Καθώς οδεύουμε προς τη λήξη της περιόδου ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων χρήσης μια ακόμα θετική παρατήρηση προκύπτει από την ως τώρα εξέλιξη της δημοσίευσης των μεγεθών των εισηγμένων εταιριών. Έχοντας καλύψει σχεδόν το 50% της απόστασης για το σύνολο της δημοσίευσης των ισολογισμών προκύπτει ότι εκτός από τα ιστορικά ρεκόρ τζίρου και κερδών οι εισηγμένες πάνε για μια ακόμα ανεπανάληπτη επίδοση σε ό,τι αφορά τη σύνθεση της κατανομής κερδών.
Μέχρι στιγμής στους 77 ισολογισμούς μόλις 7 έχουν ζημιογόνο αποτέλεσμα. Η ποσοστιαία παρουσία των κερδοφόρων εταιριών ξεπερνάει το 90% και θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερη, αφού οι ζημιογόνες εταιρίες αφορούν χρηματοοικονομικές επιδόσεις (Ανδρομέδα) έχουν επηρεαστεί από έκτακτες εγγραφές (Dimand, ΔΕΗ, MIG) από υψηλό ενεργειακό κόστος (ΕΥΑΘ, Επίλεκτος) ή βρίσκονται σε μεταβατική κατάσταση (ΚΛΜ).
Βέβαια, ακόμα η δημοσίευση έχει δρόμο και μπορεί να υποστηριχθεί ότι μετά από τις πρόσφατες εκκαθαρίσεις ονομάτων που ήταν σε οριακή κατάσταση λειτουργίας το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ένα χρηματιστήριο που έχει μεν λίγες εισηγμένες, αλλά δυνατές κερδοφορίες, δίνει περισσότερες επιλογές από ένα χρηματιστήριο με πολλές, αλλά πλειοψηφικά ζημιογόνες εταιρίες.
Το φαινόμενο αυτό το είδαμε την περίοδο 2010 - 2017. Με 180 εισηγμένες η καλύτερη χρονιά ήταν το 2017 με τις εισηγμένες να ανακοινώνουν κέρδη στο 58%. Η μείωση του αριθμού των εισηγμένων, η βελτίωση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και η αύξηση του ΑΕΠ στα χρόνια που ακολούθησαν έχτισαν μια πιο συμπαγή βάση κερδοφόρων εταιριών.
Υπάρχει ωστόσο και μια ακόμα παράμετρος που έχει συμβάλει στην αύξηση του πλήθους των κερδοφόρων εταιριών. Η μείωση της φορολογίας στον εταιρικό φόρο, τα μερίσματα αλλά και η κατάργηση του φόρου αλληλεγγύης στο συνολικό ατομικό εισόδημα δίνει περισσότερα κίνητρα σε μια εταιρία να εμφανίσει κέρδη. Δε χρειάζεται να γίνουν «μαγικά» για να αλλάξει η τελική γραμμή. Μια μικρή διόρθωση στους συντελεστές απόσβεσης στην ωφέλιμη ζωή των παγίων είναι αρκετή για να περιορίσει ή να αυξήσει το φορολογικό αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει και για τις προβλέψεις βραδέως κινούμενων αποθεμάτων, καθυστερούμενων απαιτήσεων, για την αποχώρηση του προσωπικού για κονδύλια δηλαδή που είναι στη διάθεση της διοίκησης πόσο συντηρητικά θέλει να πάει.
Επομένως, η εμφάνιση της κερδοφορίας αποτελεί και στρατηγική απόφαση της διοίκησης. Η απόφαση αυτή συνδέεται και με τις ανάγκες που έχει η εταιρία. Αν για παράδειγμα χρειάζεται κεφάλαια και πρέπει να εξοικονομήσει ρευστότητα οι διοικήσεις έχουν λόγους να περιορίσουν τα κέρδη τους, αφού εκτός από την τακτική φορολόγηση υπάρχουν και οι προκαταβολές φόρου για την τρέχουσα χρήση που αντιστοιχούν στο 80% της προηγούμενης. Από την άλλη πλευρά σε ένα χρηματιστήριο που έχει προοπτική ανόδου και υπάρχει διάθεση να πληρωθούν υψηλότεροι πολλαπλασιαστές κερδών στην αποτίμηση της εισηγμένης, η κερδοφορία υποστηρίζει τη δημιουργία δυνητικού ανοδικού περιθώριο.
Αυτή η ισχυρή πλειοψηφική εικόνα κερδοφορίας αντανακλά και την αντίληψη που έχουν οι διοικήσεις και οι βασικοί μέτοχοι για τη μελλοντική πορεία του Χρηματιστηρίου. Δεν είναι απλά μια τάση, είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην αγορά.
