Από ένα σημείο και μετά δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν ο π.Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε δίκιο ή άδικο σε όσα έγραψε στα ΝΕΑ του περασμένου Σαββάτου. Αυτό που μένει είναι ότι για άλλη μια φορά, μια παρέμβαση πρώην Πρωθυπουργού δίχασε τους πολίτες και τους έβαλε να τσακώνονται μεταξύ τους τουλάχιστον επί τριήμερο.

Όσο και αν κάποιοι βιάζονται να θέσουν εαυτούς υποψηφίους για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα ή να πάρουν τη θέση του... μεσολαβητή το μήνυμα που στέλνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένα: Όλα θα γίνουν στην ώρα τους και με τον απαιτούμενο σεβασμό στις διαδικασίες. <b> Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής. </b>

Στις παρούσες συνθήκες, με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις να έχουν βουτήξει σε μαύρα βαθειά νερά και να απαιτούν εξαντλητική σοβαρότητα και συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, η συζήτηση για το ποιος ή ποια θα είναι ο επόμενος ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου φαντάζει σχεδόν εξοργιστική. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή πυροδοτείται για να εξυπηρετήσει δευτερεύουσες πολιτικές σκοπιμότητες και για να ξεκαθαρίσει παίγνια και παιχνιδάκια πέριξ της Κεντροαριστεράς. <b> Γράφει η Κατερίνα Γαλανού. </b>

Την άποψη ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να εκφράζει την ενότητα του έθνους άρα υπό ταυτή την έννοια θα πρέπει να είναι σθεναρός υπερασπιστής των εθνικών θέσεων», διατύπωσε ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης ερωτηθείς για το πρόσωπο που θα πρότεινε η ΝΔ, σημειώνοντας ότι επίσης «θα πρέπει να συγκεντρώνει και όχι να αποσυγκεντρώνει».

Η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής δήλωσε πως οι τρεις προκάτοχοί της στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ παράλληλα διατύπωση την θέση της πως ο επόμενος ανώτατος πολιτειακός άρχοντας της Ελλάδας, πρέπει να προέρχεται από τον προοδευτικό χώρο.

Σε μείζονα ζητήματα, όπως η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι προφανές πως μια πρόταση έχει και την έγκριση του προτεινόμενου. Είναι αδιανόητο ένας σοβαρός πολιτικός να δέχεται να προτείνεται το όνομα του—εν αγνοία του—για μικροπολιτικούς σκοπούς. Ετσι, θα είναι ανοίκειο ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας να δεχτεί να προταθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχει την στήριξη του κόμματος που τον ανέδειξε στην πολιτική σκηνή.

Μία ομάδα που ξεχνάει ότι είναι ομάδα την επομένη μιας μάχης, δεν θα έχει στο μέλλον άλλη μάχη για να δώσει. Η αλληλεγγύη είναι το βασικό συγκολλητικό στις σχέσεις των ομάδων και των κοινωνιών. Το χειρότερο, λοιπόν, που μας συνέβη με την κρίση είναι ότι χάθηκε η συγκολλητική ουσία. Είναι το βαρύ τραύμα που φέρει αυτή η χώρα. Κι εκεί ακριβώς ποντάρει ο «εχθρός».

Με την αποσύνδεση της προεδρικής εκλογής από την πρόωρη διάλυση της Βουλής προστατεύεται αποτελεσματικά η πολιτική σταθερότητα, τονίζει σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Κων. Τασούλας. Με αφορμή τη σχετική πρόβλεψη της παρούσας συνταγματικής αναθεώρησης, ο κ. Τασούλας σημειώνει ότι η πολιτική σταθερότητα αυτή την περίοδο είναι πολύτιμη για το «δέσιμο» της οριστικής εξόδου από την κρίση.

Απολύτως θεσμική θα είναι η στάση που θα κρατήσει ο πρωθυπουργός σε σχέση με το πρόσωπο που θα προτείνει η κυβερνητική πλειοψηφία για την προεδρία της δημοκρατίας. Όσο για το ποιο θα είναι αυτό, κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά, ούτε καν και οι πλέον στενοί συνεργάτες του Κυρ. Μητσοτάκη. Σε κάθε περίπτωση το Μέγαρο Μαξίμου δεν πρόκειται να «παίξει στο παιχνίδι» της ονοματολογίας. <b> Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής. </b>

Πρόσωπο στο οποίο θα συγκλίνει η κοινωνία και θα δημιουργεί συσπειρωτικές τάσεις στα εθνικά θέματα πρέπει να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σύμφωνα με τον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη. «Tο πρόσωπο που θα φέρει ο Κυρ. Μητσοτάκης θα τύχει την έγκριση της ευρείας πλειοψηφίας», εκτίμησε και ο Τάκης Θεοδωρικάκος.

Ο πρωθυπουργός κατά τη χθεσινή του ομιλία στη Βουλή δεν έκανε τίποτα άλλο από το να τονίσει το αυτονόητο: Την επιδίωξη της κυβέρνησης του να κινηθεί συναινετικά μακριά από στενές κομματικές γραμμές ώστε να υπάρξει ευρεία συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων στο νέο ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου. <b>Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής.</b>

Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί προφανώς ότι χάνει το αντιπολιτευτικό του τέμπο, αυτό που τον έφερε τη εξουσία, αν φερθεί ορθολογικά και διαλλακτικά, και δεν βλέπει ότι τώρα που οι καιροί άλλαξαν το αξιολογικό κριτήριο της πλειοψηφίας, αυτό το ίδιο τέμπο της ασυγκράτητης καταγγελλιολογίας, τον αποκαθηλώνει. Με το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας την πάτησε. Και τώρα το φυσάει και δεν κρυώνει. <b>Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>\r\n

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για την Συνταγματική Αναθεώρηση, έδωσε ένα στίγμα σχετικά με τον νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας, η εκλογή του οποίου θα γίνει εκτός απροόπτου τον Φεβρουάριο καθώς η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου λήγει στις 13 Μαρτίου. <b>Γράφει ο Αλέξανδρος Διαμάντης. </b>

Πέραν της συνταγματικής «καθιέρωσης», δηλαδή της θεωρητικής πρόβλεψης, αυτονοήτως ομοφώνου ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, φαίνεται πως θα επιτευχθούν μόνο τα ελάχιστα: Δηλαδή, διά του περιορισμού της απαιτούμενης πλειοψηφίας, θα διευκολυνθεί η ανάδειξη των επικεφαλής των ανεξαρτήτων αρχών και θα αποσυνδεθεί η αδυναμία εκλογής ΠτΔ από την πρόωρη διάλυση του Κοινοβουλίου. <b>Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος. </b>

Η επιλογή του πρωθυπουργού για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας θα πρέπει να σηματοδοτεί το τέλος μιας σκοτεινής εποχής και την έναρξη μιας άλλης, όπως ιχνογραφήθηκε από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Και την εποχή που απήλθε την εξέφρασε ο Π. Παυλόπουλος. Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό, αλλά βαθύτατα πολιτικό. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος δέχθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο τον υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ Ισραέλ Κατζ, με τον οποίο επιβεβαίωσαν το άριστο επίπεδο των σχέσεων Ελλάδος-Ισραήλ, καθώς και της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδος-Ισραήλ-Κύπρου.

Το επιφώνημα ανήκει στον Νίκο Σταυρίδη (στα κίτρινα γάντια) αλλά ομολογώ πως ταιριάζει γάντι και σε μένα, αναφορικά με το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. «Μα δεν σε νοιάζει ποιος θα ψηφιστεί για ανώτατος πολιτειακός άρχοντας της χώρας σου;» θα ρωτήσετε. Ε ναι, την λέω την αμαρτία μου: Δεν με πολυκόφτει. Και θαρρώ τους περισσότερους των συνελλήνων.

Ο Κώστας Καραμανλής αποφάσισε να σπάσει την 11χρονη σιωπή του, ως κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση για τα 80 χρόνια της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στην Θεσσαλονίκη. Έντεκα χρόνια κράτησε και η σιωπή του θείου του, όσο εκείνος ήταν στο Παρίσι. Επίσης, ο Κώστας Καραμανλής μίλησε για τα εθνικά θέματα. Για κάτι, δηλαδή, που αφορά όλους τους Έλληνες. Να συμβαίνουν, άραγε, τυχαία όλα αυτά;

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών και αφού οι προηγούμενες τρεις ψηφοφορίες δεν έχουν συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών θα εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σύμφωνα με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας. Ο στόχος της ΝΔ, που δε ήταν άλλος από την αποσύνδεση της διάλυσης της Βουλής με την εκλογή ΠτΔ, επετεύχθη. <b>Γράφει ο Αλέξανδρος Διαμάντης. </b>

Ο πρωθυπουργός έχει την άνεση να επιλέξει ένα πρόσωπο για τον προεδρικό θώκο, χωρίς την πίεση του αριθμού 180 και κυρίως χωρίς τον φόβο διαρροών, σε μια ονομαστική ψηφοφορία. Όσοι αυτοκαταστροφικοί, σχεδιάζουν την αποστολή σχετικών απειλητικών «μηνυμάτων», ας γνωρίζουν πως ο Κυρ.Μητσοτάκης έχει όλα τα ατού στα χέρια του. Ποια είναι αυτά;<b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Ευτελισμό χαρακτηρίζει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από 151 βουλευτές ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη διάρκεια συνέντευξής Τύπου στη Βουλή οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισαν ότι η ΝΔ θα πρέπει να σεβαστεί τόσο την κατεύθυνση που έδωσε η προηγούμενη βουλή, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό της. <b>Γράφει ο Αλέξανδρος Διαμάντης.</b>

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τόνισε ότι το Διεθνές Δίκαιο, συνιστά τον πιο πρόσφορο θεσμικό και πολιτικό δίαυλο, μέσω του οποίου μπορεί να επιδιωχθεί και να επιτευχθεί η ειρηνική συνύπαρξη Κρατών και Λαών και η δια των θεσμοθετημένων διαδικασιών επίλυση των κάθε είδους διαφορών μεταξύ τους.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκοπης Παυλόπουλος, επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Ηλία Λιβάνη και του εξέφρασε την οδύνη του και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια για τον θάνατο του πατέρα του, Αντώνη Λιβάνη.

Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης από υπουργό για το χαρτοφυλάκιό του ή τον πρωθυπουργό για την κυβέρνηση συλλογικά, χωρίς την ταυτόχρονη παραίτηση της κυβέρνησης ή την αποπομπή του υπουργού, αποτελεί υποκρισία και προσπάθεια διαφυγής «δια του αρραβώνος». <b>Γράφει ο Χαράλαμπος Τσιλιώτης.</b>