Το χθεσινό άρθρο στο Liberalmarkets, με τίτλο «Κυβερνητική τορπίλη στο χρηματιστήριο», προκάλεσε αντιδράσεις. Αρκετοί αναγνώστες καταλόγισαν αναλγησία και αδιαφορία σχετικά με τα προβλήματα που προκύπτουν από τους πλειστηριασμούς. Και άλλοι αναγνώστες ανέφεραν ότι η υπεράσπιση των επενδυτών και του Χρηματιστηρίου, απέναντι στο φαινόμενο των πλειστηριασμών αποτελεί δείγμα ακραίου «νεοφιλελευθερισμού».
Θα αφήσουμε το θέμα των αρχών της οικονομικής ελευθερίας στην άκρη. Θα αφήσουμε επίσης στην άκρη την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός σταθερού επενδυτικού πλαισίου, που δεν επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Θα αφήσουμε επίσης στην άκρη την αδήριτη ανάγκη λειτουργίας ενός νομοθετικού και δικαστικού συστήματος, που θα είναι προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα.
Και θα εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας, στις επιπτώσεις που έχει το μπλοκάρισμα των πλειστηριασμών πάνω στους φορολογούμενους. Όπως αναφερόταν στο χθεσινό άρθρο https://www.liberal.gr/agores/kybernitiki-torpili-sto-hrimatistirio, η κυβέρνηση αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν μετά από το δικαστικό αδιέξοδο, που προέκυψε σχετικά με τις διαδικασίες διαχείρισης των κόκκινων δανείων που βρίσκονται στα χέρια των funds.
Ποιες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης; Η εξεύρεση λύσης του προβλήματος και η υιοθέτηση σταθερών και βιώσιμων κανόνων, για να γνωρίζουν οι πάντες πως λειτουργεί το σύστημα των δανειοδοτήσεων, ποιες είναι οι απαιτήσεις των τραπεζών, ποιες είναι οι ευθύνες των δανειοληπτών, ποιες είναι οι αρμοδιότητες των servicers στον τομέα της διαχείρισης των κόκκινων δανείων και ποιο είναι το πλαίσιο δραστηριοποίησης των funds.
Δυστυχώς η κυβέρνηση κλωτσάει το τενεκεδάκι λίγο παρακάτω στο χωματόδρομο. Η αναβολή των πλειστηριασμών, με βάση τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου, επιτρέπει στην κυβέρνηση να μην αναλάβει το βάρος της εφαρμογής της δικής της πολιτικής. Της επιτρέπει να κρυφτεί πίσω από αυτήν την απόφαση και να αφήσει τις διαδικασίες να παραμείνουν ανενεργές και στάσιμες μέχρι τις εκλογές.
Όμως το πάγωμα των πλειστηριασμών, δεν έχει αρνητικό αντίκτυπο μόνο στις τράπεζες, στα funds, στις μετοχές, στα χρηματιστήρια και στους επενδυτές. Τα πάγωμα των πλειστηριασμών, δημιουργεί πρόβλημα και στους φορολογούμενους. Και εξηγούμεθα.
Το πάγωμα των πλειστηριασμών, θα αποτρέψει τα funds από το να εξαγοράσουν τα υπόλοιπα 15 δισ. μη εξυπηρετούμενων δανείων που βρίσκονται στους ισολογισμούς των τραπεζών. Και γιατί θα το αποτρέψει; Διότι ποιος θα επενδύσει σε κάτι, όπως είναι τα κόκκινα δάνεια, τα οποία δεν θα μπορεί να διαχειριστεί ώστε να αποκομίσει κέρδη;
Επομένως κάποιος άλλος θα κληθεί να καλύψει αυτό το ρίσκο, μέσω μιας νέας κεφαλαιακής ενίσχυσης. Μιας κεφαλαιακής ενίσχυσης θα προκύψει από αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, η οποία θα απομειώσει ακόμα περισσότερο, την αξία των τραπεζικών μετοχών, που βρίσκονται στα χέρια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Και αυτό είναι κάτι που θα βλάψει τους φορολογούμενους.
Ήδη το ΤΧΣ, δηλαδή οι φορολογούμενοι έχουν υποστεί συσσωρευμένες ζημίες ύψους 38 δισ., από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών. Πόσα πρέπει να χάσουν ακόμα;
Εκτός όμως από τα 15 δισ. ευρώ κόκκινων δανείων που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, υπάρχουν και 19 δισ. ευρώ τιτλοποιημένων δανείων, τα οποία φέρουν πάνω τους σύμφωνα με το πρόγραμμα «Ηρακλής», «εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου». Τα δάνεια αυτά, έχουν ενέχυρα κυρίως ακίνητα. Οπότε το μπλόκο των πλειστηριασμών, δείχνει ότι οι «εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου» μπορεί να μην είναι τυπικές, αλλά ουσιαστικές. Και είναι πολύ πιθανό να τα δούμε και αυτά να στοιβάζονται στο χρέος.
Επομένως το πάγωμα των πλειστηριασμών, το οποίο ακούγεται ευχάριστο και φιλολαϊκό, εγκυμονεί κινδύνους και για τους φορολογούμενους. Οπότε η κυβέρνηση δεν μπορεί να το αφήνει να σέρνεται στο διηνεκές.
