Ποια είναι τα περιθώρια, σήμερα, για ευρύτερη συναίνεση πάνω σε μια μεταρρυθμιστική ατζέντα, τη μόνη που δεν δοκιμάστηκε στη δεκαετία της κρίσης; Πολύ περιορισμένα, αν ληφθεί υπόψη ότι ένα υπολογίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ και διάφορες ομάδες που επαγγέλλονται τη φυγή από την πραγματικότητα. <b>Γράφει ο Γιάννης Στεφανίδης.</b>

Η σύγκληση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, η προσέλευση σε αυτό του πρωθυπουργού, υπουργών και σύσσωμης της στρατιωτικής ηγεσίας, και ιδίως η πρόσκαιρη, έστω, διακοπή της προεκλογικής εκστρατείας του κυρίου Τσίπρα αναπόφευκτα προσέδωσαν στο συμβάν δραματικό τόνο, με όλη τη σημασία του όρου. <b> Γράφει ο Γιάννης Στεφανίδης. </b>

Όλες οι δημοσκοπήσεις που διεξάγονται έχουν ως κοινό παρονομαστή τα υψηλά ποσοστά αδιευκρίνιστης στάσης μπροστά στην κάλπη. Παλαιότερα η πλειονότητα «το έριχνε» υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος εξουσίας. Από το 2012, όμως μεγάλο μέρος της αδιευκρίνιστης ψήφου διασπείρεται, με τα άκρα του πολιτικού φάσματος να διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος. Το διακύβευμα όμως δεν είναι άλλο από την ποιότητα και το μέλλον της Δημοκρατίας. <b>Γράφει ο Γιάννης Στεφανίδης. </b>

Καταλογίζουν στη Νέα Δημοκρατία έναν ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό, παρωχημένες εθνικιστικές αγκυλώσεις και, γενικότερα, μια επικίνδυνη ακροδεξιά ροπή. Πρόκειται για δοκιμασμένη τακτική, στον βαθμό που η πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα εξακολουθεί να διεξάγεται περισσότερο σε επίπεδο προσώπων (και συνθημάτων) παρά ιδεών και θέσεων. <b> Γράφει ο Γιάννης Στεφανίδης. </b>