Παρ’ όλο που πιστεύω ακράδαντα στην αρχή πως «δεν είσαι για όλους και δεν είναι όλοι για σένα», με αποτέλεσμα να μένω έξω από αρκετές συζητήσεις σε διάφορες κοινωνικές συναθροίσεις, στις ημέρες των εορτών δεν κρατήθηκα, όταν άκουγα τερατώδη επιχειρήματα, για τα οποία αρκεί μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο, για να οδηγήσει στη διάψευση τους.
Το ρεπερτόριο που έπρεπε να αντέξω ξεκινούσε από «τα funds που παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη», μέχρι «τις ΜΚΟ που βγάζουν τις βρώμες του λιμενικού στη φόρα», από «την αναγνώριση των πτυχίων των ηθοποιών» μέχρι «το κύμα πολιτικής αλλαγής του Λούλα» και από «τη νεκρή Μαρία του Έβρου» μέχρι «τις πανάκριβες τιμές του ηλεκτρικού» στη χώρα μας. Διότι ο σεβασμός σε κάποιες βασικές κοινωνικές συμπεριφορές, στις παλιές φιλίες και στις συγγενικές σχέσεις, μας ενώνει περισσότερο απ’ όσο μας χωρίζουν όχι μόνο τα επιμέρους θέματα, αλλά και οι ίδιες οι κοσμοθεωρίες μας.
Για τα funds και τους πλειστηριασμούς έχει νομοθετήσει σχετικά ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε η απάντηση μπορεί να είναι λιτή και απέριττη. Για τις ΜΚΟ στο Αιγαίο ασχολούνται οι εισαγγελικές αρχές. Για τα πτυχία των ηθοποιών υπάρχουν το άρθρο 16 του Συντάγματος που στέκεται ακίνητο λόγω της στάσης της αντιπολίτευσης. Για το «κύμα του Λούλα», η πραγματικότητα των διεθνών συσχετισμών και της πουτινολατρείας του Βραζιλιάνου Προέδρου δίνουν από μόνες τους τις απαντήσεις. Για δε τη νεκρή Μαρία ο ίδιος ο Spiegel, έδωσε τις απαντήσεις του.
Εκεί όμως που χρειάζεται συζήτηση είναι για το θέμα των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος. Διότι όχι μόνο μας καίει στην τσέπη, αλλά διότι είναι πολυσύνθετο, πολυπαραμετρικό, αλλά και διότι πρέπει και μπορεί να απαντηθεί μέσα από ένα ευρύτερο αφήγημα.
Και ακριβώς επειδή το θέμα του προσδιορισμού του ηλεκτρικού ρεύματος είναι σύνθετο και δύσκολο να εξηγηθεί, η αντιπολίτευση σπεκουλάρει πάνω σε αυτό το γεγονός προκαλώντας ένα διάχυτο αρνητισμό και μια πρωτόγονη εχθροπάθεια, εναντίον της κυβέρνησης, του «συστήματος», των «συμφερόντων» και της «ανίκανης Ευρώπης».
Τι έχει συμβεί λοιπόν και τις τελευταίες ημέρες το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα είναι προκλητικά πολλαπλάσιο σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη; Υπάρχουν κάποια συμφέροντα που θησαυρίζουν εις βάρος των καταναλωτών; Στηρίζει πράγματι το κράτος τα «ενεργειακά μονοπώλια»;
Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Όπως όλοι γνωρίζουμε με βάση τη λειτουργία του χρηματιστηρίου ενέργειας που θεσμοθετήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος προσδιορίζεται από την τιμή του φυσικού αερίου. Όμως η σημερινή τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος έχει σαν σημείο αναφοράς την τιμή που είχε το φυσικό αέριο προ μηνός. Γιατί; Διότι η χώρα μας δεν είναι διασυνδεδεμένη με αγωγούς με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αγορές οπότε δεν αγοράζει το φυσικό αέριο με τιμές “spot” δηλαδή σημερινές, αλλά με τις τιμές που προσδιορίζονται από μελλοντικά συμβόλαια μηνιαίας διάρκειας.
Οπότε ενώ στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης η σημερινή τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας προσδιορίζεται από την αντίστοιχη σημερινή τιμή του φυσικού αερίου που είναι ιδιαίτερα χαμηλή, στην Ελλάδα προσδιορίζεται από την τιμή που είχε το φυσικό αέριο πριν από ένα μήνα που ήταν σημαντικά υψηλότερη. Με την ίδια λογική σε ένα μήνα η τιμή του ηλεκτρικού θα υπολογιστεί με τη σημερινή τιμή του φυσικού αερίου και τότε πιθανότατα το κόστος για τους καταναλωτές στην Ελλάδα θα είναι αισθητά μικρότερο από το αντίστοιχο στο εξωτερικό.
Δυστυχώς, αυτό που εξηγήθηκε έτσι απλά σε τρεις παραγράφους, αποτελεί σύμφωνα με την αντιπολίτευση ένα νέο μέγα σκάνδαλο, ένας χορός δισεκατομμυρίων, ένα παιχνίδι συμφερόντων και ένα κυβερνητικό παιχνίδι υπέρ των ολίγων. Αγνοείται δηλαδή η πραγματικότητα, διαστρεβλώνεται και μετατρέπεται σε καύσιμη ύλη, σε μια προσπάθεια πυροδότησης κοινωνικής έκρηξης, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Το δυστυχές ήταν πως ακόμα και οι καλοπροαίρετοι συνδαιτυμόνες μπερδεύτηκαν με τη συνθετότητα του προβλήματος και την απλότητα της απάντησης. Και μάλιστα οι διαπρύσιοι υποστηριχτές του ψεύδους αγνόησαν την απλή επεξήγηση που τους δόθηκε και απομακρύνθηκαν σιωπηλοί επισκεπτόμενοι εκ νέου τους δίσκους με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Άλλωστε τι κόστος έχει η αρνητική προπαγάνδα γι’ αυτούς; Ρίχνουν την αντιπολιτευτική τους βόμβα και μετά λουφάρουν.
