Θα έλεγα ότι το κείμενο συμπερασμάτων της συνόδου κορυφής δεν σηματοδοτεί κάτι καινούργιο, από ότι έχουμε δει τους τελευταίους μήνες. Τα συμπεράσματά της Συνόδου εντάσσονται στο πνεύμα της αποκλιμάκωσης της κατάστασης, όσον αφορά στην Τουρκία. Ουσιαστικά παραμένει η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από το Νοέμβριο του 2020 στην περιοχή.
Το κείμενο συμπερασμάτων άλλωστε θυμίζει περίπου τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου. Όποτε μπορούμε να διακρίνουμε μία έμμεση αναφορά στο ενδεχόμενο κυρώσεων.
Η κατακλείδα είναι ότι το Ευρωπαϊκό συμβούλιο παραμένει δεσμευμένο στο να ξανασυζητήσει το ζήτημα και καλεί την Τουρκία να σεβαστεί τα δικαιώματα των κρατών μελών, αλλά και όλους τους σχετικούς παράγοντες να βοηθήσουν στην επίλυση των περιφερειακών προβλημάτων.
Για το ζήτημα της μετανάστευσης, νομίζω ότι αυτό που αξίζει να σημειώσει κάνεις είναι η αναφορά στη μη-εργαλειοποίησή των μεταναστευτικών ροών. Το ζήτημα της θετικής ατζέντας έχει κάνει ένα πρώτο πολύ δειλό βήμα προς τα εμπρός.
Στην ουσία όμως δεν έχει αλλάξει κάτι. Δηλαδή, ουσιαστικά αφορά πρωτίστως την επικαιροποίηση των εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης.
Το κείμενο συμπερασμάτων αναφέρει σαφέστατα πως η τελωνειακή ένωση πρέπει να εφαρμόζεται προς όλα τα κράτη μέλη. Αυτή είναι μία σαφής αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν εφαρμόζει την τελωνειακή ένωση ως οφείλει.
Υπάρχει αναφορά ότι αυτή η θετική ατζέντα ξεκινάει σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, το οποίο σημαίνει πως υπάρχει πολύς καιρός μπροστά, μέχρι να φτάσει να συζητηθεί το πολιτικό ζήτημα, το οποίο είναι και το πιο σημαντικό βεβαίως.
Υπάρχει και μία αναφορά στο Κυπριακό που επισημαίνει την αφοσίωση του Συμβουλίου στα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και στη λύση στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Εν ολίγοις, το κείμενο συμπερασμάτων αναφέρεται σε όλα τα ζητήματα.
Ωστόσο, αυτό που ενδιαφέρει κυρίως στην Αθήνα και τη Λευκωσία είναι η διασύνδεση του μέλλοντος των ευρωτουρκικών σχέσεων με τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Νομίζω ότι σε πολιτικό επίπεδο αυτό είναι το πλέον σημαντικό συμπέρασμα που προκύπτει.
* Ο Κώστας Υφαντής είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
