Όταν χθες παρέπεμψε ο Α. Τσίπρας στον Μάο, ουδείς τόλμησε να διαμαρτυρηθεί γιατί παραπέμπει σε έναν σφαγέα που βαρύνεται με εγκλήματα επί δεκάδων εκατομμυρίων Κινέζων. Ουδείς του είπε «Επικαλείσαι έναν δολοφόνο που δεν άφησε ούτε μισό λουλούδι να ανθίσει στον τόπο του;» Το «κατάπιαν αμάσητο» όλοι αυτό που είπε στη συνέντευξή του. Για σκεφτείτε τώρα έναν αρχηγό φιλελεύθερου ή συντηρητικού κόμματος να παρέπεμπε στον Πινοσέτ. Δε χρειάζεται να πω ότι θα γινόταν ένας κακός χαμός.

Πολλοί αναγνώστες δυσανασχετούν και αρκετοί συνομιλητές μου δυσφορούν, όταν αναφερόμενοι στην Κίνα, την αποκαλούμε με το πραγματικό της όνομα, που είναι Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η Κίνα παραμένει μια Λαϊκή Δημοκρατία, με ένα πανίσχυρο Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο ελέγχει και καταπιέζει τους κινέζους πολίτες, μέσω της χρήσης όλων των παραδοσιακών και ψηφιακών μέσων. 

Το Μεγάλο σοσιαλιστικό Άλμα προς τα Εμπρός ήταν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο άλμα προς τα πίσω, καθώς τόσο η αγροτική, όσο και η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκαν δραματικά. Η ισχύς του Μάο στο κόμμα μειώθηκε, και επαναβεβαιώθηκε μόλις το 1966 όταν εγκαινίασε την Πολιτιστική Επανάσταση, μια δεύτερη τραγωδία κατά την οποία εκατομμύρια ακόμη άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. <b>Γράφει ο Madsen Pirie. </b>