Οι τρομερές διαδοχικές «αποκαθηλώσεις», στις οποίες υποβάλλεται η συλλογική μας συνείδηση, δεν επιφέρουν απλώς ένα προσωρινό διαχειρίσιμο σοκ. Χτίζουν μια ακολουθία και δημιουργούν το αίσθημα ότι μια βαθιά, ανεξέλεγκτη σήψη, απειλεί ζωτικά «μέλη» και λειτουργίες της κοινωνίας. Νοιώθουμε, ακόμη κι αν δεν είναι ακριβές, ότι οι εξαιρέσεις πλήθυναν και ο κανόνας κινδυνεύει να ανατραπεί υπό το βάρος των εξαιρέσεων.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στη φάση της καθημερινής πλέον, συνύπαρξης με φαινόμενα που τη σοκάρουν και δεν είναι απίθανο, από αντίδραση να θεωρήσει ως λύση, έναν ψευδεπίγραφο πουριτανικό αντι-συστημισμό.
Προς ώρας λείπουν οι κήρυκες ενός ηθικού ανένδοτου, αλλά μετά βεβαιότητας κάπου εκκολάπτονται για να εμφανιστούν στη λάθος ώρα για να διεκδικήσουν μερίδιο εξουσίας. Αυτή εδώ τη στιγμή, είναι αναγκαίος ένας «κατακλυσμός» καλών ειδήσεων για να βρούμε πάλι ένα σημείο ισορροπίας.
Να φανεί, ότι αυτό που προβάλλεται με τέτοια ένταση και τόσο αφιλτράριστα και αντιδεοντολογικά, είναι πράγματι η εξαίρεση. Τα ΜΜΕ σύγχρονα και παραδοσιακά βρίσκονται σε μια περιδίνηση και σε έναν ανταγωνισμό, για το ποιος, υπό το πρόσχημα της ενημέρωσης, θα σοκάρει περισσότερο τον τηλεθεατή και τον αναγνώστη. Ποιος θα ενεργοποιήσει την ηδονοθηρία της φρίκης με αντάλλαγμα την τηλεθέαση και τα κλικ.
Χρειαζόμαστε λοιπόν ακόμη και την τελευταία είδηση που δείχνει ότι τα υγιή «κύτταρα» της κοινωνίας είναι τα περισσότερα και ο πολλαπλασιασμός τους, δεν είναι χαμένη υπόθεση. Σαν ένα τέτοιο κύτταρο φαντάζομαι τον πρόεδρο του ΑΣΕΠ! Ο κ. Θάνος Παπαϊωάννου, λίγο πριν χιλιάδες άνθρωποι μπουν στη μάχη για μια θέση στον ήλιο του ελληνικού δημοσίου, έκανε μια δημόσια ανάρτηση που απευθύνεται στους υποψήφιους του επικείμενου διαγωνισμού για προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ.
Ο πατρικός λόγος του κ. Παπαϊωάννου δεν υπερκαλύπτει τον πυρήνα της παρέμβασης του. Είναι βαθιά αξιακή. Είναι η παρέμβαση ενός ανώτατου δημόσιου λειτουργού, προς όφελος του ατόμου και του κοινωνικού συνόλου.
«Καλώ όσους αναρωτιούνται εάν θα λάβουν μέρος στον διαγωνισμό να σκεφτούν:
»α) Εάν η εργασία στο Δημόσιο είναι πράγματι αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Δεδομένου ότι οι εισαγωγικοί μισθοί είναι εξαιρετικά χαμηλοί (1 στους 3 διοριστέους δεν αναλαμβάνει όταν πληροφορείται τον μισθό που είναι 739 ευρώ για ΠΕ και 700 για ΤΕ), η απασχόληση στο Δημόσιο είναι προσφορά στην κοινωνία και όχι λύση του βιοποριστικού προβλήματος ενός πολίτη. Πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μπορεί κανείς να κάνει ως δημόσιος υπάλληλος φτάνει να του αρέσει το αντικείμενο. Εάν δει την εργασία στο Δημόσιο ως ένα απλό “βόλεμα” θα δυστυχήσει και αυτός και οι δικοί του.
»β) Να κάνουν αυτό που οι ίδιοι θέλουν και όχι αυτό που οι γονείς τους θέλουν.» αναφέρει στη δημόσια ανάρτηση του.
Ενώ καλεί τους πιθανούς ενδιαφερόμενους να αναλογιστούν τα πραγματικά τους «θέλω», ταυτόχρονα τους καλεί να συνυπολογίσουν και μια άλλη παράμετρο.
Το κόστος μιας επιπόλαιας επιλογής για το σύνολο της κοινωνίας.
«Θα είναι κρίμα να δηλώσετε συμμετοχή χωρίς πολλή σκέψη και τελικά να μην προσέλθετε αναλογιζόμενοι τη δυσκολία του εγχειρήματος. Στον διαγωνισμό για την ΑΑΔΕ δήλωσαν 25.000 υποψήφιοι και προσήλθαν 11.000. Η ελληνική κοινωνία όμως -μέσω του Κράτους- πλήρωσε για διαγωνισμό 25.000 υποψηφίων…»
Τα 15 δευτερόλεπτα δημοσιότητας του κ.Θάνου θα ήταν πολύτιμα σε όλους μας.
