Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Καλαμάτα, δεν απευθυνόταν πουθενά αλλού, παρά μόνο στο ακροατήριο προς τα αριστερά του Σύριζα. Προς τους ψηφοφόρους, που όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται τα της οικονομικής πραγματικότητας, αλλά ζουν ακόμα μέσα σε επαναστατικά οράματα, αντιμέτωποι με τις αυτοδιαψεύσεις της ζωής τους.
Απευθυνόταν στους περίπου 300.000 ψηφοφόρους που στις εκλογές του Ιουλίου του 2019 είχαν επιλέξει να ψηφίσουν τα κόμματα της ποικιλόχρωμης αριστεράς. Δηλαδή ένα ολόκληρο 5% του εκλογικού σώματος. Που αρέσκεται στον αντισυστημικό λόγο, στις αντικαπιταλιστικές κορόνες και στις αγωνιστικές παραισθήσεις.
Ο χώρος αυτός που ξεκινάει από το ΜέΡΑ25 και τους πρώην συνοδοιπόρους του Σύριζα στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου και καταλήγει στα κόμματα, τις ομάδες και «τις συλλογικότητες» της μαρξιστικής, λενινιστικής, μαοϊκής και τροτσκιστικής αριστεράς.
Διότι μόνο αυτοί μπορούν να πεισθούν για την ορθότητα των υποσχέσεων του Σύριζα για μια ακόμα φορά. Και να δελεαστούν από αυτό το μείγμα φορολογικής επιδρομής, παρεμβατικού κρατισμού και αντιεπενδυτικής μανίας. Ουδείς άλλος μπορεί να πεισθεί για τη σοβαρότητα της πρότασης για την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, για το μπλοκάρισμα της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της Εθνικής Τράπεζας και τη μετατροπή της σε δημόσιο πυλώνα του τραπεζικού συστήματος. Ενός τραπεζικού συστήματος που όπως ανέφερε η πρώην υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου θα λειτουργεί με περιθώριο κέρδους 5% και θα φορολογείται κατά τον Αλέξη Τσίπρα με επιπλέον έκτακτο φόρο, ενώ ταυτόχρονα θα εφαρμόζει ρυθμίσεις στους δανειολήπτες και θα προσφέρει αφειδώς δάνεια.
Απευθύνονται άραγε αυτές οι εξαγγελίες και υποσχέσεις στον χώρο των πολιτικά άστεγων της κεντροαριστεράς και του κέντρου ή στο χώρο γύρω από το ΠΑΣΟΚ ή στους δυσαρεστημένους με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πολίτες; Φυσικά και όχι.
Διότι όλοι οι ανωτέρω έχουν πάρει τα μαθήματα τους. Από τις φαντασιώσεις των μαθητευόμενων μάγων του Σύριζα που επανέρχονται, υποσχόμενοι τη γη και τον ουρανό. Διότι όλοι οι προαναφερθέντες αντιλαμβάνονται ποια θα είναι τα αποτελέσματα από την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα στηρίζεται σε επιπλέον φόρους, στο ρίσκο υπονόμευσης της ενεργειακής επάρκειας της χώρας, στον κίνδυνο κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος και στις καταστροφικές αυτόματες ετήσιες τιμαριθμικές αναπροσαρμογές των μισθών. Μόνο τα θρησκευτικά θαύματα της Καινής Διαθήκης δεν υπόσχεται σήμερα ο Σύριζα.
Μα καλά, τα πιστεύουν αυτά που υπόσχονται; Τα σοβαρά οικονομικά στελέχη του Σύριζα, που εργάζονται και στην Τράπεζα της Ελλάδος, ενστερνίζονται έστω και στο ελάχιστο αυτές τις προγραμματικές θέσεις του Σύριζα;
Δεν έχουν εξηγήσει στον Αλέξη Τσίπρα το τι θα σημάνει η εφαρμογή τους για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, της ανάπτυξης, της προσέλκυσης επενδύσεων και της αποκλιμάκωσης της ανεργίας; Δεν του έχουν καταστήσει σαφές το πως αυτές οι εξαγγελίες, έρχονται κόντρα στην επιδίωξη της ανάκτησης της επενδυτικής βαθμίδας από τους οίκους αξιολόγησης;
Το πιθανότερο είναι, πως εν γνώσει τους απευθύνονται σε αυτό το ειδικό εκλογικό κοινό, που αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο πέρα από τη δικαίωση της ιδεοληπτικής εμμονής του.
Είναι το ίδιο εκλογικό κοινό που είχε πιστέψει τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, Γαβριήλ Σακελλαρίδη τον Μάρτιο του 2015 πως «η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευθεί ότι δεν θα πάρει υφεσιακά μέτρα» και πως «δεν θα εισπραχθεί ΕΝΦΙΑ για το 2015».
Βέβαια ο ίδιος, τον Μάρτιο του 2016 σε συνέντευξη του στην Καθημερινή, είχε παραδεχθεί «πως αυτό που έκανε – το 2015 - ήταν προπαγάνδα» και «πως αυτή ήταν η δουλειά του». Και ήταν ο ίδιος ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος, που είχε δηλώσει στη ίδιαν συνέντευξη πως «ο Σύριζα του Τσίπρα διήγαγε μια συντριπτική πολιτική επικράτηση, υπέστη όμως μια συντριπτική ιδεολογική και πολιτική ήττα».
Παρ’ όλα αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας, με τα ίδια σκουριασμένα εργαλεία, με τα ίδια κουρελιασμένα συνθήματα και με τις ίδιες απαξιωμένες προτάσεις, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει ψήφους ούτε από το ΠΑΣΟΚ, ούτε από τη Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο επιχειρεί να αλώσει την παρδαλόχρωμη αριστερά για να αποκτήσει το πολυπόθητο 5%, που θα τον κρατήσει κοντά στη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας στις εκλογές που έρχονται.
