To ζήτημα είναι πως ανεξάρτητα από τις αποφάσεις που τελικά θα λάβουν τα κομματικά όργανα του Σύριζα το επόμενο χρονικό διάστημα, η τοξικότητα και η εχθροπάθεια που εκτοξεύεται από όλα τα στελέχη του, δεν θα καταλαγιάσει. Και θα παραμένει κυρίαρχη στα πλαίσια της θεμελίωσης του διχαστικού «εμείς ή εσείς».
Η αλήθεια είναι πως η τοξικότητα και η εχθροπάθεια που συνοδεύουν την προσπάθεια απαξίωσης των θεσμών της Δημοκρατίας, πιθανόν και να γίνονται αρεστές στους εμμονικούς ηλικιωμένους οπαδούς του Σύριζα, που όπως βλέπουμε και διαβάζουμε στα φωτογραφικά ρεπορτάζ συγκεντρώνονται στα κομματικά τους γραφεία κάτω από άγρυπνο βλέμμα των πορτραίτων του Μάρξ, του Λένιν, του Βελουχιώτη και άλλων συμβόλων της πεπαλαιωμένης Αριστεράς.
Ίσως αυτοί να αναλογίζονται τις χαμένες ευκαιρίες, τις χαμένες μάχες, τις διαψεύσεις της ζωής και να αισθάνονται πως παραμένουν θύματα της αυτοεξαπάτησης με πιο πρόσφατη αυτήν του 2015. Και έτσι παραμένουν καθηλωμένοι στην κληρονομία του εθνικού διχασμού, αδυνατώντας να προσαρμοστούν και να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα. Να συμφιλιωθούν με τις σύγχρονες δομές και τους θεσμούς της Δημοκρατίας, τις αρχές της οικονομικής ελευθερίας και τις προοπτικές που ανοίγει ο ψηφιακός τεχνολογικός κόσμος, αφήνοντας πίσω τους τα ραγισμένα όνειρα της επαναστατικής τους νεότητας.
Οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι είναι δεδομένοι για τον Σύριζα. Όμως, εκτός από την κατηγορία των φίλων του Σύριζα, που έχουν ταριχεύσει τον εγκέφαλο τους, με τα ιδεοληπτικά σάβανα της επανάστασης των μπολσεβίκων, του εμφυλίου πολέμου και του αντάρτικου πόλεων, η προσπάθεια του Σύριζα να αμφισβητήσει την ουσία της δημοκρατίας, την αξία του κοινοβουλευτισμού, την αναγκαιότητα της ανεξάρτητης δικαιοσύνης και της αποτελεσματικής και ελεύθερης ενημέρωσης εστιάζεται και στους νέους.
Στα νέα παιδιά που αντιπροσωπεύουν την περίφημη Generation Y. Που ταξιδεύουν πάνω στο κύμα των εξελίξεων της ψηφιακής τεχνολογίας και των αλμάτων της επιστήμης. Που έχουν πολλές ευκαιρίες και πολλούς δρόμους να τους ανοίγονται. Ωστόσο, και εδώ ο Σύριζα επενδύει στις περιπτώσεις των νέων που φλερτάρουν με τον αντισυστημισμό και που για μια σειρά από υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς λόγους δεν ακολουθούν από κοντά τα δρώμενα.
Σε αυτά τα νέα παιδιά, το αφήγημα δεν κάνει αναφορές στον εμφύλιο ή στις χαμένες μάχες. Παραπέμπει στη νοοτροπία της αντίστασης απέναντι στο κράτος, το σύστημα και την κυβέρνηση, με την παραμικρή ευκαιρία. Τα γεγονότα στον Έβρο το 2020, τα μέτρα κατά του covid, οι μάσκες, τα εμβόλια, οι περιορισμοί στη διασκέδαση, η «Κουφοντινιάδα», ο εκσυγχρονισμός των Πανεπιστημίων, η μεταναστευτική πολιτική, ο σταθμός του μετρό στα Εξάρχεια, ακόμα και το θέμα των ηθοποιών, έχουν αποτελέσει χρυσές ευκαιρίες για τον Σύριζα να προσεγγίσει αυτούς τους νέους και να κινητοποιήσει τις μετεφηβικές τους ανησυχίες και ενστάσεις.
Δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ινδάλματα, ήρωες, πρότυπα, σύμβολα και στόχους αποσκοπώντας στην προβολή των αδιεξόδων και όχι των λύσεων, στην ανάδειξη των ΟΧΙ και στην εξαφάνιση των ΝΑΙ, στην υιοθέτηση του φανατισμού και στην απόρριψη της κοινής λογικής.
Όποιες και να είναι οι αναμενόμενες αποφάσεις «εκκαθάρισης» στο εσωτερικό του Σύριζα θα αφορούν την εικόνα και όχι την ουσία. Διότι δεν είναι θέμα προσώπων. Είναι θέμα φιλοσοφίας και νοοτροπίας. Ο Σύριζα κτίζει στρατιές φανατικών ημιπιτσιρικάδων.
Νέων ανθρώπων, που αφού απώλεσαν την ευκαιρία να αποκτήσουν τα απαραίτητα εργαλεία για να κτίσουν το δικό τους μέλλον, βυθίζονται στο σκοτάδι του ένοχου παρελθόντος και της παραληρηματικής αντίστασης στην πραγματικότητα. Νέων ανθρώπων, που ως μόνη διέξοδο βλέπουν τη μάχη κατά του συστήματος, κατά των θεσμών και κατά της πραγματικότητας, διεκδικώντας με αυτόν τον τρόπο πρωταγωνιστικό ρόλο στον παράδεισο του χάους, που τόσο πολύ λατρεύουν τα ηγετικά στελέχη του Σύριζα.
