Λίγο καλομάθαμε τον τελευταίο μήνα και τα συνεχή υψηλά της αγοράς έχουν δώσει μια εντύπωση ανθεκτικότητας βγαλμένη από άλλες εποχές. Συνήθως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν επενδυτή που τρέχει ένα σερί καλών κινήσεων είναι η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του έναντι της αγοράς. Καλή η αυτοπεποίθηση και ο κομπασμός των μεγάλων επιτυχιών, το επόμενο λάθος ωστόσο απέχει όσο ένα μικρό πινακίδιο αγοράς που στην πορεία θα πάρει μαζί του το υπόλοιπο χαρτοφυλάκιο.
Η στιγμή αυτή είναι κοντά όταν ο πελάτης/επενδυτής αδημονεί για την επόμενη ιδέα του ταμπλό. Έχοντας κάνει μεγάλες νίκες που υπεραπέδωσαν κατά κράτος έναντι των βασικών δεικτών κινείται πλέον με πυξίδα παρορμήσεις όχι και τόσο μελετημένες. Τα θεμελιώδη έχουν πάει περίπατο, το διάγραμμα είναι «έλα μωρέ τώρα, όλα ψηλά είναι» και η απόφαση παίρνεται με βάση την «αλάνθαστη» επενδυτική σταθερά: «Τι έχει μείνει πίσω, στείλε μου τον πίνακα με αποδόσεις από την αρχή του έτους».
Εμπειρικά αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να δημιουργηθούν ζημιές ή διαφυγόντα κέρδη. Ο λόγος που μια μετοχή επί μακρό χρονικό διάστημα υποαποδίδει δεν έχει να κάνει με κάποια αβλεψία της αγοράς να ανακαλύψει το «διαμαντάκι» αλλά με λόγους που συνδέονται είτε με το επιχειρηματικό κομμάτι ,είτε με το μετοχικό.
Ενίοτε και με τα δύο. Το σίγουρο είναι ότι αν μια μετοχή δεν τραβάει στο ταμπλό επί μακρό χρονικό διάστημα η απόφαση για την επένδυση χρήζει περισσότερης πληροφόρησης. Πιθανότατα να αξίζει να θυσιάσει κανείς μερικές ώρες διαβάσματος ή παρουσίας σε μια Γενική Συνέλευση μιας και αυτήν την περίοδο οι σχετικές διαδικασίες βρίσκονται στην αιχμή τους και αν μη τι άλλο βοηθούν στην κατανόηση της επιχειρηματικής επίδοσης, αλλά και της χρηματιστηριακής συμπεριφοράς της μετοχής.
Από την άλλη πλευρά οι μετοχές που έχουν κάνει μεγάλες διαδρομές αποδόσεων θα έχουν και τη διόρθωσή τους. Αν ήταν αυτές που οδήγησαν την αγορά έως τα υψηλά της και η προοπτική παραμένει θετική δύσκολα δεν θα συμμετάσχουν στο επόμενο ανοδικό βήμα. Εξαρτάται βέβαια και με τι προσδοκίες λειτουργεί ο κάθε επενδυτής, με τι ορίζοντα αντιμετωπίζει την αγορά.
Επομένως, ναι, μια διόρθωση μπορεί να πάει μισό βήμα πίσω το χαρτοφυλάκιο αλλά αυτό δεν είναι καταστροφή. Όσοι επιθυμούν να παίξουν την «παρτιτούρα» της αγοράς εκμεταλλευόμενοι κάθε μικροδιακύμανση αν μη τι άλλο θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το ενδεχόμενο να μην καταφέρουν να ξαναγοράσουν χαμηλότερα, η Βενέτη χθες το έγραψε πολύ ωραία: «καμία bull market που έχει δρόμο μπροστά της δε δίνει «φθηνά» σημεία εισόδου, εκτός και αν προκύψει φυσικά μια συστηματική κρίση.»
Η απώλεια μια καλής τιμής κτήσης είναι μισό λάθος που εύκολα διορθώνεται. Η αλαζονεία του «άχαστου» επενδυτή όμως είναι αδιόρθωτη.
