Μόνο με παράσταση στο Δελφινάριο μπορεί να παρομοιαστεί το θέαμα που μας προσφέρει δωρεάν η προεκλογική εκστρατεία του Σύριζα. Υπό τους ήχους των ύμνων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, ο Αλέξης Τσίπρας κηρύσσει ένα νέο Ανένδοτο μιμούμενος τον Γεώργιο Παπανδρέου, χρησιμοποιώντας το ηχόχρωμα της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου και υιοθετώντας συμβολισμούς από το ΠΑΣΟΚ του 1981.
Μόνο μέσα στην τρικυμία πνεύματος των εμπνευστών της προπαγανδιστικής γραμμής του Σύριζα μπορούν να χωρέσουν και να συνυπάρξουν μαζί, το ΕΑΜ, ο Γεώργιος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ του ’81. Άραγε οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής παράστασης δεν γνωρίζουν πως στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, ήταν τα μέλη του ΕΑΜ που είχαν εισβάλει με χειροβομβίδα στην οικία του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου με σκοπό να τον σκοτώσουν με αποτέλεσμα να επέμβει η φρουρά του και να υπάρξουν 5 νεκροί; Άραγε οι εμπνευστές αυτού του πολιτικού μνημόσυνου δεν γνωρίζουν πως στα Δεκεμβριανά, όταν ο ΕΛΑΣ προσπάθησε να καταλάβει την Αθήνα, ήταν η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου που στάθηκε εμπόδιο σε αυτήν την προσπάθεια; Ή μήπως δεν γνωρίζουν την πολιτική και ιδεολογική ρήξη και αποξένωση μεταξύ του πατρός και υιού Παπανδρέου;
Φυσικά και τα γνωρίζουν. Ωστόσο τα τοποθετούν με περίτεχνο ομολογουμένως τρόπο όλα μαζί στο προπαγανδιστικό μίξερ της Κουμουνδούρου και το αποτέλεσμα είναι ο Αλέξης Τσίπρας να φοράει το αμπέχονο του Άρη Βελουχιώτη, να ξεκινάει ένα νέο Ανένδοτο αγώνα και μια νέα Πορεία προς το Λαό, αντιγράφοντας παράλληλα τα πρώτα βήματα του τριτοδρομικού ΠΑΣΟΚ του ’81. Κωμωδία; Επιθεώρηση; Δράμα; Θρίλερ;
Το γεγονός πως οι σύμβουλοι του Αλέξη του Τσίπρα, επιλέγουν να βασίσουν την πολιτική στρατηγική τους το 2023, πάνω στα αποτυπώματα που έχουν αφήσει πίσω τους γεγονότα του 1944, του 1961 και του 1981 είναι από μόνο του βαθιά προβληματικό. Το γεγονός πως προσεγγίζουν την ατζέντα και τις προκλήσεις του 2023 με εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν πριν από 80, 60 και 40 χρόνια, είναι βαθιά αναχρονιστικό. Και το γεγονός πως η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν είναι ακόμα πιο ακραία και τοξική, συναγωνιζόμενη τη γλώσσα του μίσους του 1944, της σύγκρουσης του 1961 και της φαντασιακής ιδεοληψίας του 1981, δεν υπόσχεται τίποτα περισσότερο από μια σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Στο ίδιο μοτίβο, επιδιώκει να κινηθεί σύσσωμη η ηγετική ομάδα του Σύριζα. Με το ντουφέκι του ΕΛΑΣ στον ώμο, τη λάμψη της περιφρόνησης προς τη Δημοκρατία στο μάτι και τις σταλινικές ονειρώξεις στο μυαλό τους. Ο Παύλος Πολάκης εξακολουθεί να μας απειλεί με τις αρμολογήσεις της εξουσίας υπενθυμίζοντας μας, πως η δεύτερη φορά θα είναι διαφορετικά. Ο Χρήστος Σπίρτζης μας απειλεί πως θα επαναφέρει τη δημοκρατία που ονειρεύεται, είτε με το καλό είτε με το κακό. Και ο θεωρητικός μέντορας του Αλέξη Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός ευτελίζει τη δικαιοσύνη, κατηγορώντας την πως ενώ είχε επιληφθεί του «σκανδάλου Novartis» οι κατηγορούμενοι δεν καταδικάστηκαν, φέρνοντας στη μνήμη μας τις καταδίκες στις περίφημες δίκες της Μόσχας.
Πιστεύει το επικοινωνιακό επιτελείο του Σύριζα, πως επειδή ο Αλέξης Τσίπρας υποδύεται ταυτόχρονα τον Άρη Βελουχιώτη, τον Γεώργιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου θα πάει καλύτερα στις εκλογές; Υπάρχει κάποιος στο ίδιο επιτελείο, που να θεωρεί πως με αυτόν τον τρόπο θα προσελκύσει ο Σύριζα ψήφους από άλλους πολιτικούς χώρους; Πως κάποιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μπορεί να μαγνητιστεί από τις καταδύσεις στο παρελθόν;
Οι ψήφοι του περιβάλλοντος Λαφαζάνη; Αμφίβολο, διότι η kolotoumba που ακολούθησε το Δημοψήφισμα του 2015 αποτελεί γι’ αυτούς μια προδοσία που δεν συγχωρείται.
Οι ψηφοφόροι Βαρουφάκη; Αποκλείεται, αφού ο ελιτισμός τους δεν τους επιτρέπει να προσεγγίσουν τη σημερινή λούμπεν εικόνα του Σύριζα.
Οι πολίτες που κινούνται πέριξ του πολιτικού κέντρου; Αδύνατον, αν αναλογιστούμε τον ορθολογισμό που διακρίνει αυτήν την ομάδα πολιτών που ουσιαστικά ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις.
Οπότε είναι εξαιρετικά πιθανό, ο Αλέξης Τσίπρας να μείνει με το ντουφέκι στο χέρι παιανίζοντας ύμνους του ΕΑΜ, συνθήματα του Ανένδοτου και εκφωνώντας ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου του ’81, δίχως να κερδίζει νέες ψήφους. Προκαλώντας ωστόσο ζημιά στον τόπο.
