Το χειρόγραφο 05 του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας, που δημιουργήθηκε τον Μεσαίωνα και εξιστορεί μέσα από μια πλούσια εικονογράφηση τη ζωή και τα έπη του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του, εκτίθεται από σήμερα ψηφιακά στο κοινό, σε μια έκθεση που διοργανώνουν το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας και τα υπουργεία Εξωτερικών και Παιδείας.

Η γενναιοδωρία του Αλέξανδρου υπήρξε παροιμιώδης και είναι χαρακτηριστικό, ότι όσο περισσότερο αυξάνονταν ο πλούτος του, τόσο περισσότερο γενναιόδωρος γινόταν. Ένιωθε μεγάλη χαρά, όταν πρόσφερε δώρα και δυσανασχετούσε περισσότερο με αυτούς που δεν δέχονταν τα δώρα του, παρά με αυτούς που ζητούσαν.

Μετά την κατάληψη της Αλικαρνασσού, ο Αλέξανδρος διόρισε ως σατράπη ολόκληρης της Καρίας την ‘Αδα, χήρα του πρώην σατράπη Ιδριέως, τον οποίο είχαν παραμερίσει από την εξουσία οι Πέρσες. O Αλέξανδρος της έδειξε τόσο σεβασμό, ώστε η ‘Αδα τον ονόμασε γιο της, θέλοντας να δείξει την απεριόριστη εκτίμηση της στο Μακεδόνα στρατηλάτη.

Πέρα από τη φυσική μορφή του Αλέξανδρου, μας ενδιαφέρουν κατ\\' εξοχήν τα γνωρίσματα της προσωπικοτητάς του. Ποιος ήταν ο άνθρωπος Αλέξανδρος και ποιες αρετές του συνθέτουν αυτό που ονομάζομε προσωπική μεγαλοσύνη; <b>Γράφει ο Σταύρος Τσερπές.</b>

Έχοντας υπόψη τη σκέψη περί ηγεσίας, τόσο του Πλάτωνα όσο και του Αριστοτέλη, θα ήταν δύσκολο να βρεθεί σπουδαιότερη προσωπικότητα στην ιστορία, η οποία θα συνδύαζε τις αρχές του χαρίσματος (χαρισματικός ηγέτης κατά τον Πλάτωνα), του άρχειν του εαυτού του (Σολώνια παιδευτική αρχή κατά τον Πλάτωνα) της ενέργειας (χαρισματικός ηγέτης κατά τον Πλάτωνα), του οράματος και της φιλοδοξίας του (δεσποτάδες κατά τον Αριστοτέλη), από αυτήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο συνδυασμός αυτός ήταν πραγματικά μοναδικός.

Τον Ιούνιο του 323 π.Χ. ο Αλέξανδρος ο Μακεδών, που αργότερα αποκλήθηκε Μέγας, κλείνει για πάντα τα μάτια του, στην μακρινή Βαβυλώνα. Η ημερομηνία θανάτου του κυμαίνεται σε υπολογισμούς κυρίως μεταξύ 10ης και 13ης Ιουνίου του 323 π.Χ. <b> Γράφει η Αγγελική Κώττη. </b>

Φθορές στο νέο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που στήθηκε στη συμβολή των λεωφόρων Βασιλίσσης Αμαλίας και Βασιλίσσης Όλγας στο κέντρο της Αθήνας προκάλεσαν άγνωστοι το βράδυ της Τρίτης γράφοντας πάνω στο βάθρο του συνθήματα.\r\n\r\n

Την ώρα που στη Βουλή παιζόταν μια ακόμα πράξη διεθνούς ρεζιλέματος της ελληνικής πολιτικής ελίτ με την επαναλαμβανόμενη φαρσοκωμωδία της κυβέρνησης για τις γερμανικές οφειλές στην Ελλάδα, λίγο πιο κάτω, στη λεωφόρο Αμαλίας στηνόταν μετά από 26 χρόνια (!) ο έφιππος Μεγαλέξανδρος, ύστερα από άδεια των Σκοπίων!

Στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Αμαλίας στο κέντρο της Αθήνας θα συναντούν το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου από σήμερα οι πολίτες, καθώς ολοκληρώθηκαν οι εργασίες τοποθέτησής του.

«Εκπληκτική» η ιδέα της κυρίας Ζορμπά! Της υπουργού του Πολιτισμού και των Τεχνών. Είπε η γυναίκα να δείξει ότι είναι και αυτή υπέρ της συμφωνίας της Λίμνης και πρότεινε στον γλύπτη Κώστα Βαρώτσο να ανταλλάξουμε το έργο του «ο Δρομέας» με «έναν Μέγα Αλέξανδρο». Κι άντε και τον έβαλες Μυρσίνη μας τον Αλέξανδρο απέναντι από το Hilton. Φαντάζεσαι την επιγραφή στα Σλάβικα;\r\n\r\n

Μόνο ντροπή μπορεί να αισθανθεί κανείς για την στάση της υπουργού Πολιτισμού Μυρσίνης Ζορμπά η οποία αφού πρότεινε στον Κώστα Βαρώτσο να ανταλλαχθεί ο «Δρομέας» του με άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τα Σκόπια, δεν έχει το θάρρος και την παρρησία να το παραδεχτεί. Αφού λοιπόν έκανε στον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη την εξοργιστική πρόταση, η υπουργός επιχειρεί τώρα να διαψεύσει το γεγονός.<b> Γράφει η Αγγελική Κώττη. </b>

Η ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπήρξε περιπετειώδης. Το ίδιο ο θάνατός του στη Βαβυλώνα, το 323 π.Χ. και, κυρίως, η ταφή του. Η ανεύρεση του τάφου αποτελεί σήμερα όνειρο ζωής πολλών αρχαιολόγων και ακόμα περισσότερων Ελλήνων.