Αλλοπρόσαλλη, παραμένει η στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, με το Νίκο Ανδρουλάκη να συνεχίζει τους γρίφους και τα κουϊζ, δείχνοντας να αγνοεί όλα τα δεδομένα για τις διαθέσεις των ψηφοφόρων του κόμματος του.
Κόντρα στον κανόνα της πολιτικής και της επικοινωνίας, ότι στις κάλπες πρέπει να φτάνεις ή με ένα ξεκάθαρο δίλλημα ή με ένα απολύτως διαυγές μήνυμα.
Η στρατηγική της Χαριλάου Τρικούπη βρίσκεται στους αντίποδες αυτών των κανόνων, δημιουργώντας σε πολύ κόσμο την αίσθηση, ότι είναι επιλεκτικά αλλοπρόσαλλη.
Επιτρέπει στον Ανδρουλάκη να παίζει σε πολλά ταμπλό, να διατηρεί ανοικτές όλες τις επιλογές του, να μην λέει επί της ουσίας τίποτα για τα επίδικα, να μην αναλαμβάνει καμιά δέσμευση ουσίας απέναντι - πρωτίστως στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, για των οποίων τη βούληση, όπως τουλάχιστον καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις - δείχνει να αδιαφορεί.
Βρίσκεται σε ένα διαρκές «είπα- ξείπα» και στερεί από το κόμμα και την ηγεσία του, την αξιοπιστία που πρέπει να διαθέτει.
Μας κάνει να αισθανόμαστε τουλάχιστον ανεπαρκείς, στο να κατανοήσουμε τι στο καλό λέει και τι θέλει όταν π.χ μιλάει για τον επόμενο πρωθυπουργό.
Στον ΑΝΤ1 στην τελευταία του συνέντευξη ανέφερε, ότι δεν είπε ποτέ ότι θα πει ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός, ενώ ταυτόχρονα παίζοντας παιχνίδια ανηλίκων, στα social media η Χαριλάου Τρικούπη υποσχόταν εμμέσως ότι σύντομα θα ξεκλειδώσει το μυαλό του προέδρου ώστε να βρούμε την απάντηση ποιον θέλει για πρωθυπουργό. Παιγνιώδεις ή παιδαριώδεις επικοινωνιακές συλλήψεις, για να μένει στον αφρό των social media ο πρόεδρος, να πέφτει δημοσκοπικά ακόμη πιο κάτω το κόμμα και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ψάχνονται εάν την Κυριακή μετά τις εκλογές, θα ψάχνουν υποψήφιο πρόεδρο. Πάντως, αφότου εκστόμισε τα περί αξιολόγησης του, εάν οδηγήσει το κόμμα στο ποσοστό που είχε επί της αείμνηστης Γεννηματά, μάλλον το ξανασκέφτηκε γι’αυτό και συνεργάτες του έτρεξαν να το μαζέψουν.
Ηθελημένη ή πηγαία, η αλλοπρόσαλλη στάση της ηγεσίας του είναι ζωτική απειλή για το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, που κρατήθηκε όρθιο με νύχια και με δόντια ως μια δύναμη πατριωτικής ευθύνης, όπως έλεγε η προκάτοχος του κ.Ανδρουλάκη. Το κόμμα έχει μετατραπεί σε ένα γιο γιο στα χέρια της νέας του ηγεσίας. Η μόνη ελπίς του είναι, οι ψηφοφόροι και τα στελέχη του να έχουν διατηρήσει ακέραια τα αντανακλαστικά τους και να μην επιτρέψουν να συμβεί αυτό που απέτρεψαν με την ψήφο τους το 2019.
Το οποίο αλλαζονικά και προσβλητικά πρόβαλε ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία του προεκλογική ομιλία στο Σύνταγμα όταν έλεγε: «Και να ξέρετε μια ψήφο μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή, και τη Δευτέρα θα έχουμε μια προοδευτική κυβέρνηση στην οποία θα αναγκαστούν να συμμετάσχουν ή να στηρίξουν θέλοντας και μη όλες οι προοδευτικές δυνάμεις». Το ΠΑΣΟΚ είναι ξανά αντιμέτωπο με την ίδια προειδοποιητική απειλή. Το ερώτημα είναι εάν και ο Ανδρουλάκης το εισπράττει ως απειλή ή το βλέπει ως… ευκαιρία.
