Σοφό και αυτό το γνωμικό. Όταν στην πολιτική έχεις φίλους διεφθαρμένους ηγέτες απολυταρχικών καθεστώτων, όταν τους αγκαλιάζεις και αισθάνεσαι περήφανος που κάθεσαι δίπλα τους, τότε μοιραία είσαι σαν αυτούς. Αν δεν τους έχεις πρότυπο, σίγουρα μοιράζεσαι τα ίδια οράματα μαζί τους. Αυτές οι σκέψεις γεννιούνται αυτόματα, βλέποντας το ευτυχισμένο πρόσωπο του δικού μας του Αλέξη δίπλα στον Λούλα που κάθισε φυλακή για διαφθορά...