Έχοντας υπόψη τη σκέψη περί ηγεσίας, τόσο του Πλάτωνα όσο και του Αριστοτέλη, θα ήταν δύσκολο να βρεθεί σπουδαιότερη προσωπικότητα στην ιστορία, η οποία θα συνδύαζε τις αρχές του χαρίσματος (χαρισματικός ηγέτης κατά τον Πλάτωνα), του άρχειν του εαυτού του (Σολώνια παιδευτική αρχή κατά τον Πλάτωνα) της ενέργειας (χαρισματικός ηγέτης κατά τον Πλάτωνα), του οράματος και της φιλοδοξίας του (δεσποτάδες κατά τον Αριστοτέλη), από αυτήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο συνδυασμός αυτός ήταν πραγματικά μοναδικός.

Όταν ένας «μη επαγγελματίας πολιτικός» δηλώνει την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος σε κάποιες εκλογές πολιτικού χαρακτήρα, αισθάνεται συχνά την ανάγκη να εξηγήσει στους συμπολίτες του τους λόγους, για τους οποίους ασχολείται με την πολιτική (ή «με τα κοινά» κατά τη λαϊκή έκφραση). <b>Γράφει ο Διονύσης Βινιεράτος.</b>

Στο πρώτο βιβλίο της Πολιτείας, ο Πλάτωνας αφηγείται μια συζήτηση μεταξύ του Σωκράτη και το Θρασυμάχου, ενός σοφιστή ρήτορα, που αφορά τη φύση της αλήθειας, της δικαιοσύνης και του νόμου. Η θέση ότι η δικαιοσύνη «δεν είναι τίποτε περισσότερο από το συμφέρον του ισχυρότερου» είναι κυνική, αλλά ο Θρασύμαχος την επαναλαμβάνει ξανά και ξανά στον μακρύ του διάλογο με τον Σωκράτη. <b>Γράφει ο Jon Miltimore.</b>