Μια παλιά καραβάνα του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σκανδαλίδης με άρθρο του, πριν από λίγες μέρες ( στα ΝΕΑ) εισήγαγε το προεκλογικό δίλημμα της Χαριλάου Τρικούπη για την επικείμενη κάλπη: Δημοκρατική Ανατροπή ή χάος. Η προσπάθεια να αποκωδικοποιηθεί το περιεχόμενο αυτού του διλήμματος με βάση τις θέσεις που ανέπτυξε και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε δυο μεγάλες συνεντεύξεις, καταλήγει σε ένα πρώτο συμπέρασμα πως δεν υφίσταται το διαζευκτικό «ή» και ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί με το αριθμητικό = ίσον.
Η στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη με φόντο τις εκλογές της απλής αναλογικής και με ζητούμενο, το τι είδους κυβέρνηση μπορεί να προκύψει, θα μπορούσε να περιγραφεί ως «ανατρεπτικό χάος».
Κάθε λογικός άνθρωπος με ειλικρινή πρόθεση να κάνει μια καλόπιστη προσπάθεια να κατανοήσει τις θέσεις του, δυσκολεύεται. Και πως να μην είναι έτσι, αφού ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τη μια μέρα δεσμεύεται, ότι εφόσον λάβει ισχυρή εντολή και ενδυναμωθεί πολύ ως αρχηγός, τότε θα έχουμε σταθερότητα και μάλιστα από την πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής. Την επομένη όμως υποστηρίζει ότι ο λαός με την ετυμηγορία του θα αποφασίσει, αλλά αν ο λαός διαλέξει για πρωθυπουργό πχ τον Μητσοτάκη, ο ίδιος διεκδικεί το δικαίωμα να αποφασίσει εάν το ποσοστό που θα πάρει ο αρχηγός της ΝΔ συνιστά αποδοκιμασία και επομένως δεν «δικαιούται» να είναι πρωθυπουργός σε ένα εταιρικό κυβερνητικό σχήμα.
Λέει και κάτι άλλο, απευθυνόμενος προς τον κ. Τσίπρα και ακούγεται σωστό. Ότι η απλή αναλογική την οποία έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και την περιέφερε ως το ιερό Γκράαλ, δεν συνεπάγεται ότι όποιος βγαίνει πρώτος γίνεται και πρωθυπουργός. Τίμιο ακούγεται όταν απευθύνεται στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά πως θα το παζαρέψει αυτό αν πρώτος είναι ο Μητσοτάκης που πάντα έλεγε ότι η απλή αναλογική είναι καταστροφική ;
Διακηρύσσει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ότι είναι έτοιμος να συζητήσει «ο,τιδήποτε κάνει την Ελλάδα να γυρίσει σελίδα» και να πάμε «σε μια εποχή προγραμματικών κυβερνήσεων», σε ένα «Ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης», με υπουργούς που θα αξιολογούνται από τον ελληνικό λαό και θα έχουν δυνατότητες.
Η αλλαγή σελίδας είναι ένα κλισέ του θανάτου. Που στην ουσία δεν λέει τίποτα.
Και οι προγραμματικές συμφωνίες για τη συγκρότηση κυβέρνησης προκύπτουν πάντα - ακόμη και σε χώρες με μεγάλη κουλτούρα και προϊστορία συνεργασιών – ως ανάγκη.
Θα ήταν μια αδιάψευστη απόδειξη ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης όχι μόνο θέλει ένα ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης αλλά το πάει ένα βήμα παραπέρα αν, πριν από τις κάλπες της απλής αναλογικής, επιδίωκε μια προγραμματική συμφωνία με όποιο κόμμα πιστεύει ότι μπορεί να το πετύχουν από κοινού.
Κοντολογίς μπορεί να ακούγεται όμορφο το αφήγημα περί αλλαγής θεσμικής κουλτούρας διακυβέρνησης και αλλαγής του μοντέλου εξουσίας αλλά πράξη δεν θεμελιώνεται.
Θα ήταν επίσης πολύ έντιμο, να εξηγήσει τι εννοεί όταν λέει πως οι υπουργοί θα είναι «πρόσωπα τα οποία θα αξιολογούνται από τον Ελληνικό λαό».
Αν εννοεί πως σε μια «προγραμματική κυβέρνηση» που θα κληθεί να συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ, θα θέσει βέτο σε τεχνοκράτες ή εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς να το πει ευθέως.
Διαφορετικά θα δώσει υπόσταση στους ψιθύρους ότι έχει διαβεβαιώσει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι αυτό θα είναι ένα από τα «βέτο» ή τις απαιτήσεις του όταν έρθει η ώρα της…προγραμματικής συμφωνίας.
