Η αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το περιβάλλον του από τη στιγμή της γέννησης και καθ? όλη τη διάρκεια της ζωής, επιτυγχάνεται δια μέσου των αισθήσεων. Η όραση, η ακοή, η γεύση, η αφή και η όσφρηση, επιτρέπουν να αναπτυχθεί το κεντρικό νευρικό σύστημα κατά τη νεογνική ηλικία, καθώς επίσης να έρθει σε επαφή με τον κοινωνικό περίγυρο, και να μορφωθεί σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, η ​​οπτογενετική και η δυνατότητά της να ενεργοποιεί νευρώνες με τη χρήση φωτός σε συγκεκριμένα μήκη κύματος, εμφανίστηκε ως μια πολλά υποσχόμενη τεχνική για την αποκατάσταση της όρασης σε ασθενείς με απώλεια όρασης. Μια υπόσχεση αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά αφού σε δημοσίευση στο Nature Medicine ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ στις ΗΠΑ και της Βασιλείας στην Ελβετία γνωστοποίησαν τη μερική ανάκτηση όρασης μετά από οπτογενετική θεραπεία

Η ρύπανση του αέρα συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για προοδευτική και μη αναστρέψιμη απώλεια της όρασης λόγω ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας, όπως αποκαλύπτει για πρώτη φορά μία νέα μεγάλη και μακρόχρονη βρετανική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη έρχεται να προσθέσει ακόμη ένα πρόβλημα υγείας στα ουκ ολίγα που σχετίζονται με την ποιότητα του αέρα, όπως οι αναπνευστικές και καρδιαγγειακές παθήσεις.