Ξανά στο προσκήνιο βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες τα τρία υπερχρεωμένα καζίνο της περιφέρειας, δηλαδή της Κέρκυρας, του Ρίο και της Αλεξανδρούπολης. Η Intrum αναζητά επενδυτές για να πωλήσει τα κόκκινα δάνεια ύψους 160 εκατ. ευρώ των ανωτέρω καζίνο, που από τη Marfin Bank είχαν μεταφερθεί στο χαρτοφυλάκιο της Τράπεζας Πειραιώς.
Το τι θα κάνει η Intrum Hellas και με τι «κούρεμα» θα τα πωλήσει στους επίδοξους επενδυτές αποτελεί θέμα δικό της και των επενδυτών. Η Intrum θα θελήσει να πωλήσει τα κόκκινα δάνεια και τις μετοχές των καζίνο, στις υψηλότερες γι’ αυτήν τιμές, ενώ αντίθετα ο στόχος των επενδυτών θα είναι να επιτύχουν την είσοδο τους στα τρία καζίνο με το χαμηλότερο δυνατόν τίμημα, ώστε να εκτεθούν στο μικρότερο δυνατόν επενδυτικό ρίσκο.
Εκείνο όμως που αφορά άμεσα όλους εμάς τους φορολογούμενους είναι οι οφειλές και υποχρεώσεις των τριών καζίνο προς το Ελληνικό Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Διότι απ’ ότι φαίνεται τα τρία καζίνο, πέραν των οφειλών τους προς το τραπεζικό σύστημα, τις οποίες έχουν επωμιστεί οι μέτοχοι αλλά και οι φορολογούμενοι μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων, οφείλουν σοβαρά ποσά στη Εφορία και στον ΕΦΚΑ. Και συγκεκριμένα χρωστούν 40 εκατ. ευρώ στις φορολογικές αρχές και 60 εκατ. στον κεντρικό ασφαλιστικό φορέα της χώρας.
Προφανώς το ύψος των χρεών δείχνει ότι οι ζημιογόνες χρήσεις έρχονται από το παρελθόν. Και αν κάποιος προσπαθήσει να βγάλει άκρη θα βρει σχέδια για «κουρέματα», για «ρυθμίσεις», για «εξωδικαστικούς συμβιβασμούς» και για «σχέδια εξυγίανσης» εδώ και επτά χρόνια. Κάτι που σημαίνει πως η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, οι τράπεζες, οι φορολογικές αρχές, ο ΕΦΚΑ επέτρεψαν τη διόγκωση των υποχρεώσεων και χρεών, εις βάρος των φορολογουμένων. Το γιατί δεν ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας των καζίνο από την εποπτεύουσα αρχή εδώ και χρόνια, αποτελεί μυστήριο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η λογική όλων των προαναφερόμενων φορέων ήταν να μην μπει λουκέτο στα καζίνο διότι θα χάνονταν θέσεις εργασίας και διότι μετά το λουκέτο δεν θα υπήρχε δυνατότητα αποπληρωμής των υποχρεώσεων. Λες και τώρα υπάρχει τέτοια περίπτωση.
Το επιχείρημα ότι μεγάλο μέρος των τυχερών παιχνιδιών έχει μεταφερθεί από τους φυσικούς χώρους του τζόγου στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα τη μείωση του κύκλου εργασιών των καζίνο, δεν αποτελεί δικαιολογία για τη καθυστέρηση στη λήψη μέτρων απέναντι στα τρία καζίνο. Διότι η μείωση του τζίρου και της κερδοφορίας αφορούσε και τα υπόλοιπα καζίνο όπως της Πάρνηθας, της Θεσσαλονίκης, του Πόρτο Καρράς, της Ρόδου, της Σύρου και της Φλώρινας τα οποία όμως εξακολουθούν να λειτουργούν χωρίς χρέη. Το δε καζίνο Λουτρακίου, μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας έχει προχωρήσει σε ρύθμιση και αναδιάρθρωση των δανειακών υποχρεώσεων του. Άλλωστε στα σκαριά βρίσκεται η λειτουργία του νέου καζίνο στο Ελληνικό και η μετεγκατάσταση του ιστορικού καζίνο της Πάρνηθας στην περιοχή του Αμαρουσίου, επί της Λεωφόρου Κηφισίας.
Επομένως είναι δυσνόητο για τους φορολογούμενους το γεγονός της διατήρησης στη ζωή τριών επιχειρήσεων τζόγου για αρκετά χρόνια, μέσω της υποστήριξης του Δημόσιου τομέα. Διότι η μη καταβολή των φορολογικών υποχρεώσεων και των ασφαλιστικών εισφορών, αποτελεί έναν άτυπο δανεισμό των επιχειρήσεων με Δημόσιο χρήμα, δηλαδή με το χρήμα των συνεπών φορολογουμένων. Πέραν του ρίσκου της τελικής μη είσπραξης των ποσών αυτών.
Η περίπτωση των τριών καζίνο αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας που προβληματίζει και προκαλεί, ειδικά σήμερα, σε μια περίοδο μεγάλων οικονομικών προβλημάτων.
