Θα επικεντρωθώ σε δύο φράσεις που αποκαλύπτουν μια μεθοδολογία που οδηγεί με φυσικό τρόπο σε μια προτίμηση για κάποιου είδους διευθυνόμενη κοινωνία. Γράφει ο Pierre Lemieux.

Στο newsletter του Wisdom of Crowds, ο Shadi Hamid του Brookings Institutions εξετάζει την ένταση ανάμεσα στην προώθηση της δημοκρατίας και την προώθηση του φιλελευθερισμού στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Χτίζοντας πάνω στο προηγούμενο επιχείρημά του υπέρ του «δημοκρατικού μινιμαλισμού» υποστηρίζει ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις ρεαλιστικές κριτικές έναντι του αμερικανικού διεθνισμού, θα πρέπει να ξεμπλέξουμε μεταξύ τους τους δύο αυτούς σκοπούς. <b> Γράφει ο Dalibor Rohac.</b>

Μια από τις δημοφιλείς κριτικές των υπερδισεκατομμυριούχων της αμερικανικής Σίλικον Βάλεϊ είναι ότι ενώ μπορεί να ζουν στην Αμερική, δεν είναι οι ίδιοι Αμερική - &#8220;πραγματική Αμερική&#8221;. Είναι απλώς ένα μάτσο ρομπότ που κάνουν περίεργα πράγματα στη δυτική ακτή από το Λος Άντζελες μέχρι το Σηάτλ καθώς αναρριχώνται τον Δείκτη των Δισεκατομμυριούχων του Bloomberg. Αυτό είναι βασικά το καθημερινό μήνα του Dredge Report. <b> Γράφει ο James Pethokoukis</b>

Οι οπαδοί του δημοκρατικού σοσιαλισμού παρουσιάζουν τη Δανία ως την άπιαστη χώρα όπου ο σοσιαλισμός υπήρξε επιτυχής. Ο Μπέρνι Σάντερς επικαλέστηκε συχνά τη Δανία κατά την προεδρική του καμπάνια το 2016, και η Αλεξάντρια Οκάζιο-Κόρτεζ διαβεβαίωσε τους τηλεθεατές της εκπομπής 60 Minutes ότι το όραμά της για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό κλίνει περισσότερο προς τη Δανία παρά προς τη Βενεζουέλα. <b> Γράφει ο Ben Johnson. </b>

Οι μισοί Ρώσοι απόδημοι που διαμένουν στο Λονδίνο είναι πληροφοριοδότες υποστηρίζει μια ομάδα προβληματισμού σε μια έκθεση που έδωσε χθες στη δημοσιότητα και τα συμπεράσματα της οποίας υιοθέτησε ο πρώην επικεφαλής της MI6.\r\n\r\n