Τα τάγματα εφόδου της επαναστατικής αριστεράς ασκούν καθημερινά βία στο όνομα του δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα και μάλιστα με την απόλυτη πολιτική κάλυψη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι οι ίδιοι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα δύο πολιτικά άκρα όταν θέλουν να επιτεθούν στη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, όπως έχουν ήδη προαναγγείλει η Ζανέτ Τσίπρα και ο Παύλος Πολάκης. Κάνουν ασκήσεις στο πεζοδρόμιο, όπως έκαναν και το 2008. Είναι επικίνδυνοι. 

Να σας πω, νομίζετε ότι είναι κάτι η Ζανέτ Τσίπρα; Ή η Μυρσίνη Βουνάτσου ή ο Νίκος Καρανίκας; Εννοώ ως πολιτικές προσωπικότητες που επηρεάζουν τα πολιτικά μας δρώμενα, διότι ως άνθρωποι μπορεί να είναι μια χαρά και λόγος δεν πέφτει σε κανέναν. Η Ζανέτ είναι αδερφή του Τσίπρα (ε και;), η Βουνάτσου ένα ανθυπομελάκι του Σύριζα στην Λέσβο (τώρα μάλιστα…) και ο Καρανίκας κάποιος πρώην σύμβουλος αποτυχημένου πρωθυπουργού (ξέρετε πόσοι πρώην υπάρχουν;). 

Αυτή η προειδοποίηση-απειλή που εκτοξεύουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον όλων αυτών που θεωρούν πολιτικούς αντιπάλους τους, έχει καταντήσει και γελοία και βαρετή. Πρώτα-πρώτα, προοπτική επανόδου της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην εξουσία δεν φαίνεται ορατή στο προσεχές μέλλον. Ούτε και στο απώτερο, θα έλεγα. Συνεπώς, αυτοί οι λεονταρισμοί είναι άνευ νοήματος, παρά μόνον αν αποβλέπουν στο να τονώσουν το ηθικό της βάσης.