Κάθε τέλος χρόνου το βρετανικό λεξικό Collins Dictionary που εκδίδεται στη Γλασκώβη παρουσιάζει τη λέξη της χρονιάς. Για το 2022 η λέξη αυτή είναι η “permacrisis”. Όπως περιγράφει το λεξικό, ο όρος permacrisis που ανακηρύχθηκε σαν Collins Word of the Year 2022 σημαίνει μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και ανασφάλειας.
Σύμφωνα με τον Alex Beecroft, που είναι επικεφαλής του Collins, οι λέξεις που επιλέγονται κάθε χρόνο ουσιαστικά καθρεφτίζουν όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία. Που είναι μια σειρά από συνεχείς κρίσεις και προκλήσεις σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται. Σε ένα κόσμο που διαταράσσει και ανατρέπει τα περισσότερα από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα.
Μάλιστα ο οίκος Collins στην προσπάθεια του να εκλαϊκεύσει τον όρο “permacrisis”, παρουσίασε μια σειρά από σκίτσα που περιγράφουν τα τέσσερα βασικά στοιχεία που τον προσδιορίζουν.
Το πρώτο περιγράφει όχι μόνο την κρίση από τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλά και τις ευρύτερες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές μεταβολές, καθώς και τις αναδυόμενες συμμαχίες που διαμορφώνονται μέσα από τους νέους συσχετισμούς.
Το δεύτερο περιγράφει το νέο υγειονομικό περιβάλλον μετά την πανδημία του Covid -19, όπου ο κόσμος δείχνει προς ώρας ότι είναι πιο ευάλωτος απέναντι σε απρόβλεπτους υγειονομικούς κινδύνους που απειλούν όχι μόνο την ανθρώπινη ζωή αλλά και κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας.
To τρίτο είναι το περιβάλλον της ακρίβειας που δεν οφείλεται μόνο στον πόλεμο, αλλά και στη διάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας, στην κλιματική αλλαγή, στις αλλαγές των ανθρώπινων δραστηριοτήτων καθώς και στο παζλ εξάρτησης από την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα.
Και τέλος το τέταρτο είναι αυτό που περιγράφει την κλιματική αλλαγή και τους κινδύνους που απορρέουν από αυτήν.
Ας προβάλουμε τον όρο «permacrisis” στην ελληνική πραγματικότητα. Και εν όψει εκλογών ας αναλογιστούμε ποιος από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων έχει τις γνώσεις, την ικανότητα και την εμπειρία να αντιμετωπίσει τις προαναφερθείσες κρίσεις και να εκμεταλλευτεί τις προκλήσεις που τις συνοδεύουν. Διότι αυτό είναι το ερώτημα που θα κληθούν να απαντήσουν οι πολίτες.
Ποιοι στάθηκαν στη σωστή πλευρά της ιστορίας στο θέμα της Ουκρανίας;
Ποιοι υπέγραψαν αμυντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και την Γαλλία;
Ποιοι καλύπτουν τη χώρα με εξοπλιστικά προγράμματα;
Ποιοι κράτησαν τη χώρα όρθια υγειονομικά, κοινωνικά και οικονομικά, μέσα στον τυφώνα της πανδημίας του covdi -19;
Ποιοι εκμεταλλεύτηκαν την κρίση για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε επενδυτικό προορισμό κορυφαίων φαρμακευτικών εταιρειών;
Ποιοι βρήκαν τρόπους αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης και του κύματος ακρίβειας;
Ποιοι συμβάλλουν στην απεξάρτηση της Ελλάδας από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, ποιοι προωθούν τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και ποιοι αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο;
Φυσικά όχι αυτοί που κρατούσαν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στη επιτιθέμενη Ρωσία και την αμυνόμενη Ουκρανία.
Φυσικά όχι αυτοί που επιζητούν αναθεωρήσεις των αμυντικών συμφωνιών και αμφισβητήσεις των εξοπλιστικών συμβολαίων.
Φυσικά όχι αυτοί που είχαν αναγάγει την Κουφοντινιάδα, σε όπλο εναντίον των μέτρων της κυβέρνησης κατά της εξάπλωσης του covid-19.
Φυσικά όχι αυτά που αδυνατούν να αντιληφθούν τους κανόνες λειτουργίας της οικονομίας και του ανταγωνισμού.
Φυσικά όχι αυτοί που φωνάζουν για τις τιμές της ενέργειας, ενώ οι ίδιοι ίδρυσαν το χρηματιστήριο ενέργειας.
Και φυσικά όχι αυτοί που αντιτίθενται στην υιοθέτηση των ΑΠΕ.
Τη στιγμή που η Ελλάδα όπως και όλος ο πλανήτης καλείται να πλοηγηθεί σε άγνωστες θάλασσες και αχαρτογράφητα νερά, ποιοι είναι αυτοί που μπορούν να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις και να τις μετατρέψουν σε ευκαιρίες; Προφανώς, όχι το συνονθύλευμα των ημιεγγράμματων εθνολαϊκιστών της αριστεράς που μας θεωρούν τόσο ανόητους ώστε να πιστέψουμε ότι το λογισμικό του predator, χρειάζεται Learjet για να μετακινηθεί.
