Όταν ο Τσαρούχης έλεγε ότι «στην Ελλάδα η επιτυχία είναι ποινικό αδίκημα» κάτι είχε καταλάβει. Κι επειδή η Ελλάδα συνέχισε να επιβιώνει ως Σοβιετία και μετά την κατάρρευση της original Σοβιετίας, ζούμε ξανά αυτό τον ελληνικό Σοβιετισμό σε νοοτροπία στην περίπτωση του Τσιτσιπά και της Σάκκαρη. Τα δυο παιδιά είναι de facto κατηγορούμενοι στην ελληνική πλέμπα, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, επιτυχιών και αποτυχιών.

Τα 100 άτομα που κλείνουν το κέντρο της Αθήνας, οι 50 συνδικαλιστές που αποφασίζουν απεργία, οι 80 φοιτητές που ψηφίζουν κατάληψη, οι πέντε γονείς που λογοκρίνουν την καθηγήτρια στο σχολείο για τα θρησκευτικά, ο τρελός της πολυκατοικίας που δεν πληρώνει κοινόχρηστα, ο κομπλεξικός με το παπάκι που κινείται στη Συγγρού στην αριστερή λωρίδα, κάθε μειονότητα που κραυγάζει για να προκαλέσει τους άλλους. Όλοι αυτοί που καπηλεύονται την μεγαλοψυχία και την ανοχή της δημοκρατίας.