Η αντιπαράθεση μεταξύ όλων αυτών που διεκδικούν και θέλουν να οικειοποιηθούν λίγη από τη δόξα του Αντετοκούνμπο συνεχίζεται. Μήπως ανήκει στην Αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή στήριζε τους μετανάστες θεωρητικά και επειδή η Τασία ήταν υπέρ των ανοικτών συνόρων; Ανήκει στο ΚΙΝΑΛ επειδή το ΠΑΣΟΚ ήταν υπέρ των μη προνομιούχων γενικώς; Ανήκει μήπως στη ΝΔ επειδή επί δικής της κυβέρνησης πήρε την ελληνική υπηκοότητα και φωτογραφήθηκε με τον Σαμαρά; Η μήπως ανήκει σε εκείνους που τον λοιδορούσαν και ξέχναγαν ακόμη να προφέρουν σωστά και το επίθετο του, αλλά τώρα ποστάρουν φωτογραφίες του με την ελληνική σημαία;
Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Γιάννης. Ανήκω στην Ελλάδα και στη Νιγηρία. Και με την ίδια μεγαλοσύνη ψυχής κρατάει στα χέρια και τη σημαία της πατρίδας των γονιών του αλλά και την ελληνική σημαία, της χώρας που μεγάλωσε. Τη χώρα στην οποία με τη θέλησή του υπηρέτησε ακόμη και τη θητεία του. Και που μέσα σε όλα τα στραβά και τα κακά του έδωσε την ευκαιρία.
Και εμείς ας συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε ακόμη και για αυτό. Να βρίσκουμε αφορμές για μικρούς εμφυλίους ακόμη και για κάτι που δεν ενδιαφέρει τον ενδιαφερόμενο.
Γιατί ο Γιάννης, μεγάλωσε σε μια οικογένεια που του έδωσε αρχές. Είτε βρίσκονταν στο Λάγος είτε στα Σεπόλια. Ενας νέος που αντιμετώπισε τη φτώχεια, τις δυσκολίες, τον αποκλεισμό ίσως, αλλά το πάλεψε. Η οικογένεια του προσπάθησε, ο ίδιος θέλησε να διακριθεί και να μην μείνει στα Σεπόλια. Να μην περιμένει από μια ΜΚΟ να του δώσει επίδομα, να του δώσει ταυτότητα.
Θα μπορούσε να τα σπάει παρέα με τους μπαχαλάκηδες στις διαδηλώσεις για ψύλλου πήδημα εκδικούμενος έτσι την κοινωνία που δεν τον δέχθηκε από την αρχή ως Έλληνα. Όμως όχι. Κατόρθωσε να ξεπεράσει τους διαχωρισμούς και τα τείχη, με το ταλέντο του, τη θέληση, τη σκληρή δουλειά και να υπερβεί τα σύνορα και τα κουτάκια που άλλοι έκτιζαν γύρω του. Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί ακροδεξιοί. Και βρήκε τη μικρή χαραμάδα από την οποία ξεχύθηκε προς τα έξω το ταλέντο του και ο χαρακτήρας του.
Γι' αυτό ο Γιάννης είναι είδωλο… Κι αν πέρασε άσχημα στα παιδικά του χρόνια δεν μίσησε ούτε απαξίωσε την Ελλάδα που τον φιλοξένησε, όπως την μισούν τόσοι άλλοι που δεν ήταν παράτυποι μετανάστες αλλά βέροι Έλληνες. Και το δείχνει κάθε φορά που αφήνει για λίγες μέρες τον μυθικό κόσμο του ΝΒΑ για μια βόλτα στην παλιά γειτονιά του στα Σεπόλια.
Αναγνωρίζει την ευκαιρία που του δόθηκε. Από εκεί που ξεκίνησαν όλα. Και ο Γιάννης δεν ανήκει σε κάποιον, αλλά σε όλους και κυρίως στην νέα γενιά που πρέπει να διδαχθεί από τον Γιάννη. Ακόμη και εκεί που όλα δείχνουν σκοτεινά, υπάρχουν ευκαιρίες. Αρκεί να το πιστέψουν. Όπως έκανε ο Γιάννης...
