Οι ιστορίες με τους δήμαρχους που προσπαθούν να εμποδίσουν την εκτέλεση αναπτυξιακών έργων και έργων υποδομών, καθώς και την προώθηση επενδύσεων στα στενά γεωγραφικά όρια που ασκούν την εξουσία τους, ίσως και να μην έχουν προηγούμενο σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου.
Οι περιπτώσεις των δημάρχων που αντιστάθηκαν στην κατασκευή σταθμών του μετρό στις κεντρικές τους πλατείες, που αντιστάθηκαν σε σημαντικά έργα υποδομών, που αντιστάθηκαν σε επενδύσεις οικιστικής ανάπτυξης, που αντιστάθηκαν στην εγκατάσταση παραγωγικών μονάδων και στην επαναλειτουργία οικονομικών μονάδων, είναι τόσες πολλές που θα χρειαζόταν όλος ο χώρος του liberal, για να τις φιλοξενήσει.
Όμως οι χαμένοι στο τέλος της ημέρας είναι οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες. Και αυτό είναι ορατό σε μια σειρά από έργα, όπως για παράδειγμα είναι οι σταθμοί του μετρό στην Αγία Παρασκευή και στο Χαλάνδρι που έγιναν στη μέση του πουθενά, ενώ αντίθετα το μετρό στο Περιστέρι έχει δώσει σημαντικότατη ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα της περιοχής και παράλληλα έχει εκτοξεύσει τις τιμές των ακινήτων.
Και είναι στο τέλος οι τοπικές κοινωνίες που βρίσκονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα της ανεργίας, στις περιπτώσεις που οι τοπικοί άρχοντες πετυχαίνουν να διώξουν κάποιες επενδύσεις ή κατορθώνουν να καθυστερήσουν κάποιες άλλες.
Ορισμένοι τοπικοί άρχοντες έχουν υποστηρίξει κατά καιρούς τις πιο αντιδραστικές και οπισθοδρομικές θέσεις, αφ’ ενός για να γίνουν πιο αγαπητοί στους δημότες τους και αφ’ ετέρου για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη σε βάθος χρόνου. Με αποτέλεσμα ανάμεσα στα στελέχη των επενδυτών και των αναπτυξιακών φορέων να υπάρχει πάντα το ερώτημα: «κι αν πετύχεις Δήμαρχο μπροστά σου;». Όπου μέσα σε αυτό το ερώτημα εμπεριέχονται οι ανησυχίες των επενδυτών για την ανατροπή των νόμιμων σχεδίων τους από ορισμένους τοπικούς άρχοντες.
Η στήλη έχει παρακολουθήσει από κοντά, όλες τις φάσεις της ιδιωτικοποίησης και επαναλειτουργίας των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των νέων επενδύσεων που την συνοδεύουν. Το σύνολο της επένδυσης σε πρώτη φάση θα φτάσει τα 220 εκατ. ευρώ και οι θέσεις απασχόλησης που θα ανοίξουν, θα φτάσουν τις 5.000.
Ωστόσο, η επένδυση αυτή πολεμήθηκε όσο καμία άλλη από τον Σύριζα, το ΚΚΕ, όπως είχε παρουσιάσει η στήλη τον Ιούλιο του 2021 στο άρθρο «Γιατί το deal των Ναυπηγείων ενοχλεί τους επαναστατημένους ημιπιτσιρικάδες;».
Αλλά και ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου είχε αντιταχθεί στην ιδιωτικοποίηση απευθύνοντας εξώδικες δηλώσεις στις οποίες απαιτούσε την «απόδοση στον Δήμο της προβλήτας 4 των Ναυπηγείων σαν ελάχιστο αντιστάθμισμα που δικαιούνται οι πολίτες του Χαϊδαρίου και ευρύτερα της Δυτικής Αθήνας, για την τεράστια οικολογική και περιβαλλοντική καταστροφή που υπέστη η άλλοτε μαγευτική παραλία του Σκαραμαγκά από την εκεί εγκατάσταση των Ναυπηγείων».
Γεγονός που είχε προκαλέσει ανησυχίες σε όλη την επενδυτική κοινότητα καθώς διαφαινόταν πως η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα νέο σήριαλ «project Ελληνικού», που για χρόνια λίμναζε. Και λίμναζε λόγω των γνωστών αντιδράσεων με τους κρυμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς, τα κρυμμένα δάση, τα σχέδια για εθνικούς λαϊκούς λαχανόκηπους ή τα προγράμματα σωτηρίας των κορμοράνων, όπως είχαμε παρουσιάσει το άρθρο «Ναυπηγεία Σκαραμαγκά όπως project Ελληνικού; Ο εφιάλτης ξαναξύπνησε;».
Το σήριαλ συνεχίστηκε με την Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας να αποφασίζει τη μη υπογραφή της συμβάσεως πώλησης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην εταιρεία Milina Enterprises Company Ltd, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση για την αίτηση ακυρώσεως, που είχε υποβάλει ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου, όπως είχαμε παρουσιάσει στο άρθρο «Σκαραμαγκάς, όπως Ελληνικό;».
Τον Μάιο του 2022 και οι δυο αιτήσεις ακυρώσεως του Δήμου Χαϊδαρίου, απορρίφθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας, χωρίς το δικαστήριο να μπει καν, στην ουσία των υποθέσεων. Και αυτό διότι κρίθηκε ότι το ΣτΕ «στερείται δικαιοδοσίας για την εκδίκαση τους, δεδομένου ότι πρόκειται περί ιδιωτικών διαφορών».
Δηλαδή, εκ της αποφάσεως του ΣτΕ φαίνεται ότι ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου, που είναι και ο ίδιος νομικός μαζί με τους καθηγητές, νομικούς του συμβούλους, προσέφυγαν σε αναρμόδια δικαστήρια. Οπότε έστω και με καθυστέρηση αρκετών μηνών, η επένδυση έμπαινε στη φάση της ολοκλήρωσης της.
Έτσι τον Ιούνιο του 2022, ψηφίστηκε ο νόμος 4949/2022 για την εκ νέου λειτουργία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Το άρθρο 7 του συγκεκριμένου νόμου καθορίζει το γενικό πλαίσιο της ολοκληρωμένης αξιοποίησης, της βιώσιμης ανάπτυξης και της λειτουργίας των Ναυπηγείων.
Ανάμεσα στις δεκάδες χρήσεις που προβλέπονται, αναφέρονται και «εγκαταστάσεις παραγωγής, αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, ύδρευσης, τηλεπικοινωνιών, και συναφείς εγκαταστάσεις, καθώς και εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας».
Και να που μετά από 9 μήνες ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου, βρίσκεται και πάλι αντίθετος στα επιχειρηματικά και επενδυτικά σχέδια που προωθούνται στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ξεχνώντας τα μέχρι τώρα προβλήματα που είχε δημιουργήσει, αποδέχεται «τη συνέχεια λειτουργίας των Ναυπηγείων λόγω της συμβολής τους στην Οικονομία της χώρας».
Αντιτίθεται όμως στην εγκατάσταση, παραγωγή, αποθήκευση και μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Ειδικότερα, εκφράζει την αντίθεση του για την κατασκευή τερματικών σταθμών LNG και μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο χώρο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, όπως και οποιασδήποτε χρήσης υψηλής όχλησης που δεν σχετίζονται με την λειτουργία των Ναυπηγείων.
Δεν αποτελεί έκπληξη η εκ νέου ενεργοποίηση του Δημάρχου Χαϊδαρίου. Άλλωστε ο ίδιος αμέσως μετά την απορριπτική απόφαση του ΣτΕ το περασμένο καλοκαίρι είχε τονίσει ότι «η προσπάθεια διασφάλισης της κοινόχρηστης πρόσβασης του Δήμου Χαϊδαρίου στη θάλασσα, όσο και της προστασίας του ήδη επιβαρυμένου στη περιοχή, φυσικού περιβάλλοντος, σε μια Δυτική Αθήνα που οι ανισότητες αντί να αμβλύνονται διογκώνονται, τόσο σε πολιτικό όσο και σε νομικό επίπεδο, θα συνεχιστεί».
Επομένως, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμα επεισόδιο της ιστορίας «Ναυπηγεία Σκαραμαγκά». Τα επιχειρήματα αλλάζουν, ωστόσο, η ουσία παραμένει ίδια. Τα επιχειρήματα περί μόλυνσης της ατμόσφαιρας, περί πρόσθετης βιομηχανικής δραστηριότητας, περί κυκλοφορίας και ελλιμενισμού δεξαμενοπλοίων, περί ασφάλειας των πολιτών και περί υποβάθμισης μιας περιοχής με μεγάλη ιστορική και πολιτισμική αξία, αντικαθιστούν τα επιχειρήματα περί αντισταθμίσματος «για την τεράστια οικολογική και περιβαλλοντική καταστροφή που υπέστη η άλλοτε μαγευτική παραλία του Σκαραμαγκά από την εκεί εγκατάσταση των Ναυπηγείων».
Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν βρεθούμε μπροστά σε μια νέα αλυσίδα από προσφυγές, που θα αποσκοπούν στην αποτροπή της συνέχισης του επενδυτικού προγράμματος. Άλλωστε ο ίδιος ο τοπικός άρχων του Δήμου αναφέρεται σε κινήσεις αποτροπής των εξελίξεων «που ναρκοθετούν το μέλλον του τόπου και παιδιών».
Το ερώτημα «κι αν πετύχεις Δήμαρχο μπροστά σου;» για μια ακόμα φορά είναι ζωντανό και επίκαιρο. Η ιστορία του κλεισίματος του εργοστασίου της Pitsos και της αποχώρησης της Bosch Siemens Hausgerate, έχει ακόμα νωπά τα σημάδια της παρέμβασης των δημοτικών αρχών και της μη αλλαγής των όρων δόμησης.
Όπως και η επένδυση της MRP TAVROS, που βρίσκει απέναντι της τον Δήμο Μοσχάτου – Ταύρου που θέλει να μετατρέψει τον χώρο των πρώην αποθηκών του ΕΟΜΜΕΧ σε «μια θερμοκοιτίδα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και ένα Μουσείο της εθνικής αντίστασης».
Παλαιότερα υπήρχε η διαφήμιση του ΟΠΑΠ που χρησιμοποιούσε το ερώτημα «κι αν σου κάτσει;», για να φουντώσει το ενδιαφέρον και την ελπίδα για επιτυχία σε σχέση με τη Θεά Τύχη. Σήμερα το ερώτημα «κι αν πετύχεις Δήμαρχο μπροστά σου;» συμβολίζει το αδιέξοδο στο οποίο μπορεί να περιέλθει μια επένδυση στα καλά καθούμενα.
