Διαβάζουμε άρθρα και ακούμε συνεντεύξεις μειλίχιων στελεχών του Σύριζα που παρουσιάζουν το κόμμα τους σαν να είναι ένας γνήσιος εκφραστής των μετριοπαθών και φιλελεύθερων πολιτών και την διακυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, σαν μια περίοδο σημαντικών τομών, εμβληματικών μεταρρυθμίσεων και συγκροτημένων προσπαθειών για την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια.
Τα ίδια πολιτικά στελέχη, υιοθετώντας ένα ήπιο και συναινετικό λόγο, αφαιρούν από την ιδανική εικόνα του παρελθόντος που παρουσιάζουν, αφ’ ενός τον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο του Σύριζα και αφ’ ετέρου όλες τις πτυχές της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής από το 2015 μέχρι το 2019. Και σαν να απευθύνονται σε Λωτοφάγους, υπόσχονται ακόμα καλύτερες ημέρες μέσω του σεναρίου της κυβέρνησης «Δεύτερης Φοράς Αριστεράς», του σεναρίου της «Προοδευτικής Συγκυβέρνησης» και του σεναρίου της μίας και μοναδικής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που α) θα μας απαλλάξει από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, β) θα μειώσει τον ΦΠΑ στον κατώτερο συντελεστή, τον συντελεστή των τροφίμων στο μηδέν, και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης των καυσίμων στον χαμηλότερο συντελεστή που επιτρέπει η ΕΕ και γ) θα καταργήσει την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας.
Καλά κάνουν τα συγκεκριμένα στελέχη του Σύριζα. Η δουλειά τους είναι να συγκεντρώσουν ψήφους, παρουσιάζοντας μια ψευδή εικόνα σχετικά με τον πυρήνα της καρδιάς του Σύριζα. Τον πυρήνα της αγραμματοσύνης, της ημιμάθειας, του καιροσκοπισμού και της αβελτηρίας.
Εμείς όμως οφείλουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας, να μην λησμονούμε, πως αυτός ακριβώς ο πυρήνας παραμένει αναλλοίωτος. Εμποτισμένος με τα ίδια στερεότυπα, τις ίδιες ιδεοληψίες και τις ίδιες εμμονές.
Δεν έχουν περάσει παρά σχεδόν δέκα έτη από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή των Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της οποίας ο αρχηγός του Σύριζα είχε υποστηρίξει ότι «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή». Και ότι «η Αργεντινή πέρασε μια πολύ μεγάλη δυσκολία και δεν πρέπει τους λαούς να τους χαρακτηρίζουμε με ρατσιστικό τρόπο. Πέρασαν όμως μια πολύ μεγάλη δυσκολία και κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους.»
Αυτά πίστευε ή φανταζόταν τότε ο αρχηγός του Σύριζα. Και μάλιστα κατηγορούσε την ελληνική κυβέρνηση του 2012, πως μας είχε οδηγήσει σε απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, σε απώλεια της αξιοπρέπειας και σε πλήρη υποτέλεια.
Άραγε σήμερα ο αρχηγός του Σύριζα και τα μειλίχια, μετριοπαθή, εκσυγχρονιστικά και φιλελεύθερα στελέχη του Σύριζα, αναλογίζονται που θα βρισκόταν σήμερα η Ελλάδα, αν είχε γίνει Αργεντινή; Διότι όπως ενθυμούμεθα δεν είχαν ακουστεί τότε διαφορετικές φωνές στο εσωτερικό του Σύριζα. Αντιθέτως μάλιστα τα οράματα της Αργεντινής, της Βενεζουέλας, της Κούβας και του Ιράν, ήταν και παραμένουν σταθερά δομικά στοιχεία του DNA της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ας δούμε λοιπόν που βρίσκεται σήμερα το πρότυπο που είχε ο Σύριζα για την Ελλάδα του 2012. Ας δούμε τι κατάφερε με την «κατά φαντασίαν» αξιοπρέπεια. Και ας δούμε αν στέκεται σήμερα στα πόδια της.
Στο ακόλουθο γράφημα παρακολουθούμε την πορεία του πληθωρισμού στην Αργεντινή από το 2013 μέχρι σήμερα. Ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν πάντα μεγαλύτερος του 20%, συχνά κυμαινόταν από το 40% έως το 60% και σήμερα βρίσκεται στο 110%. Άραγε έχει συναίσθηση ο πρόεδρος του Σύριζα και τα στελέχη του, για το τι σημαίνει ετήσιος πληθωρισμός της τάξης του 20%, 40%, 60% ή 110%; Για το τι σημαίνει αυτό για το επίπεδο ζωής στην Αργεντινή;
Στο ακόλουθο γράφημα παρακολουθούμε την πορεία του δείκτη τιμών καταναλωτή από το 2017 μέχρι σήμερα. Το 2012, όταν ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να γίνουμε Αργεντινή, ο συγκεκριμένος δείκτης βρισκόταν στα 30. Σήμερα βρίσκεται στο 1.520, σύμφωνα με το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο της χώρας. Άραγε έχει συναίσθηση ο πρόεδρος του Σύριζα και τα στελέχη του, για το τι σημαίνει αυτή η εκθετική άνοδος του δείκτη τιμών καταναλωτή για τους πολίτες της Αργεντινής; Για το σημαίνει αυτό για την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών;
Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας που δείχνει την οικονομική ευρωστία μια χώρας, είναι η συναλλαγματική ισοτιμία του τοπικού νομίσματος με το δολάριο των ΗΠΑ. Όπως παρατηρούμε στο ακόλουθο διάγραμμα της ισοτιμίας του Δολαρίου ΗΠΑ προς το Πέσος Αργεντινής, η σχέση 1:4,33 που ίσχυε το 2012, σήμερα βρίσκεται στο 1:231,20. Άραγε έχει συναίσθηση ο πρόεδρος του Σύριζα και τα στελέχη του, για το τι σημαίνει να ανταλλάσσεται 1$ προς 231,2 pesos, όταν προ δεκαετίας 1$ ανταλλασσόταν προς 4,33 pesos, για τους πολίτες της Αργεντινής; Αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό για το επίπεδο της ζωής των πτωχευμένων Αργεντινών;
Από όλα όσα απαριθμήσαμε, μπορούμε να φανταστούμε ποια θα ήταν η κατάσταση της χώρας μας, αν είχε επιλεγεί η πολιτικά αφελής και ιδεοληπτική πρόταση του Αλέξη Τσίπρα «να γίνουμε Αργεντινή».
Ό, τι και να υποστηρίζουν τα μειλίχια, εκσυγχρονιστικά στελέχη του Σύριζα, όσο και να προσπαθούν να μεταβάλλουν το κεντρικό αφήγημα της ιδεολογικής ραχοκοκαλιάς του κόμματος τους, όσο και να αγωνίζονται να εξωραΐσουν την εικόνα που αποπνέει αυτό το πολιτικό μόρφωμα, η αλήθεια είναι μία. Η επικινδυνότητα του Σύριζα είναι παρούσα. Διότι είναι ταυτισμένη με το DNA του.
