλέσει μόνο και μόνο για μια συνάντηση. Η σκηνή είναι έτσι ή αλλιώς ντροπιαστική. Και κάπως έτσι καταλαβαίνουμε πως φτάσαμε σε εκείνες τις απίστευτες σκηνές με τον Ακαδημαϊκό κύριο Προκόπη Παυλόπουλο, στη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα. Ήταν η συνέχεια όλων όσων είχαν προηγηθεί.
Τι ήθελε ο κ. Κατρούγκαλος από τον κ. Τσαβούσογλου; Ποιος ήταν τότε ο στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής; Πάντα σύμφωνα με τον κ. πρέσβη. Ο στόχος, λοιπόν, ήταν να έχουμε ένα ήσυχο καλοκαίρι. Εξαιρετικά...
Καταλαβαίνουμε τώρα γιατί εκνευρίζετε τους Τούρκους, κύριε Πρόεδρε. Αλλιώς είχαν συνηθίσει οι άνθρωποι.
Ο φιλελεύθερος
