Ουδείς δύναται να αμφισβητήσει την επιτυχία - όχι απλώς σε συμβολικό επίπεδο, αλλά και ως προς την επίτευξη ορισμένων μη αμελητέων απτών αποτελεσμάτων - της πρωθυπουργικής επίσκεψης στην υπερατλαντική χώρα - ηγέτιδα του δυτικού κόσμου. Ακόμη περισσότερο δεν εμπεριέχει ίχνος υπερβολής πως οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο ιστορικά σημείο τους. Και αυτό νομίζω πως οφείλεται στην όλη κατάσταση του εθνικού μας πολιτικού τοπίου.

Η επίσκεψη Μητσοτάκη, στην Ουάσιγκτον και, ιδίως, η ομιλία του στο Κογκρέσο σηματοδοτούν την αλλαγή υποδείγματος στις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις. H Ελλάδα έχει καταφέρει να «ισραηλοποιήσει» εν μέρει την παρουσία της στην Ουάσιγκτον. Το Κογκρέσο παραμένει αρνητικό και δεν αναμένεται να συναινέσει στην αναβάθμιση των F16. Δεκάδες βουλευτές και γερουσιαστές, έχουν υπογράψει σχετικές επιστολές εναντίον της Τουρκίας, ενώ ο Μενέντεζ έχει δηλώσει δημοσίως ότι όσο η Τουρκία διατηρεί ρωσικά συστήματα δεν πρόκειται να συμφωνήσει.

Είναι πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που την υποστηρίζουν ιστορικά στοιχεία, την ενισχύουν σύγχρονα γεγονότα και τη διατηρούν ζεστή διαπροσωπικές σχέσεις. Όλα παίζουν ρόλο. Ιστορικά, τους λαούς των δύο χωρών ενώνουν ισχυροί πολιτικοί, πολιτιστικοί και θρησκευτικοί δεσμοί. Θα μπορέσουμε για μία και μοναδική έστω φορά να μην κλαίμε πάνω σε χαμένες ευκαιρίες αλλά αυτό που μας προσφέρεται τόσο απλόχερα σήμερα  να το αξιοποιήσουμε;