Το αποτέλεσμα των εκλογών κρίνεται από τον αριθμό των ψήφων που συγκεντρώνει το κάθε κόμμα. Από τον αριθμό των πολιτών που εμπιστεύονται πράξεις, προτάσεις και πρόσωπα. Κάποιοι ωστόσο νομίζουν πως οι εκλογές κερδίζονται από τη συγκέντρωση υπογραφών, από τη συγκέντρωση καταγγελιών και από τη δημιουργία θορύβου.
Υπογραφές μάζευαν διάφοροι σύλλογοι πολιτών για να μην προχωρήσει η ανάπλαση στο Ελληνικό. Υπογραφές μάζευαν οι αρχαιολόγοι εναντίον της «τσιμεντοποίησης» του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης. Υπογραφές μάζευαν οι ηθοποιοί, οι καλλιτέχνες και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Υπογραφές μάζευαν διάφορες συλλογικότητες για να μην προχωρήσουν έργα για την εγκατάσταση μονάδων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Υπογραφές μάζευαν οι ιδιοκτήτες των κέντρων διασκέδασης κατά του αντικαπνιστικού νόμου. Υπογραφές μάζευαν οι δήμαρχοι Χαλανδρίου και Αγίας Παρασκευής για να μην γίνουν σταθμοί του μετρό στις γειτονιές τους. Υπογραφές μαζεύουν οι κάτοικοι των Εξαρχείων και πάλι εναντίον του μετρό.
Υπογραφές μάζευαν και μαζεύουν καθημερινά όσοι προσπαθούν με την υποκίνηση των κομμάτων να ακουστούν και να εκφράσουν την αντίθεση τους σε οτιδήποτε γίνεται, με σκοπό τη μεγέθυνση του αρνητικού πρόσημου. Η συγκέντρωση υπογραφών, υποδηλώνει διάθεση διαμαρτυρίας, διάθεσης εναντίωσης και ή διάθεση καταγγελίας.
Σήμερα η συγκέντρωση υπογραφών έχει λάβει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς αφ' ενός χρησιμοποιείται σαν μέσο δημιουργίας προεκλογικού κλίματος και αφ' ετέρου έχει επεκταθεί και πέρα από τις κλασσικές κοινωνικές ή επαγγελματικές κατηγορίες. Έτσι ενώ μέχρι πρότινος, γνωρίζαμε ότι οι νόμοι ισχύουν είτε έως ότου να αλλάξουν από τη Βουλή, είτε έως ότου κριθούν ως αντισυνταγματικοί, σήμερα μαθαίνουμε πως η συγκέντρωση υπογραφών από νομικούς κύκλους, απενεργοποιεί τους ισχύοντες νόμους.
Δυστυχώς για τους εμπνευστές τους, το γαϊτανάκι των συγκεντρώσεων υπογραφών, το σήριαλ των αποκαλύψεων και η παρέλαση των καταγγελιών, δεν αφορούν κανέναν άλλον παρά μόνο τους εμπνευστές τους. Ο καθένας από αυτούς έχει τη δική του ατζέντα, τους δικούς του στόχους και τις δικές του επιδιώξεις. Ο ένας θέλει απλά να επιβιώσει πολιτικά μέχρι νεωτέρας, ο δεύτερος να διεκδικήσει το βραβείο του ερευνητικού δημοσιογράφου, ο τρίτος θέλει να αποφύγει να χάσει το κόμμα του μέσα από τα χέρια του, ο τέταρτος να αποδείξει πως εξακολουθεί να έχει ειδικό πολιτικό βάρος, ο πέμπτος να υπενθυμίσει πως είναι διαθέσιμος για να αναλάβει πολιτικές ευθύνες και πρωτοβουλίες που νομίζει πως του αναλογούν και πάει λέγοντας.
Νομίζει κανείς πως οι πολίτες ασχολούνται με ερμηνείες και με παρεμβάσεις; Με γνωματεύσεις και διχογνωμίες; Με ακολουθίες από καταγγελίες, δίχως αρχή και τέλος; Με έναν διάχυτο αρνητισμό; Φυσικά και όχι.
Στο τέλος της εκλογικής ημέρας, όλα θα κριθούν από τον τρόπο που οι πολίτες θα ανταποκριθούν στις πράξεις και στις θέσεις των κομμάτων. Από τον τρόπο που έχουν αποτιμήσει τα έργα των κομμάτων και από τον τρόπο που θα ζυγίσουν τις προτάσεις των κομμάτων για το μέλλον τους. Οι υπογραφές θα έχουν μόνο την αξία του χαρτιού και του μελανιού, ενώ οι καταγγελίες θα έχουν ξεχαστεί, αφού δεν θα έχουν μετουσιωθεί σε κάτι το απτό.
