Η μελέτη του αρχειακού υλικού βοηθάει στην κατανόηση της ιστορίας κοινωνιών και ατόμων. Δείχνει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζούσαν συγκεκριμένοι άνθρωποι, αν δε, πρόκειται για ανθρώπους που άφησαν ανεξίτηλα ίχνη, όπως η ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα (1889-1966), η οποία άφησε ανεξίτηλα ίχνη όχι μόνο στη ρωσική λογοτεχνία του 20ού αιώνα, αλλά και στη ρωσική συνείδηση.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως οδηγός τρακτέρ και κατέληξε να είναι ο πιο σκληρός βασανιστής και δήμιος της περιόδου της σταλινικής τρομοκρατίας. Μισό αιώνα αργότερα, ο γιος του, καθηγητής Φιλοσοφίας, ανακαλύπτοντας το παρελθόν του πατέρα του, έγραψε ένα συγκλονιστικό βιβλίο με τίτλο «Εγώ, ο γιος του δημίου».

Το ημερολόγιο έγραφε 3 Ιουνίου 1946, όταν ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός της Ε.Σ.Σ.Δ. που εξέπεμπε από την Μόσχα διέκοψε το πρόγραμμα του και η εμβληματική φωνή του εθνικού εκφωνητή Γιούρι Λεβιτάν, ενημέρωσε τον πολυεθνικό λαό της χώρας για το θάνατο του Γιούρι Μιχαήλοβιτς Καλίνιν, προέδρου του προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ, η οποία ήταν και η ανώτατη θέση στον κρατικό μηχανισμό...