Ας υποθέσουμε ότι η πρόσφατη ιστορία του ΠΑΣΟΚ από το 2010 έως τώρα, είναι μια «φωτογραφία» στην οποία αποτυπώνονται τα πρόσωπα των προέδρων, των στελεχών, οι επιλογές τους, οι διαδρομές τους και οι στρατηγικές τους.
Ο τελευταίος (με χρονική σειρά) πρόεδρος που κρατά στα χέρια του τη φωτογραφία, αποφασίζει ότι χρειάζεται να την ταιριάξει με την εποχή, να αφηγηθεί την ιστορία αλλιώς για να την κουμπώσει στα μελλούμενα. Ανατοποθετεί τους προέδρους στη φωτογραφία, βάζοντας τον έναν μπροστά και τον άλλο πουθενά, κρύβει στελέχη, τεμαχίζει το χρόνο, τις αποφάσεις.
Γενικώς επιδίδεται σε ένα δημιουργικό photoshop.
Αυτή την αίσθηση, δημιουργεί η επιλεκτική χρήση της ιστορίας του κόμματος από τη νέα ηγεσία του το τελευταίο διάστημα.
Σχολιάζοντας η Χαριλάου Τρικούπη τις «διθυραμβικές» όπως τις χαρακτήρισε αναφορές Μητσοτάκη για την έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία αναφέρει : « Οι πολίτες αναγνωρίζουν τον αγώνα και την υπεύθυνη στάση του ΠΑΣΟΚ εν μέσω μιας ανέτοιμης Ευρώπης να γλιτώσει τη χώρα από το χείλος της χρεοκοπίας εξαιτίας του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της διακυβέρνησης Καραμανλή. Καταστροφικά πεπραγμένα τα οποία συγκάλυψαν τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθησαν οι αυταπάτες των Ζαππείων και της “κατάργησης των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο”, που οδήγησαν στο τρίτο αχρείαστο μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου».
Ας προσπαθήσουμε να δούμε το photoshop.
Οι πολίτες αναγνωρίζουν τον «αγώνα» και την «υπεύθυνη» στάση του ΠΑΣΟΚ για να γλιτώσει τη χώρα από το χείλος της χρεοκοπίας μπλα μπλά. Που είναι τα πρόσωπα και οι επιλογές που δικαιολογούν την υπευθυνότητα;
‘Ηταν πράξη ευθύνης η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να προσφύγει στο ΔΝΤ ( που έφερε το πρώτο μνημόνιο);
Ηταν η επιλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου για συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ πράξη ύψιστης υπευθυνότητας και πολιτικής αυταπάρνησης;
Αν δεν γίνουν αυτές οι καθαρές παραδοχές από το Νίκο Ανδρουλάκη η γενική επίκληση του αγώνα και της στάσης υπευθυνότητας, δεν θα βρει την ορθή αντιστοιχία στην ιστορία του κόμματος.
Photoshop νούμερο 2
Ο εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ είπε σχετικά με την πρόθεση της ΝΔ να ζητήσει επέκταση του χρόνου διερεύνησης της υπόθεσης των υποκλοπών- σε συνέντευξη του στο Mega: « Εάν υπάρχουν εξίσου χειροπιαστές ενδείξεις από τη ΝΔ φέρ’ ειπείν για αντίστοιχα αδικήματα στην περίοδο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή για αντίστοιχα αδικήματα στην περίπτωση της διακυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά…»
Δεν υπήρξε διακυβέρνηση Σαμαρά, υπήρξε μια συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Κατά την περίοδο της οποίας ο κ. Ανδρουλάκης κατείχε το υψηλότερο κομματικό αξίωμα, δίπλα στον τότε πρόεδρο Ευάγγελο Βενιζέλο.
Η απόκρυψη, διαστρέβλωση πτυχών της πρόσφατης ιστορίας του ΠΑΣΟΚ για να βγει το αφήγημα που βολεύει, δεν είναι οξυδερκής στρατηγική. Ο κ. Ανδρουλάκης δεν προσγειώθηκε στη χώρα το 2021.
Υπήρξε φορέας της πολιτικής του κόμματος σε κρίσιμες ώρες. Όταν π.χ η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να αναχαιτίσει την επίθεση που εξαπέλυσε, όπως διαπίστωνε ο κ. Βενιζέλος «ομάδα πολιτικών δυνάμεων χωρίς καμιά διάκριση όσων έχουν αριστερή δεξιά ή ακροδεξιά καταγωγή» πάνω «στην τελευταία στροφή πριν την οριστική και ασφαλή έξοδο από την κρίση.»
Ο κ.Ανδρουλάκης στις 8 Σεπτεμβρίου το 2013 στεκόταν στη ΔΕΘ δίπλα στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και ΥΠΟΙΚ και άκουσε όπως όλοι μας τον κ. Βενιζέλο να τονίζει: «Η χώρα βρίσκεται στην ανηφόρα αλλά και στην τελική στροφή κι έχουμε διανύσει σχεδόν τα 4/5 του δρόμου που οδηγεί στην οριστική και ασφαλή έξοδο από την κρίση και τη στενή αυστηρή εποπτεία των εταίρων και πιστωτών μας. Προς την αποκατάσταση της θεσμικής ισοδυναμίας της χώρας μέσα στην Ε.Ε και την Ευρωζώνη…».
Ας ανατρέξει όποιος μπορεί στο yutube να βρει τη συγκεκριμένη ομιλία όπου στο πάνελ μαζί με τον πρόεδρο Βενιζέλο, τον γραμματέα Ανδρουλάκη βρίσκονται επίσης οι κ. Χρυσοχοϊδης, Π.Ρήγας, Γ. Μανιάτης και κάπου λίγο μακρύτερα ο κ. Β. Κεγκέρογλου.
Το ποιοι και με ποιο τρόπο εκτροχίασαν την ασφαλή έξοδο από την κρίση και την αυστηρή εποπτεία, και έκαναν το mail Χαρδούβελη να μοιάζει βόλτα στην εξοχή, το γνωρίζουν άπαντες στη Χαριλάου Τρικούπη.
‘Ηταν μάρτυρες της ιστορίας και των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν ώστε να υποχρεωθεί η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου να πάει στις εκλογές στις αρχές του 2015.
Όταν οι - χωρίς καμιά ιδεολογική συνάφεια - ακραίοι μετέτρεψαν την εκλογή ΠτΔ σε πρόσχημα εκβιασμού πρόωρων εκλογών και στήθηκε …θεσμικά και εξωθεσμικά ένας πολιτικός βούρκος με καταγγελίες για δήθεν εκβιασμούς και απόπειρες χρηματισμού βουλευτών, παρακολουθήσεις και μονταζιέρες. Οι πρωταγωνιστές εκείνου του θίασου ανταμείφθηκαν ακόμη και με υπουργικούς θώκους.
Από την συγκλονιστικά επίκαιρη ομιλία Βενιζέλου στη ΔΕΘ το 2013 κρατάω και την αγωνιώδη προειδοποίησή του πως για να πετύχει το σχέδιο ανάκαμψης η πρώτη προϋπόθεση ήταν η κυβερνητική σταθερότητα.
Η χώρα, έλεγε, χρειάζεται χρόνο, η οικονομία χρειάζεται χρόνο, η κυβερνητική σταθερότητα είναι προτεραιότητα για την ανάπτυξη…
Τελείωσε την αποστροφή του τελείωνε με τη φράση «Ξαναγνωριζόμαστε πάλι όλοι».
Σε μια τέτοια στιγμή βρισκόμαστε τώρα.
Ξαναγνωριζόμαστε όλοι από την αρχή.
Κλείνοντας, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, κατά την ταπεινή, υποκειμενική και άνευ σημασίας άποψή μου ο κ. Βενιζέλος έχει υπάρξει πυλώνας εθνικής υπευθυνότητας και κυματοθραύστης του δημαγωγικού λαϊκισμού. Και το photoshop δεν μπορεί να το καλύψει.
