Της Jessica Mairs
Τέσσερις από τους αφηρημένους πίνακες της Ζάχα Χαντίντ χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία περιβαλλόντων κινουμένων σχεδίων σε εικονική πραγματικότητα, για μια έκθεση πάνω στην πρώιμη δουλειά της στη Serpentine Sackler Gallery.
Οι Serpentine Galleries συνεργάστηκαν με το τμήμα εικονικής πραγματικότητας του Zaha Hadid Architects και της Google Arts and Culture, για να δημιουργήσουν εμπειρίες εικονικής πραγματικότητας για την έκθεση “Zaha Hadid: Early Paintings and Drawings”.
Δούλεψαν με την εταιρία ψηφιακών παραγωγών Novelab, για να μεταφράσουν τους αφηρημένους πίνακες σε ψηφιακά περιβάλλοντα 360 μοιρών, τα οποία οι επισκέπτες μπορούσαν να δουν χρησιμοποιώντας περιφερειακό σύστημα HTC Vive.
Μέσα από μια τρισδιάστατη απεικόνιση του χώρου της γκαλερί, ο επισκέπτης μπορούσε να επιλέξει τους τέσσερις πίνακες που ήταν κρεμασμένοι στον τοίχο, χρησιμοποιώντας έναν ανιχνευτή κίνησης του περιφερειακού συστήματος. Οι πίνακες τότε άρχιζαν να κουνιούνται και αποκάλυπταν τα διάφορα στοιχεία τους σε τέσσερα βίντεο με τους τίτλους “The Peak”, “The Great Utopia”, “The World” και “Leicester Square”.
Η ιδέα της ψηφιοποίησης των έργων προήλθε από μια παλαιότερη συζήτηση μεταξύ του διευθυντή της Serpentine Sackler Gallery Hans Ulrich Obrist και της Ζάχα Χαντίντ, η οποία πέθανε το Μάρτιο του 2016.
Το στούντιό της Zaha Hadid Architects έχει ήδη τη δικιά του, εσωτερική ομάδα ψηφιακής πραγματικότητας με όνομα “ZH VR Group”, την οποία διευθύνει ο Helmut Kinzler.
Το περιοδικό Dezeen μίλησε με τον Kinzler, τον επιμελητή του ψηφιακού τμήματος των Serpentine Galleries Ben Vickers και τη Freya Murray από την Google Arts & Culture για τη διαδικασία.
“Αυτή η εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας ήταν μια ιδέα που επιδιώξαμε ως ένδειξη σεβασμού στον τραγικό θάνατο της Ζάχα πέρσι, αλλά και για να θέσουμε τις βάσεις και να προωθήσουμε τις δυνατότητες της ομάδας εικονικής πραγματικότητάς μας,” είπε ο Helmut στο Dezeen.
“Οι πίνακες, τους οποίους η Ζάχα είχε ζωγραφίσει τη δεκαετία του '80, εκπροσωπούν ένα πρωτοποριακό επίπεδο πειραματισμού και ανάπτυξης αρχιτεκτονικών ιδεών, αλλά παραμένουν το ίδιο έγκυροι και ζωντανοί ακόμα.”
Είπε ότι η μετατροπή σε εικονική πραγματικότητα είναι μια φυσική προέκταση του τρόπου σκέψης πίσω από τους πρώιμους πίνακες της Χαντίντ, οι οποίοι ήταν επηρεασμένοι από καλλιτέχνες της Ρωσικής Πρωτοπορίας, συμπεριλαμβανομένου του Καζιμίρ Μάλεβιτς (Kasimir Malevich).
“Οι πίνακες ήταν το μέσο που επέλεγε η Ζάχα για να ξεφύγει από την “παραδοσιακή” εργαλειοθήκη της αρχιτεκτονικής και για να εισάγει μια ριζοσπαστική και καινοτόμα οπτική γωνία, και για να προκαλέσει τη συζήτηση”, είπε ο Χέλμουτ.
“Η εικονική πραγματικότητα είναι η αμφίδρομη ψηφιακή πλατφόρμα του σήμερα, στην οποία θέλουμε να δείξουμε -και να συνδεθούμε με- τις ιδέες πίσω ή μέσα στους πίνακες.”
“Οι πίνακες προσφέρουν μια ιδιαιτέρως ατομική πρόσληψη και ένα διάλογο μεταξύ του σχεδιαστή και του θεατή”, πρόσθεσε.
“Κατά τη γνώμη μου, η Ζάχα έκανε αυτήν την επιλογή για να ξεκαθαρίσει ότι το απόλυτο σημείο αναφοράς και το κίνητρο του αρχιτεκτονικού σχεδίου είναι το άτομο.”
Η Murray επίσης πιστεύει ότι η χρήση της προοπτικής και του χώρου στους πίνακες της Χαντίντ ταιριάζει απόλυτα με την ψηφιακή πραγματικότητα.
“Βάζοντας το DNA τεσσάρων από τους πίνακές της στην ψηφιακή πραγματικότητα, ο στόχος μας ήταν να προσφέρουμε στους επισκέπτες της έκθεσης περαιτέρω εμβάθυνση στο έργο και το αρχιτεκτονικό της όραμα”, είπε η Murray. “Ήταν μια συνεργατική προσέγγιση, επικεντρωμένη στη συνέχεια της κληρονομιάς πειραματισμού της Ζάχα Χαντίντ.”
“Η προοπτική πρώτου προσώπου, έμφυτη στην εικονική πραγματικότητα, είναι η κοντινότερη ανάπτυξη αυτής της σκέψης, άρα και το κατάλληλο μέσο για να συνεχίσουμε να εξερευνούμε.”
Αρχιτέκτονες και σχεδιαστές είχαν εδώ και καιρό προβλέψει ότι τα εργαλεία της εικονικής πραγματικότητας θα μεταμορφώσουν τη βιομηχανία, επιτρέποντας σε κτίρια και προϊόντα να δημιουργούνται ενστικτωδώς σε τρισδιάστατο χώρο.
Ο σχεδιαστής και δημιουργός εικόνων Olivier Demangel είπε ότι η εικονική πραγματικότητα θα γίνει “πιο ισχυρή από την κοκαΐνη”, με την εικονική αρχιτεκτονική να γίνεται τόσο πειστική όσο το πραγματικό αντικείμενο μέσα σε λίγα χρόνια.
Πηγή: dezeen.com
Απόδοση: Χρόνης Μούγιος
