Φίλος, ο οποίος ζει και εργάζεται σχεδόν μια δεκαετία στην Κωνσταντινούπολη και πηγαινο- έρχεται συνέχεια στην Αθήνα, για πρώτη φορά δήλωνε τόσο ανήσυχος για το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Συνηθισμένος και εξοικειωμένος λόγω δουλειάς, στη σκληρή ρητορική και το ρεπερτόριο του αναθεωρητισμού του προέδρου Ερντογάν και των άλλων Τούρκων αξιωματούχων, δεν έχει αυτό στο μυαλό του όταν εκφράζει φόβο.
Διαπιστώνει αλλαγή στη στάση των απλών, καθημερινών ανθρώπων, με τους οποίους έρχεται σε επαφή και είναι εκτός του επαγγελματικού κύκλου του. Από τον οδηγό ταξί μέχρι τον φούρναρη. Επιφυλακτικότητα, με ψήγματα απροσδιόριστης εχθρότητας, από ανθρώπους, που όχι πολύ καιρό πριν, και μόνο η δήλωση της χώρας προέλευσης - Γιουνανιστάν- αποτελούσε γέφυρα. Μια δημοσκόπηση που διεξήχθη προσφάτως στη γειτονική χώρα και προβλήθηκε αρκετά και στη χώρα μας, δείχνει ότι η πλειονότητα των Τούρκων δεν θεωρεί τους Ελληνες εχθρούς. Ωστόσο, όταν οι μετριοπαθείς φωνές έχουν εδώ και χρόνια σιωπήσει δια της βίας, όταν το σύνολο των τουρκικών μέσων ενημέρωσης – έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά - «υπηρετούν» από το πρωί μέχρι το βράδυ το κεντρικό αφήγημα του Ερντογάν, και τα τουρκικά κόμματα κάνουν διαγωνισμό για την προκλητικότερη και επιθετικότερη δήλωση, ένα σημαντικό τμήμα του τουρκικού λαού εθίζεται στην εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας του.
Ο «εχθρός» που παραμονεύει και εξοπλίζεται. Δεν χρειάζεται αυτό να το πιστέψουν όλοι οι Τούρκοι. Το πιστεύει μια κρίσιμη μάζα που είναι, ούτως ή άλλως, ευάλωτη στην εθνική πλύση εγκεφάλου και στην προπαγάνδα του καθεστώτος.
Ο φίλος εισπράττει κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, την «αλλαγή» στον αέρα του Βοσπόρου. Δεν κρύβει το γεγονός, ότι μετά και την παρότρυνση ανθρώπων που έχουν μια ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων και των διεργασιών, έχει κάνει την προπαρασκευή της διαδικασίας που πρέπει να ακολουθήσει στην περίπτωση που… Δεν τολμάει να το αρθρώσει, αλλά το σκέφτεται επειδή το βλέπει γύρω του. Ζώντας στην Κωνσταντινούπολη μια δεκαετία τώρα, έχει δει τον σφυγμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων να ανεβαίνει αλλά και να κατεβαίνει, επιμένει όμως, πως τώρα δεν πρόκειται περί αυτού. Ο Ερντογάν λέει παίζει τα ρέστα του στις επικείμενες εκλογές και εκπαιδεύει την τουρκική κοινή γνώμη όπως ένα ροτβάιλερ. «Νηστικό» και εξαγριωμένο να εκτονωθεί, με μια επίθεση. Μακάρι τα νέα και η αίσθηση του φίλου από την Κωνσταντινούπολη να μην είναι ακριβή. Αλλά πόσο μας παίρνει να το ρισκάρουμε;
Διαβάζω κάποιες θέσεις σοβαρών ανθρώπων που υποστηρίζουν με προσεκτικό τρόπο ότι καλό θα ήταν να «προπαρασκευαστεί» λίγο παραπάνω η ελληνική κοινή γνώμη και η κοινωνία για μια στιγμή που ευχόμαστε όλοι να μην έρθει ποτέ. Είτε όμως πρόκειται για μια πολεμική κατάσταση «24 ωρών» είτε μεγαλύτερης διάρκειας είναι αναγκαίο να υπάρχει ένα πλάνο. Για την ώρα την κακή…
