Η αλληλεγγύη προς τον ουκρανικό λαό είναι δεδομένη, η στήριξη με κάθε τρόπο του αγώνα της Ουκρανίας για την ανεξαρτησία και εδαφική κυριαρχία είναι δεδομένη, η καταδίκη ενός επιθετικού αδίστακτου αναθεωρητισμού είναι επίσης δεδομένη. Το ίδιο δεδομένη, όμως, περιμέναμε να είναι η αναγνώριση από την Ουκρανία και τον πρόεδρο Ζελένσκι ότι στη διεθνή πολιτική πρέπει να υπάρχουν Αρχές. Οι οποίες ισχύουν για όλους και για όλες τις περιπτώσεις…

Δεν έχουν το θάρρος να πουν «ναι ρε, γουστάρουμε τον Πούτιν και πώς κυβερνά» ή «είμαστε με τη Ρωσία και το ξανθό γένος» ή «είμαστε αντιαμερικανοί και αντιιμπεριαλιστές» ή «μισούμε τη Δύση και τον πολιτισμό της». Δεν έχουν την εντιμότητα να τα παραδεχτούν αυτά και επικαλούνται την παρουσία του Τάγματος Αζόφ στα πεδία των μαχών. Αλλά γιατί τους ενοχλεί; Απαγορεύεται σε ένα κόμμα, όσο ακραίο και αν είναι, να θέλει να υπερασπιστεί την πατρίδα του όταν δέχεται εισβολή;

«Δεν θα συμβάλω στο να αλλοιωθεί η μεγάλη εικόνα, ότι ένας πολιορκούμενος ηγέτης μιας χώρας που σφαγιάζεται, ζήτησε συμπαράσταση και εμείς του την προσφέραμε», δήλωσε ο πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας με αφορμή τις αντιδράσεις στο βίντεο που προβλήθηκε στην ελληνική Βουλή κατά τη διάρκεια της ομιλίας Ζελένσκι, με Έλληνα ομογενή να δηλώνει ότι μάχεται με το Τάγμα Αζόφ εναντίον της Ρωσίας.

Η ομιλία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαράσσει μέσα στο κοινοβούλιο και έξω απ' αυτό μια βαθιά διαχωριστική γραμμή. Τα ανορθόδοξα εγκλήματα του ρωσικού καθεστώτος στο πολεμικό μέτωπο αλλά και στην ίδια τη Ρωσία - την οποία εκκενώνουν και οι τελευταίοι δημοκρατικοί πολίτες – γίνονται αποδείξεις για την ιδεολογία και τα «πιστεύω» της ανορθόδοξης συμμαχίας του αντιδυτικισμού στην Ελλάδα.