Ο Φίλιππος Τσιτσόπουλος, σε μια παράσταση performance στο Θέατρο της ΑΣΚΤ αυτήν την Παρασκευή 21 Απριλίου στις 21:00, αναζητάει ένα ιδιαίτερο σημείο σύγκλισης συναισθηματων, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα το τέλος από το θεατρικό έργο Salome του Oscar Wilde απόσπασμα από το έργο Kaspar του Peter Handke, και το rap Panick Attack του Dave απο το BBC.
''''Ah! I have kissed thy mouth, Iokanaan, I have kissed thy mouth.
There was a bitter taste on thy lips. Was it the taste of blood?...
Nay; but perchance it was the taste of love.... They say that love hath a bitter taste.... But what matter? what matter? I have kissed thy mouth, Iokanaan, I have kissed thy mouth.''''
Oscar Wilde, Salome
Ποιο είναι το παρελθόν της τέχνης που λατρεύουμε; Αποτελεί έργο των σημερινών καλλιτεχνών να αποκαλύψουν τα μυστικά του παρελθόντος ενός έργου τέχνης; Και πόσο συχνά, οι καλλιτέχνες, συμβιβάζονται με αυτό το παρελθόν.
Μήπως το αντιμετωπίζουμε σα μια εννοιολογική κατάσταση, και αναμορφώνουμε ένα διάλογο με αυτό; Αντιπαραθέτοντας τον Χρόνο ως καταλύτη για την ταυτότητα της Ιστορίας της Τέχνης;
Το παρελθόν και το δηλητήριο στην τέχνη ως μέσο και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το Δηλητηριώδες παρελθόν ενός έργου τέχνης εάν αυτό εγχέεται σε ένα θεατρικό έργο σε μια performance ή εντός ενός μουσικού κομματιού. Η αλληγορία αυτή με την ταριχευμένη οχιά, της τέχνης ως καθρέφτη των λαθών και των καταστροφών του παρελθόντως, αυτό το «φίδι», μπορεί να μας δηλητηριάσει εδώ και τώρα;
«Η τέχνη μπορεί να είναι δηλητηριώδης ως μορφή του παρελθόντος της;»
Αυτές οι λέξεις που αναφέρονται στο Σαίξπηρ στο έργο Ερρίκος IV, σε αυτόν τον εκπληκτικό μονόλογο της Queen Margaret, αποκαλύπτουν τις δηλητηριώδεις πτυχές ενός αντικειμένου και πώς η μετατροπή του σε τέχνη γίνεται ανατροπή.
Ο καμβάς είναι το κλασικό εργο όπου μέσα στο δέρμα του, είναι κρυμμένα, κάτω από μια μάσκα, τρομερά μυστικά.
Ανάμεικτα συναισθήματα θα δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια της Live Art action, όπως ακύρωση, αποτυχία, λογοπαίγνιο, πειστικότητα, υπερβολή, παραλογισμός, βωμολοχία, παιδικότητα, οίδημα, άγχος, πόνος ή υπερβολή. Κούφια λόγια. Δυσκολία στη διαμόρφωση συνεκτικής πρότασης, ιδέες.
Κατάχρηση της αντίθεσης. Λεπτότητα. Ανηθικότητα. Έλλειψη γοητείας. Πέρα από τα όρια. Πάρα πολύ ταλέντο, λίγο ταλέντο. Αληθινό.
Αυτά τα συναισθήματα, αυτό το ιδιαίτερο σημείο σύγκλισης, είναι το ζητούμενο αποτέλεσμα για την performance. Πρέπει να είναι τα ίδια ακριβώς σαν και αυτά που περιέγραψε ο Βίκτωρ Ουγκό για το Σαίξπηρ και την εποχή του, το πώς το κοινό και ακόμα και οι συνεργάτες του τον αντιμετώπιζαν, αλλά χωρίς να χρησιμοποιηθούν τα κείμενα του.
Η performance και η θεατρική απόδοσή της κοντά στα όρια της τρέλας κάνει το τέλος της performance πολύ ιδιαίτερο και όλα αυτά που παρατηρήσαμε κατά τη διάρκειά της, είναι τα λόγια μιας άρρωστης μάσκας που χρειάζεται θεραπεία από το ίδιο της το παρελθόν, όπως επίσης και ο ηθοποιός που βρίσκεται πίσω απ το προσωπείο, προσπαθώντας, στην εν λόγω θεατρική τρέλα, να γεφυρώσει αιώνες δηλητηριασμένης τέχνης.
Μια βίντεο εγκατάσταση κατά μήκος του χώρου, θα υποστηρίζει την performance.
Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη
Ο Φίλιππος Τσιτσόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Είναι καλλιτέχνης που κινείται τόσο στον χώρο της ζωγραφικής, όσο και της ψηφιακής τέχνης και της τέχνης των εγκαταστάσεων. Έχει επίσης εργαστεί στο χώρο του διαδραστικού βιωματικού θεάτρου, του video theater και της εικαστικής θεατρικής ερμηνείας, εξερευνώντας τα όρια του θεάτρου και της ζωγραφικής από το 1990.
Η πρακτική του εμπλέκει τον θεατή σε ένα νέο θέατρο ή περισσότερο σε ένα σύστημα που συμπεριλαμβάνει το θέατρο ως έναν καταλύτη των καθημερινών εννοιών της ζωής. Ο ίδιος εφαρμόζει αυτές τις έννοιες στις εικαστικές τέχνες και παρατηρεί τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν στην «εικόνα» ως συμπεριφορά πλαστικότητας.
Η διάρκεια της performance θα είναι κοντά στα 48 λεπτά.
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
