Στο κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ για τα αίτια της ήττας το 2019 - και που στην ουσία είχε στόχο να προσφέρει στην ηγεσία και στα στελέχη του κόμματος, τα άλλοθι που χρειάζονταν ώστε να μην εμβαθύνουν στους πραγματικούς λόγους για τους οποίους οι πολίτες τους καταψήφισαν – γινόταν αναφορά σε μια ήττα στρατηγικού και τακτικού χαρακτήρα.
Η τριάδα Δραγασάκη, Μπαλτά και Δρίτσα είχε καταλήξει, μετά από 80 σελίδες σκέψης και απολογισμού, πως το πρόβλημα ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υπογράψει μνημόνιο - και παρά το γεγονός ότι δεν το υιοθέτησε - είχε ακυρώσει «εν τοις πράγμασι την κύρια διάσταση της μέχρι τότε πολιτικής του, η οποία, ακριβώς, είχε αναδείξει ως κύριο αιτούμενο το να απαλλαγεί η χώρα από Μνημόνια».
Η Πολιτική Γραμματεία το ενέκρινε και ξεχάστηκε σε κάποιο ράφι στα γραφεία της Κουμουνδούρου. Κατά καιρούς ορισμένοι της Αριστερής πτέρυγας θυμούνται να πουν, ως μια παλιά ιστορία, ότι οι κακοί ξένοι θέλησαν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η οποία εν τοις πράγμασι διεκπεραίωσε χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις, περιττές κουβέντες, κοινωνικές διαμαρτυρίες και αντάρτικα, μερικά κρίσιμα ζητήματα τα οποία απαιτούσαν οι δανειστές και στα οποία είχε αντιταχθεί σφόδρα η κυβέρνηση…Τσολάκογλου συγγνώμη Σαμαρά – Βενιζέλου.
Όμως οι «διαπραγματευτές» του ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφουν στον τόπο της… διαπραγμάτευσης. Διεκδικούν από εκείνη την περίοδο εύσημα και τεκμήριο διαχειριστικής επάρκειας σε περίοδο κρίσεων.
Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό ο κ . Τσίπρας άρχισε την ομιλία του με αναφορές στο πώς έβγαλε τη χώρα από το μνημόνιο. Απόψε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παρουσιάζει ένα βιβλίο που επιμελήθηκε και το οποίο χαιρετίζει ο Αλέξης Τσίπρας με τίτλο «με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο – Διαπραγματεύσεις για την κοινωνία και την οικονομία 2015 – 2019 ».
Το βιβλίο το συγγράφει όλη η διαπραγματευτική ομάδα του Γιώργου Χουλιαράκη - τον οποίο οι σύντροφοί του - και όχι μόνο ο Βαρουφάκης - απαξίωσαν περίπου ως φυτευτό της Τροϊκας – και περιγράφει τα επιτεύγματά της.
Γιατί όλοι αυτοί μαζεύονται για να θυμηθούν τις μέρες της διαπραγμάτευσης; Αν ο στόχος τους είναι να φωτίσουν επιτυχίες που έμειναν στο σκοτάδι, δύσκολα θα τον πετύχουν. Εάν είναι να πέσει ένα μικρό φως στο πώς κατάφεραν το 2016 να αλλάξουν το στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματα, άντε αυτό να το εκτιμήσει ο κ. Χουλιαράκης.
Η μεγάλη εικόνα για τον κόσμο παραμένει πως ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον τυχοδιωκτικό βολονταρισμό, τις αυταπάτες και τα συναφή, έφερε ένα αχρείαστο τρίτο μνημόνιο που παρέδωσε στους δανειστές την κρατική περιουσία για 99 χρόνια και οδήγησε σε μια ακόμη ανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών .
Η περιγραφή των συγγραφέων δεν έχει τίποτα από την εγωπαθή θεατρικότητα και τη μεγαλειώδη αφήγηση του Βαρουφάκη. Είναι πληκτική και άνευρη. Δεν προσφέρει την αληθινή συγκίνηση των γεγονότων όπως τα περιγράφει το βιβλίο του Γιάνη, «Ανίκητοι Ηττημένοι».
Η μόνη προσφορά του βιβλίου μοιάζει ότι είναι ένα photo opportunity. Μια κοινή φωτογραφία Τσίπρα -Τσακαλώτου. Υπάρχει πάντως στο βιβλίο μια άκρως ενδιαφέρουσα περιγραφή με πρωταγωνιστή τον Β. Σόιμπλε.
«Στο περιθώριο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ το 2016, το οικονομικό επιτελείο, μαζί με τον επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, πείσαμε τον Β. Σόιμπλε για τη σημασία των σταθερών επιτοκίων για το ελληνικό χρέος. Το επιχείρημά μας ήταν, ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλιζόταν ότι δεν θα αντιμετωπίζαμε νέους γύρους διαπραγματεύσεων για το ελληνικό χρέος, μετά το τέλος του προγράμματος. Και ανέλαβε να πείσει ο ίδιος τον, τότε διστακτικό, πρόεδρο του ESM Κ. Ρέγκλινγκ. Κάτι που έγινε.»
Μήπως τελικά ο Σόιμπλε αφότου τους γνώρισε καλά στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων δεν ήθελε και πολύ να «τελειώσει» η Πρώτη Φορά Αριστερά;
